Ο Γ.Παπανδρέου δείχνει αποφασισμένος να δόσει και να πετύχει αυτή τη μεγάλη, πολυσχιδή, αλλόκοτη μάχη, σ΄ενα περιβάλλον αβέβαιο και ναρκοθετημένο. Όπου ακόμα και οι θεωρούμενοι κυρίαρχοι παίκτες (Μέρκελ, Σαρκοζύ, Μπράουν), και λόγω υποκειμενικής ανεπάρκειας και λόγω γιγάντωσης των αγορών αποδεικνύονται –χωρίς ενιαίο σχέδιο και σφιχτό συντονισμό- ανεπαρκείς. Αλλά, και ο πρόεδρος της ατλαντικής υπερδύναμης -μπλοκαρισμένος σε πολλά- παρουσιάζεται σε κάμψη, επιδιώκοντας, πάντως, ένα μήνυμα αποφασιστικότητας.
Ο Γ.Παπανδρέου, βήμα – βήμα, φαίνεται να ανακτά το «έδαφος», που οι προηγούμενοι της «Ν.Δ.», -μικροί και μοιραίοι-, με την απερισκεψία, την ανευθυνότητα και την οκνηρία τους είχαν απωλέσει. Το προσωπικό –του απόθεμα (από τις διεθνείς σχέσεις και τους συσχετισμούς συνεργασιών του) διατίθεται για την αναστήλωση της αξιοπιστίας και της εικόνας της χώρας. Γνωρίζοντας και ο ίδιος ότι το στοίχημα αυτό εκτός από την εθνική και ιστορική του διάσταση, έχει και μια προσωπική /ηγετική διάσταση (με τα αντίστοιχα παράγωγα).
Ο πολιτικός χρόνος (μετά την εκλογική νίκη της 4ης Οκτώβρη), που διέρρευσε χωρίς αποτελεσματικές κινήσεις, μέσα από την πύκνωση των πρωτοβουλιών, κυρίως στην Ευρώπη και διεθνώς, ίσως μπορεί να ισοφαρισθεί. Και θα είχε επιτευχθεί θετικό ισοζύγιο, αν οι εσωτερικές πρωτοβουλίες, η πυκνότητά τους και οι ταχύτητες των υπουργών και των κυβερνητικών κορυφών ήταν αντίστοιχες της έκτακτης ανάγκης την οποία διανύει η χώρα.
Η στρατηγική του Γ.Παπανδρέου, φαίνεται ότι περιλαμβάνει δύο τμήματα.
Ένα τμήμα παραδοσιακής (συμβατικής) πολιτικής, που συνίσταται από προγραμματισμένη προσπάθεια και συστηματική εργασία με στόχους και σειρά δράσεων. Πυλώνες, εδώ, είναι : το Πρόγραμμα Σταθερότητας και η πολυαναμενόμενη ταχύρρυθμης υλοποίησης αναπτυξιακή πολιτική για το φρενάρισμα της ύφεσης και την υποβοήθηση της ανάκαμψης. Το δεύτερο, αποτελεί ένα μή συμβατικό, καινοτόμο τμήμα με το οποίο επιχειρείται η χώρα να κινηθεί ‘’κόβοντας δρόμο’’, δηλ. ξεπερνώντας με τολμηρές και πρωτότυπες επιλογές παλιές και φθαρμένες καταστάσεις, ευρισκόμενη γρήγορα και αιφνιδιαστικά στην κεφαλή των εξελίξεων. Χαρακτηριστικά δείγματα, εδώ, είναι : η επίσκεψη στις ΗΠΑ (οι συνομιλίες με Ομπάμα, η βίζα, η δραστική εξέλιξη στο «Μακεδονικό», η αναβάθμιση με την Ομογένεια), η στροφή Σαρκοζύ -και η πιθανή, λόγω Σαρκοζύ- μετακίνηση και της ‘’παγερής ‘’ Μέρκελ-, ο αιφνιδιασμός της επιχειρηματικότητας (στον Σκαραμαγκά, στον Αστακό κ.ά.), η κινητοποίηση των ομογενών κ.ά.
Ενώ ο Γ.Παπανδρέου επιχειρεί αυτή τη συνδιασμένη στρατηγική, είναι απολύτως απαραίτητο την ίδια στιγμή όλα τα μέτωπα κυβερνητικής πολιτικής, και ιδιαίτερα ό,τι έχει σχέση με την αναστήλωση της οικονομίας, τα έργα δημόσια και ιδιωτικά, το κράτος (δομές και παραγωγικότητα), την παραγωγή, τον τουρισμό και την απασχόληση να βρίσκονται σε πλήρη υλοποίηση και τη μέγιστη απόδοση.
Αν στο τέλος του 2010 η ύφεση βρεθεί στο -4% (ή πιο κάτω), τίποτα δεν θα είναι πλέον επιτεύξιμο σε ορατό χρόνο, ενώ τα χειρότερα θα είναι πολύ πιθανά. Το πρώτο τρίμηνο κλείνει...Το εξάμηνο, που ζήτησε για ουσιαστικό απολογισμό, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι σε είκοσι μέρες, και συμπίπτει με τον πρώτο έλεγχο των κοινοτικών.
Κάθε τομέας ευθύνης έχει και το ονοματεπώνυμο του υπευθύνου ...
Αντί της αντίστροφης μέτρησης, μπορεί να επιτευχθεί αντιστροφή κλίματος και πορείας ; Η κυβέρνηση θ΄ακολουθήσει το παράδειγμα του Γ.Παπανδρέου ; Το στοίχημα παραμένει ανοιχτό. και ο χρόνος δεν αφήνει περιθώρια. Η πρώτη αποφασιστικής σημασίας απάντηση, θα υπάρξει το Νοέμβριο 2010 (εκλογές για τις αιρετές Περιφέρειες και την Αυτοδιοίκηση).
Θεσσαλονίκη, 12 Μαρτίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου