Κερδοσκόποι... [ Υπάρχει άμυνα της Ε.Ε. απέναντι στην κερδοσκοπία ; ]

του  Ελευθερίου Τζιόλα

Μεγάλος θόρυβος για την κερδοσκοπία και τους κερδοσκόπους...
Μιά συζήτηση με έντονα τα στοιχεία σκόπιμης ασάφειας και δαιμονοποίησης, σε μιά κοινωνία επιρεπή στη συνομωσία, το κουτσομπολιό και το παρασκήνιο . Και σ΄ενα σύστημα (το καπιταλιστικό) που το κέδρος είναι η ψυχή του. Μιά κοινωνία που δεν έχει διαπαιδαγωγηθεί να αναλύει και να συζητά, αλλά να καταναλώνει... Να καταναλώνει χαμηλής ποιότητας ειδήσεις, εικόνες, απόψεις, φαντασιώσεις. Και ένα σύστημα, όπου οι θεωρίες συνομωσίας επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο, το καθιστούν στα μάτια των απλών ανθρώπων πολυμήχανο και ακατανίκητο. Απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, συμπεριφορές και κυρίαρχες λογικές ‘’μέσου πολίτη’’ η ανάλυση και ο ‘’ορθός λόγος’’ δεν έχουν πολλά περιθώρια. Αν και είναι τα μόνα όπλα του για να δεί, να κατανοήσει και να σχεδιάσει τη συλλογική του δράση.

Πέρα απ΄αυτή την αναγκαία παρατήρηση, υπάρχει ένα μείζον θέμα πολιτικής ικανότητας και αποτελεσματικής απάντησης στο θέμα αυτό (της κερδοσκοπίας και των κερδοσκοπών).
Αν αποδεχθούμε ότι οι χώρες/μέλη της Ε.Ε. έχουν μόνο μία επιλογή απέναντι στους κερδοσκόπους να αποδεχθούν τους όρους του παιχνιδιού τους και ν΄αποδείξουν με την ασκούμενη πολιτική ότι ‘’πειθαρχούν’’, τότε τί εμποδίζει τους κερδοσκόπους –αφού κέρδισαν τον πρώτο γύρο- να οργανώσουν, όταν εκτιμήσουν, κι έναν δεύτερο κ.ο.κ. Και, σ΄αυτόν τον κατήφορο, πότε, πού –και από ποιούς- μπαίνει το τέρμα. Κανείς δεν απαντά γιατί το κερδοσκοπικό παιχνίδι θα σταματήσει, αν εφαρμοσθούν σκληρά περιοριστικά μέτρα. Ή, για να το πούμε αλλιώς, γιατί τα σκληρά μέτρα (η συνταγή της Ε.Κ.Τράπεζας και της Ε.Επιτροπής) αναχαιτίζουν την κερδοσκοπία.
Για να μην υπάρξει καμία απολύτως παρεξήγηση, έχουμε εξηγήσει και αναλύσει σε προηγούμενες παρεμβάσεις μας την αναγκαιότητα -και με δίκαιο τρόπο- εξυγίανσης των δημοσινομικών της πατρίδας μας, καθώς και την άμεση -και σε υψηλή προτεραιότητα- εφαρμογή μιας συστηματικής πολιτικής για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη (για την ταχεία αντιστροφή του σπιράλ της ύφεσης, της καθίζησης).
Επανερχόμαστε στο συζητούμενο θέμα...
Το σημαντικώτερο, η Ε.Ε. και πιο συγκεκριμένα οι χώρες της ευρωζώνης, ως Ένωση κρατών και οικονομιών (με αυτά τα ‘’χαλαρά’’ στοιχεία ενοποίησης, που σήμερα την χαρακτηρίζουν) μπορεί να αντισταθεί, μπορεί να απαντήσει σ΄αυτό το κύμα κερδοσκοπίας και κερδοσκοπούντων. Άραγε, συνειδητοποιείται από τους κυρίαρχους θιασώτες του συστήματος (συντηρητικούς και μή) ότι παραδίδουν το συστημα στην αποσάθρωση και την χρεοκοπία. Μπορεί να αφήσει η Ε.Ε. να κατατρώγεται το περιφερειακό, σήμερα, και το κεντρικό αύριο –μέσα από την εξασθένιση του- τμήμα της ευρωζώνης ; Χθές ήταν η Ιρλανδία, παρ΄όλίγον το Βέλγιο, τώρα, η Ελλάδα, αύριο η Ισπανία και η Πορτογαλία, αμέσως μετά η Ιταλία κι έρχεται κι η σειρά του γερμανικού υπογάστριου (της Αυστρίας).Τί θα έχει απομείνει από την ευρωζώνη, αλλά και την Ε.Ε.;

Υπάρχουν γραμμές άμυνας της Ένωσης απέναντι στα κερδοσκοπικά funds; Υπάρχει πολιτική αποτροπής μιας τέτοιας εξέλιξης καταβαράθρωσης του ενοποιημένου ευρωπαϊκού χώρου και της προοπτικής του; Υπάρχει οικονομική, τραπεζική ηγεσία στην Ευρώπη ή έχει παραδοθεί σε ανθρώπους που διαβάζουν αριθμούς, ισολογισμούς και έχουν κολλήσει στο αυθαίρετο για τούτες τις μέρες κρίσης, 3% του Μάαστριχτ. Η Ε.Κ.Τράπεζα έχει την ευθύνη ή όχι της νομισματικής ένωσης, τουτέστιν της απόκρουσης των επιθέσεων καταράκωσης του ευρώ; Υπάρχει πολιτική ηγεσία στην Ευρώπη που θα σταθεί όρθια, διασώζοντας,τουλάχιστο, τον ενιαίο ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο ;
Ότι ο πρόεδρος Ομπάμα άσκησε –και ασκεί- μιά πολιτική που οδήγησε (ο ίδιος με ενεργητικές επιλογές κοινωνικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα) το έλλειμα στο 11%, λέει κάτι σε κάποιον από τους ισχυρούς ηγέτες της Ε.Ε.; Η Μ.Βρετανία, πώς παραδίδει μαθήματα περιοριστικών πολιτικών -όντας , μάλιστα, έξω από την ευρωζώνη- με το έλλειμα της σχεδόν στο 12% ! Ο πιο ευάλωτος κρίκος της Ε.Ε. λόγω του μεγάλου και ανέλεγκτου στη δράση του χρηματοπιστωτικού τομέα (με ανάλογη νοοτροπία και λειτουργία με τον αμερικάνικο, η περίφημη ''αγγλοσαξωνική σχολή'')...
Και, ο πρόεδρος Σαρκοζί, τί θα κάνει με έλλειμα 8,5 % ;
Ο γαλλογερμανικός άξονας τί λέει, τώρα, που η ‘’φωτιά’’ φτάνει στην αυλή του ;

Όλα αυτά –και όσα θα αναπτυχθούν σ΄επόμενο σημείωμα μας- μπορούν να αποτελέσουν σοβαρό πολιτικό υλικό της μεγάλης αντεπίθεσης των σοσιαλιστών στην Ευρώπη. Η αφύπνιση τους και η παρεμβατικότητά τους είναι, πλέον, συνυφασμένη με το μέλλον της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με νέα χαρακτηριστικά και νέο περιεχόμενο...