Ο Μ Ι Λ Ι Α - Τοποθέτηση του Ελευθερίου Τζιόλα στο 9ο Συνεδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. [ Αθήνα, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 2 Μαρτίου 2013 ]

Ο Μ Ι Λ Ι Α - Τοποθέτηση

του  Ελευθερίου Τζιόλα

στο 9ο Συνεδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

[ Αθήνα, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 2 Μαρτίου 2013 ]

----------------------------------------------------------------------

Συντόφισσες και σύντροφοι,

Ερχόμουν  σχετικά προετοιμασμένος να πω, εδώ, άλλα πράγματα απ΄αυτά για τα οποία, τελικά, θα σας μιλήσω.

Για πλαίσιο αναφοράς και κατευθύνσων , πάντως, υποστηρίζω το κείμενο που έχουμε καταθέσει μαζί με άλλους συντρόφους από τη Βόρεια Ελλάδα και το οποίο καλό θα ήταν να διαβασθεί και να προσεχθεί.

Κατά τη χθεσινή ομιλία του Προέδρου, Β.Βενιζέλου, κι ενώ τον άκουγα προσεκτικά, σχεδόν ασυναίσθητα παρακολουθούσα, παράλληλα, και τα συνθήματα, τους στόχους που ανέβαιναν στις γιγαντο-οθόνες του Συνεδρίου...

Τα βλέπετε και σεις, τώρα.

Δείτε -τα, διαβάστε -τα κια προσέξτε -τα !...

Κατόπιν, πέρασα απ΄το ασυνείδητο πεδίο στη λογική επεξεργασία.

Στη συγκριτική συσχέτιση, στην αξιολογική αντιπαραβολή : λόγων από το μικρόφωνο και συνθημάτων από τις οθόνες !

'Υστερα, αναλογίσθηκα, βήμα-βήμα, την πολιτική των τριών τελευταίων ετών. Και τη συσχέτισα, βήμα -βήμα, με τους στόχους που έτρεχαν στις οθόνες του Συνεδρίου.

Λοιπόν, σύντροφοι, αυτό είναι το πρωταρχικό, το μεγάλο θέμα του Συνεδρίου, το κεντρικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Οι οθόνες λένε ΤΙ είναι ΠΑΣΟΚ, ποιό είναι το περιεχόμενο της πολιτικής του συγκερκιμένα, καθαρά κι όχι υποκριτικά, και η υλοποιούμενη πολιτική, η ασκούμενη πολιτική των τριών τελευταίων ετών είναι ακριβώς το αντίθετό -της ! Αλλά, και η συνεχιζόμενη πολιτική, αυτή που προτεινεται να συνεχισθεί είναι στον αντίποδα του πλαισίου που, -εδώ μπροστά σας-, στις κυλιόμενες οδόνες κραυγάζει ΠΑΣΟΚικά...

Αυτό είναι το πρώτο, μεγάλο πρόβλημα : μεταξύ του πραγματικού ΠΑΣΟΚ (των οθονών) και του ΠΑΣΟΚ της συντελούμενης πολιτικής (τωρινού-κυβερνητικμού) υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο !

Το Συνέδριο πρέπει να αποφασίσει είναι με το ΠΑΣΟΚ των προοδευτικών στόχων, της προοδευτικλής πολιτικλης που αποτυπώνουν οι οθόνες και  μιλάει στη μνήμη, στη καρδιά και στο νού μας ; 'Η, είναι με το τωρινό-κυβερνητικό ΠΑΣΟΚτης βαθειάς ύφεσης, της λιτότητας, της ανεργίας, της κοινωνικής απόγνωσης ;

Το Συνέδριο είναι σώμα, βουλευόμενο, κυρίαρχο κι αποφασιστικό. Δεν μπορεί να μην δεί τα συμβαίνοντα, δεν μπορεί να μην επιτελέσει την αποστολή του.

Το Συνέδριο να αποφασίσει. Με ποιούς  θα πάμε και ποιούς θα αφήσουμε. Αποστολή του, -αποστολή μας-, είναι και να νοιώσουμε και να συμπαραταχθούμε με την κοινωνία, αλλά και να αποτελέσουμε πρωτοπόρο προοδευτικό τμήμα της που θα την κατευθύνει, ενεργά και συντονισμένα, στην έξοδο από την κρίση και την ανόρθωση.

Η πολιτική που παράγει 1.500.000 ανέργους, -24% συσσωρευτική ύφεση στην τετραετία, 3.800.000 φτωχούς κάτω από το όριο, 450.000 οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο, 370.000 κλειστές επιχειρήσεις, 350.000 νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό, 180.000 επιστήμονες μετανάστες, -αυτή η πολιτική, σήμερα, εδώ, πρέπει να αποφασισθεί ότι σταματάει !

Οι έλληνες σοσιαλιστές, -όλοι εμείς, σήμερα, από τούτο το Συνέδριο-, πρέπει να υψώσουμε ένα γιγάντιο φράκτη σ΄αυτή την παλλίροια της καταστροφής : STOP ! Nα στείλουμε ένα δραστικό, διαπεραστικό μήνυμα προς τη ελληνική κοινωνία και όλη την Ευρώπη : ''Φτάνει πιά !ΝΟ PASSARAN !''. Και, πρέπει ευθέως, κυττώντας κατά πρόσωπο κάθε ευρωπαίο ηγέτη, κάθε ευρωπαίο πολίτη, να τους ρωτήσουμε  : ''Είσαι ευρωπαίος, όταν ανέχεσαι αυτή την κοινωνική καταστροφή ; Τι σχέση μπορεί να έχει όλη αυτή η κοινωνική και ανθρωπιστική αποσάθρωση με την Ευρώπη και μάλιστα στη αυλή της ;''.

Και, στο κάτω-κάτω, ας πράξουμε αυτό που έκανε, πάντα, μετά από κάθε μεγάλη συμφορά.η ανθρωπότητα των ανθρώπων κι όχι των εκβαρβαρισμένων... Μετα από κάθε πόλεμο, έθαβε τους νεκρούς της, μάζευε τις πληγές της και έλυνε πολιτικά τα ουσιώδη ζητήματα της για το σήμερα και την επόμενη μέρα. 'Ετσι δεν έκαναν και οι Ευρωπαίοι νικητές το 1953 απέναντι στην ηττημένη Γερμανία, που έσπρωξε τον κόσμο δύο φορές σε εμπόλεμη σύρραξη ; As το ακούσει αυτό η κα.Μέρκελ από τούτο το Συνέδριο, μαζί με τη δέσμεσυση μας για τη διεκδίκηση και απόδοση απόδοση των πολεμικών αποζημιώσεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οι 'Ελληνες πολίτες, άνδρες, γυναίκες, νέοι και νέες, έχουν το βλέμμα τους, το πρόσωπό τους στραμένο εδώ, προς όλους σας, και αναμένουν. Αναμένουν απ΄το ΠΑΣΟΚ με την ελπίδα να ξανασκιρτά μέσα τους...

Οχι μόνο οι 'Ελληνες, αλλά και οι Κύπριοι, και οι Πορτογάλοι, και οι Ισπανοί , και οι Ιρλανδοί κυττάνε εδώ, και αναμένουν...

Ιδιαίτερα, οι δημοκράτες στην ελληνική κοινωνία, οι σοσιαλιστές στην Κύπρο, στην Πορτογαλία, στην Ισππανία, αλλά και στη Γαλλία, στη Γερμανία, σ όλη την Ευρώπη, γνωρίζοντας το ΠΑΣΟΚ  των μεγάλων και δίκαιων αγώνων, των προοδευτικών, διεθνιστικών και γνήσια κοινωνικών θέσεών του, ελπίζουν και αναμένουν...

Τί θα πείτε, σύντροφοι, σε όλους αυτούς ;

Τι μήνυμα στέλνετε ; Τι δέσμευση αναλαμβάνετε ; Ποιόν αγώνα θα δόσετε ;

Σύντροφοι, είμαστε ΠΑΣΟΚ ! Δεν ήρθαμε εδώ ως ενταφιαστές του και ιδρυτές ενός νέου κόμματος, του κόμματος του ΔΝΤ στην Ελλάδα... Δεν ήρθαμε εδώ ως σύμμαχοι και εντολείς της τρόϊκας και του ΔΝΤ. Δεν είμαστε απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, της δεξιάς και του Σαμαρά !

Είμαστε ΠΑΣΟΚ, σύντροφοι... Και οι πράξεις μας οφείλουν να είναι ανάλογες, αντίστοιχες !

Ερχομαι, τώρα, σ΄ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, κατα ένα παράξενο και ανεπίτρεπτο τρόπο, απαγορευμένο από την ηγεσία θέμα προς συζήτηση και απόφαση : τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση Σαμαρά.

Αν, σύντροφοι, αποφασίσουμε ότι ο τριετής κύκλος της αδιέξοδης και αποσυνθετικής πολιτικής έκλεισε, οτι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κινηθεί στα πλαίσια των αρχών του και σε προοδευτική κατεύθυνση, αναδεικνύοντας και προωθώντας και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μια άλλη πολιτική, τότε η σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά αποκλείεται να είναι και να εξακολουθήσει να είναι η σημερινή (της συμμετοχής, της συνευθύνης, της συγκυβέρνησης).

Η ειλικρίνεια, η αξιοπιστία και η συνέπεια όλων αυτών και του ''πραγματικού μας είναι'' κρίνεται από τη σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά και την υλοποιούμενη πολιτική !

Ορισμένοι από μας είχαν αυτή την προσέγγιση, αυτή τη στέρεα λογική και τον Ιούνιο 2012 (αντίθετη με την ηγετική για τη συνευθύνη συμμετοχής σε κυβέρνηση Σαμαρά), αλλά τώρα, πλέον,  τα πράγματα είναι περισσότερο από πιεστικά, εξουθενωτικά και προφανή.

Αν το ΠΑΣΟΚ είναι ειλικρινές ότι κλείνει τον τριετή αυτό καταστροφικό κύκλο δεν μπορεί να συμμετέχει στη δεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, που συνεχίζει και βαθαίνει αυτόν τον κύκλο, κλιμακώνοντας πάντα αρνητικά τις μνημονιακές δεσμεύσεις, καταποντίζοντας την οικονομία κια την κοινωνία.

Αν το ΠΑΣΟΚ είναι αξιόπιστο κια συνεπές με την απόφαση επανασυνδεσης του με την προοδευτική του πολιτική, το αναγεννητικό κοινωνικό της  περιεχόμενο, καθώς κια την επανατοποθέτησή του στο δημοκρατικό-αριστερό  φάσμα του πολιτικού πεδιου, τότε η αποσύνδεση του από την κυβερνηση Σαμαρά του ακραίου νεοφιλελευθερισμού κια της κοινωνικής αποσάθρωσης είνια η πρώτη, απλή λογική συνέπεια, η πρώτη, άμεση πολιτική κίνηση.

Αν, όμως, τίποτα απ΄αυτά δεν ισχύει, στην πράξη, τότε το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας βαθυτερα στου ''κακού τη σκάλα'', δεν αντιστρεφει την τροχιά της ήττας μεσα στην οποία επί τρία χρόνια κινείται κια τα αποτελέσματα της ήταν συντριπτικά. Κατρακυλωντας, μέσα σε δυόμιση (2,5) χρόνια από το 43,3% στο 12,35, χάνοντας, δηλαδή, 2.250.000 υποστηρικτές του, ψηφοφόρους ! Και, συνεχίζοντας έτσι οδηγειται στην πλήρη σχεδόν εξουθένωσή του, υποδιπλασιάζοντας σχεδόν τη δύναμή του, που απέμεινε...

Αν, δηλαδή, τίποτα απ΄αυτά που οριοθετούν έναν ποιοτικά νέο κύκλο και νέα πορεία, έμπρακτα κια συγκεκριμένα, δεν γίνει τότε το ΠΑΣΟΚμετεξελίσσεται σένα μικρό δεξιό-σοσιαλδημοκρατικό σχήμα, δορυφορικός σύμμαχος στο συντηρητικό σκηνικό. Αλλά, τότε, θα πάψει να είνια ΠΑΣΟΚ, όπως το κατεγραψε η ιστορία, όπως το γνώρισε η ελληνική κοινωνία και η προοδευτική Ευρώπη, και, κυρίως, όπως το απαιτεί τούτη η περίοδος. ''Τα ράσα δεν κάνουν τον παππά...'', λέει η σοφία του λαού μας.

Οφείλω να υπογραμμίσω και κάτι, ακόμα, σημαντικό : ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, δύο φορές, και το Μάϊο και τον Ιούνιο 2012, μας τοποθέτησε στη θέση της αντιπολίτευσης, εκεί μας έταξε. Αλλά, κι εμείς, ούτε προτείναμε προεκλογικά, ούτε διεκδικήσαμε, όυτε ε'ίχαμε εντολ'η να συγκυβερνησουμε με τη ''Ν.Δ''. Η ''Ν.Δ.'' 'ηταν αυτή που μετήλθε κάθε μέσου, διεκδίκησε με κάθε τρόπο και τελικά απέσπασε την ευθύνη της κυβέρνησης. Και έχει την ευθύνη της κυβέρνησης. Ας την έχει, λοιπόν. κι ας κριθεί...

Το ΠΑΣΟΚ, από τη θέση της αντιπολίτευσης, όπου το έταξε ο ελληνικός λαός, πρέπει να αξιοποιήσει όλα  τα προσφερόμενα από το Σύνταγμα μέσα για να προχωρήσουν τα βπράγματα προς όφελος της Πατριδας, της οικονομίας κια της κοινωνίας. Η ψήφος ανοχής, η ψηφος κριτικής κια περιστασιακής στήριξης εινια μεταξύ των προσρεφόμενων μέσων. Αλλά, κια η αρνητική ψήφος, όταν και όπου η δεξιά-κεντροδεξιά-ακροδεξιά συμπαράταξη εινια εμφανής. Καθώς και η κριτική και η αντιπαράθεση στη βουλή και στην κοινωνία, η έμπρακτη ανάδειξη των άλλων λύσεων και της διαφορετικής πρότασης αποτελούν τακτικές και μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν.

Γενικότερα, η αυτόνομη στάση, η αυτόνομη προοδευτική πορεία, ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός είναι σημεία κομβικά. Δεν μπορούν, -κια δεν πρέπει άλλο πιά-, να ακυρώνονται, μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚσε ουρά της ''Ν.Δ.'', παγιώνοντας μια τέτοια εικόνα και, μάλιστα, ακυρώνοντας κάθε αλλη εναλλακτική.

Επιπρόσθετα  σ΄αυτά, θα ήθελα να πώ και τούτο : τον Ιούνιο 2012, παρά τη διαφορετική προσεγγιση ορισμένων από εμάς, υπήρξε-προέκυψε  ένα πολιτικό πλαίσιο σύμφωνίας, ''εθνικής συνεννόησης'', κατά τη συγκρότηση και ως πλαίσιο για τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης. Στην πράξη τίποτα δεν εφαρμόσθηκε κια τίποτα δεσμευτικό δεν υπάρχει πλέον. Τούτο ομολογείται, πλέον,  κι από όσους συμμετείχαν σ΄εκείνη τη διαπραγμάτευση... Επομένως, σε ποιά πολιτική βάση, σε ποιό πολιτικό πλαίσιο συμφωνίας συνεχίζει και υπάρχει η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ; Είναι ή δεν είναι, μετά κι απ΄αυτά, απολύτως νομιμοποιημένο να αποχωρήσει ;

'Ηδη, από γνωστούς κύκλους, ακούω το τετριμένο επιχείρημα της κινδυνολογίας : ''θα οδηγήσουμε  τη χώρα σε ακυβερνησία ;''...

Λοιπόν, κύριοι, ας ξεκαθαρίσουμε... Δεν είναι η ακυβερνησία της χώρας που σας απασχολεί !

Αυτοί που κατακεραυνώνουν  τον ''κυβερνητισμό'', που  καταγγέλουν  την  ''βαθειά αλλοτρίωση από τις πελατειακές σχέσεις της εξουσίας'', είναι αυτοί, οι ίδιοι, που δεν μπορούν να αισθανθούν ούτε στιγμή τον εαυτό τους έξω από την κυβέρνηση, δεν μπορούν να σκεφθούν ούτε λεπτό τον εαυτό τους έξω απο τον κύκλο της εξουσίας.  Είναι αυτοί, που επανέρχονται, τώρα, διεκδικώντας, συστοιχημένοι ανασχηματισμό με πολιτικά, κοινοβουλευτικά στελέχη, φωτογραφίζοντας τους εαυτούς σας.  

Η δική σας μη συμμετοχή στην κυβέρνηση απασχολεί... Επιθυμείτε, επιδιώκετε και οργανώνετε με κάθε τρόπο τη βαθύτερη συμμετοχή σας σ΄αυτή την κυβέρνηση, την εμπλοκή σας στην άσκηση τούτης της πράγματι αντιδραστικής εξουσίας. Κι αυτά, -πρέπει να το γνωρίζετε-, σας κάνουν περισσότερο αντιδημοφιλείς, αποκρουστικούς  στην κοινωνία  και το λαό.

Επί της ουσίας : η αποχώρηση από την κυβέρνηση Σαμαρά και ο επαναπροσδιοροσμός της σχέσης μαζί της με σεβασμό στη λαϊκή εντολή και στον προοδευτικό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνει ούτε ακυβερνησία, ούτε εκλογές.

Οι εκλογές, -και οι πρόωρες εκλογές-, είναι ευθύνη της ''Ν.Δ.", της κυβέρνησης της ''Ν.Δ.'' και του Σαμαρά, όχι του ΠΑΣΟΚ.

Και, σας παρακαλώ, ακούστε -με...

Η ακυβερνησία θα προκύψει ως αποτέλεσμα των τεράστιων αδιεξόδων  της ασκούμενης πολιτικής που συσσωρεύει οργή, εξαθλίωση και αγανάκτηση, ως αδυναμία  περαιτέρω χειρισμών και διαχείρησης μιας οξυμένης κατάστασης εκτός ορίων, και δεν θα είναι, δεν θα έχει ουδεμία σχέση από τη συμμετοχή (ή, την μη συμμετοχή ) του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Και, σε κείνες τις συνθήκες αδιεξόδου, που, πάντως, εμφανίζονται πολύ κοντινές, το θέμα θα είναι : ποιός  δεν θα έχει ακυρωθεί, ποιός  θα διαθέτει  την κοινωνική αποδοχή και δυναμική για να δόσει διέξοδο, για να αναλάβει ευθύνη εναλλακτικής λύσης και ελπίδας.  Με συνεχιζόμενη την εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και σ΄αυτή την πολιτική, αυτή η ζωτική, απολύτως αναγκαία δυνατότητα  θολώνει στα χαρακτηρισστικά της, απομειώνει τη δυναμική και την αποτελεσματικότητά της, περιορίζοντάς την στο  ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, ταυτόχρονα, είναι βέβαιο ότι μετά από τέτοιες εξελίξεις το ΠΑΣΟΚ θα έχει εξουθενωθεί, θα έχει πλήρως αυτο-αναιρεθεί...

Αυτή η ζοφερή προοπτική μπορεί να αποφευχθεί μόνο με την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, την επικοδομητική άσκηση του αντιπολιτευτικού του ρόλου στη βάση μιας  αυτόνομης προοδευτικής πολιτικής, στην επανατοποθέτησή του στο φυσιολογικό του δημοκρατικό -μη συντηρητικό χώρο και στην ανάληψη πρωτοβουλιών σε Ελλάδα και Ευρώπη για τη διαμόρφωση δημοκρατικής συνεργατικής εναλλακτικής  λύσης.

Οι προοδευτικοί άνθρωποι στην Ευρώπη, κι όχι μόνο, οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και ευρύτερα, πρέπει να αντιληφθούν ότι στο όνομα μιάς δογματικής αφοσίωσης στη συνταγή του γερμανικού δεσποτισμου και της τρόϊκας, στην Ελλάδα δεν θα ενταφιάσουμε κάθε άλλη λύση και το μέλλον μας. 'Οτι αυτή η απόφαση της στροφής του ΠΑΣΟΚ, σε τελική ανάλυση, μπορεί την οριακή στιγμή να διασώσει  την Ελλάδα από τα χειρότερα και να λειτουργήσει ως εκτονωτικός μηχανισμός και ως αναπροσαναολισμός και για την Ευρώπη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πολιτική της τρόϊκας και της κυβέρνησης δεν καταστρέφει μόνο τη χώρα, με τη συμμετοχή και τη συνυπευθυνότητα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καταστρέφει και τη δυνατότητα  εναλλακτικής λύσης.  Το γεγονός αυτό είναι ακόμα πιο εφιαλτικό, πιο ζοφερό...

Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς βάθος συμμαχιών, χωρίς αναφορά σε ευρύ κοινωνικό τόξο δυνάμεων, με ισχνή οργανωτική ανάπτυξη, χωρίς στέρεο εσωτερικό κομματικό έδαφος και με σοβαρές ανεπάρκειες δομημένης εναλλακτικής στρατηγικής αδυνατεί από μόνος του και υπ΄αυτά τα δεδομένα να αποτελέσει ισχυρό, βέβαιο και αποτελεσματικό φορέα διεξόδου και εναλλακτικής λύσης. Ενώ, κάθε σκέψη ''συμμαχίας'' με τον τυχοδιωκτισμό του Καμμένου δεν μπορεί ούτε καν να αναφέρεται...

Η ΔΗΜΑΡ μ΄ εντεινόμενο τον εσωτερικό της διχασμό και με διαρκή απίσχνανση των δυνάμεών της  κατά ένα μέρος της θα τροφοδοτήσει το ΣΥΡΙΖΑ και κατά το άλλο της, -αν δεν συγκλίνει σε νέο μόρφωμα με ''εκσυγχρονιστικές''  αποσχίσεις του ΠΑΣΟΚ-, είναι πολύ πιθανό να μην καταγραφεί ως κοινοβουλευτική δύναμη σε όποια ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Μετά και την δογματικά  επαναλαμβανόμενη  αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ από κάθε κυβερνητική ευθύνη και προοπτική, η τοποθέτηση, οι αποφάσεις και ο σαφής  επαναπροσανατολισμός  του ΠΑΣΟΚ αποτελούν το κρίσιμο κυρολεκτικά ζήτημα, το κλειδί για το σήμερα και το αύριο της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ, -σ΄αυτή τη φάση, αυτή την περίοδο-, αποτελεί τον κρίσιμο  παράγοντα,  τον κρίσιμο παίκτη.  Το ΠΑΣΟΚ, όχι ως ουρά, όχι ως δορυφόρος της ''Ν.Δ.", ούτε ως το ''κέντρο'' του πολιτικού συστήματος, αλλά ως πολιτικός  χώρος με προοδευτικά σημεία αναφοράς  και αξιόλογο δυναμικό, αλλά, και σημαντική  κοινωνική βάση, της οποίας η συρρίκνωση δεν είναι αναντίστρεπτη, όταν,  μάλιστα, επανατοποθετηθεί δραστικά και πρωταγωνιστικά στη δημοκρατική -αριστερή του κοίτη, στο προοδευτικό -μη συντηρητικό φάσμα.

Το ΠΑΣΟΚ που αποσυνδέεται και αποκηρύσσει  αυτή την αναποτελεσματική, καταστρορική πολιτική, που κλείνει οριστικά τον κύκλο της βύθισης και της αποσύνθεσης και αποφασίζει να κινηθεί δραστήρια και πρωταγωνιστικά στη γραμμή του απεγκλωβισμού από το Μνημόνιο, της  επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνιών, της εξόδου απο την κρίση, της ανάπτυξης, της ανόρθωσης.

Αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει και κινηθεί σ΄αυτή την κατεύθυνση με συνέπεια, τότε διαμορφώνεται ένα πραγματικό,  ρεαλιστικό τόξο δυνάμεων με πλατειά κοινωνική αναφορά, με ευρεία πολιτική πλειοψηφία,  με αξιακή - πολιτική υπεροχή και ψυχολογία ανάτασης, με ''μεγάλη δύναμη πυρός''. Το τόξο αυτό, μιά πραγματική-δυνατή κι όχι φανταστική-αδύνατη ''ελιά'', με τις δυνάμεις : του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και ανένταχτων προοδευτικών προσωπικοπικοτήτων μπορεί να δόσει λύσεις, να διευρύνει συμμαχίες  και να δρομολογήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη.

Ο χρόνος, η διάσταση του χρόνου, είναι πάντα κρίσιμη και καθοριστική. Περισσότερο από ποτέ, η στιγμή του χρόνου για να γίνουν όλα αυτά είναι καθοριστική, τώρα.

Τώρα ! Τώρα, πρέπει να γίνουν όλα αυτά...

Τώρα παίζεται το πιο κρίσιμο στοίχημα, τώρα παίζεται και το σήμερα και το αύριο.

Θυμηθείτε : " Χθές (ίσως) ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, τώρα ! ''

Μπορούμε !...

Κλείνοντας, συντρόφισσες και σύντροφοι, καταθέτω στο Προεδρείο του 9ου Συνεδρίου και ζητώ να τεθει σε ψηφοφορία για απόφαση του Συνεδρίου την παρακάτω λιτή, αλλά συγκεκριμένη  πρόταση. Πρόταση, η οποία όπως θα έχετε διαπιστώσει  αποτελεί κοινό τόπο, κοινή βάση στις ομιλίες-τοποθετήσεις και άλλων συντρόφων-συνέδρων.

Η πρόταση που ζητώ να τεθεί σε ψηφορορία είναι η παρακάτω :

'' Οι αντιπρόσωποι του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος συνήλθαν στην Αθήνα, από 1 έως 3 Μαρτίου, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Αποφασίζουν ότι ο τριετής κύκλος της ύφεσης και της αποσύνθεσης πρέπει οριστικά να κλείσει.
Αποφασίζουν ότι αυτή η καταστροφική πολιτική για την Πατρίδα, την οικονομία και την κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά και να αντικατασταθεί από μία προοδευτική πολιτική ανάκαμψης, ανάπτυξης, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Αποφασίσζουν :
1ο.  Να αποσυνδεθεί το ΠΑΣΟΚ από τη διαχείρηση αυτής της πολιτικής και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις με την κυβέρνηση Σαμαρά σε νέο πλαίσιο.
2ο.  Να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ και να κλιμακώσει σειρά πρωτοβουλιών στην Ευρώπη και διεθνώς για τον απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο και την επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών με στόχο μία δίκαιη και θετική νέα συμφωνία για τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία και ένα νέο πλαίσιο αλληλεγγύης, ισόρροπης ανάπτυξης και συνοχής για τις προοπτικές της Ευρώπης.
Οι αντιπρόσωποι-σύνεδροι, έλληνες σοσιαλιστές, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αποφασίζουν την ενεργή συμμετοχή τους στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα όλων των προοδευτικών ανθρώπων της Ευρώπης για μια Ευρώπη της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης, του κοινωνικού κράτους και της Αλληλεγγύης.

Για την υποβολή :
Ελευθέριος Τζιόλας
2 Μαρτίου 2013    ''

Σας ευχαριστώ !

Αθήνα, 2 Μαρτίου 2012.