Επιμένω στην σταθερή, πανευρωπαϊκή, διεθνή προβολή του παραδείγματος επίλυσης του ΄΄γερμανικού ζητήματος'', του γερμανικού χρέους, μετά τον προκληθέντα απ΄ την ίδια Β΄ Π.Πόλεμο, με τη συμφωνία του 1953 (συμφωνία του Λονδίνου), ως πραγματικό παράδειγμα που συμπυκνώνει τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από οικονομικές κρίσεις του βάθους και των διαστάσεων που βιώνουμε, επί έξι (6) χρόνια.
Συνοπτικά, εξηγώ και επισημαίνω :
Στις 7 Μαΐου 1945 η Γερμανία υπογράφει την άνευ όρων παράδοσή της μετά την ήττα της στο Β' Π.Πόλεμο.
Το 1948 τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο Μάρσαλ, από το οποίο το μεγαλύτερο μέρος των διατιθέμενων πόρων του κατευθύνθηκε στην ενεργητική επανεκβιομηχάνιση της Δυτ.Γερμανίας.
Το 1949 με την εγκαθίδρυση της Δυτικής Στρατιωτικής Συμμαχίας, του ΝΑΤΟ, με κυρίαρχη τη δύναμη των ΗΠΑ, για τη Δυτ.Γερμανία, επιλύεται και το ζήτημα ασφάλειας της, κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.
Το ''γερμανικό ζήτημα'', όπως ήταν γνωστό καθ΄όλη εκείνη την περίοδο, και το οποίο κυρίως αναφέρεται στο τεράστιο χρέος της, και πριν από τον Β' Πόλεμο και μετά απ΄αυτόν, επιλύεται αποφασιστικά το 1953 με η συμφωνία του Λονδίνου. Όπου, το χρέος που επίσημα αποδέχθηκε ο ''καγκελάριος της ανασυγκρότησης'' Κ.Αντενάουερ διευθετήθηκε με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, την πληρωμή του εναπομείναντος σε τριάντα (30) χρόνια, -αλλά και με νέα ρύθμιση η τελευταία του αποπληρωμή έγινε το 2010, σε πενηνταεπτά (57) χρόνια -, δηλαδή, πολύ μετά και την επανένωση των δύο Γερμανιών ! Ενώ, επίσης, στο πλαίσιο της ίδιας συμφωνίας του 1953, προβλέφθηκε καταβολή για τα πρώτα πέντε (5) έτη μόνον των τόκων. Έτσι, ανασυγκροτήθηκε η γερμανική οικονομία και επανεκίνησε η ''ατμομηχανή'' της...
