Η ρίζα του προβλήματος πλέον είναι το υποκείμενο !

Έχω ξαναπεί, αλλά οφείλω να το ξανατονίσω, ότι το πρόβλημα κια ιδιαίτερα όπως αυτό αναδεικνύεται μέσα από τη φθίνουσα πορεία των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, -αυτού  του ''συστήματος'' που οναμάζεται δικομματισμός και με τους δορυφόρους του-, δεν είναι η ύπαρξη ή μη πολιτικής πρότασης, η διατύπωση και παρουσίαση ενός  νέου πολιτικού προγράμματος. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, ουσιαστικότερο, στη ρίζα των πραγμάτων : είναι πρόβλημα υποκειμένου !
Δηλαδή, ό,τι κι αν πεί, ό,τι κι αν προτείνει, ό,τι κι αν παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα με τα καθεστωτικά του πρόσωπα (υπουργούς, κατεστημένο προσωπικό 30ετίας κλπ) δεν εισακούγεται κάν. Την ίδια στιγμή που εκφωνείται, απορρίπτεται. Απορρίπτεται λόγω του φορέα που το εκφωνεί ! Λόγω του υποκειμένου που το παρουσιάζει. Την ίδια τύχη έχουν (ή, θα έχουν), όχι μόνο οι διάφορες πολιτικές προτάσεις, αλλά και οι απόπειρες νέων σχημάτων που θα επιχειρηθούν από το καθεστωτικό πολιτικό προσωπικό της 30ετίας.  Απέναντι στην καταλυτική ερώτηση : ''Και τι έκανες, τριάντα, χρόνια ; Γιατί δεν τα κάνατε τόσα χρόνια ; Τώρα, τα θυμήθηκες ;''. Καμία απάντηση, ούτε απολογία δεν μπορεί εύπροσωπα να σταθεί...Φτάσαμε, πλέον, στην καρδιά, στον πυρήνα !
Εδώ, πλέον, δεν έχουν εφαρμογή, ούτε μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα επιδιορθωτικές, διαχειριστικές, μεταρρυθμιστικές αντιλήψεις και ανάλογες πολιτικές. Μιλώντας για τέτοιο πρόβλημα, μ΄αυτό το περιεχόμενο κι αυτό το βάθος, η απάντηση του για να είναι ελπιδοφόρα μελλοντικά  και λειτουργική κοινωνικά πρέπει να προέρχεται από μή καθεστωτικό προσωπικό και να συγκροτεί νέα στέρεα δεδομένα υποκειμένου. Με άλλα λόγια απαιτείται : απόσυρση του σημερινού καθεστωτικού πολιτικού προσωπικού, νέα ιδρυτική πράξη για νέο φορέα με σοσιαλιστικό περιεχόμενο από ένα νέο ικανό και ποιοτικό συλλογικό ιδρυτικό κέρντρο. Αν αυτό δεν συμβεί, θα δούμε να εξελίσονται τα εξής : παρατεταμένη, μεγάλη αποδόμηση του πολιτικού συστήματος και του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού, θεαματική αλλαγή του πολιτικού προσωπικού με την ψήφο του Λαού στις προσεχείς εκλογές (όπου το 70% του κατεστημενού πολιτικού προσωπικού θα σταλεί στην αναγκαστική απόσυρση), αναζήτηση συμμαχικών-κυβερνητικών ισσοροπιών σ΄ένα κοινωνικό υπέδαφος κρίσης, αδιεξόδων, αλλά  και αδυναμίας διαχείρισης του. Δηλαδή, ο Λαός θα έχει καθαρίσει, εν πολλοίς, το πεδίο, αλλά δεν μπορεί και  να ''οικοδομήσει'' μόνος του...  Η οικοδόμηση των πολιτικών υποκειμένων προοδευτικού χαρακτήρα και περιεχομένου είναι υπόθεση των πιο δημιουργικών και ποιοτικών δυνάμεων.
Όσοι, τώρα, φίλοι και σύντροφοι, θεωρούν ότι αυτό το πρόταγμα (απόσυρση του κατεστημένου, νέα ιδρυτική πράξη από νέο συλλογικό ιδρυτικό κέντρο) δεν είναι εφικτό, πρέπει να αναλογισθούν ότι μιλάμε για τα απαιτούμενα ώστε να απαντήσουμε στην κρίση της πεντηκονταετίας ! Από τα οποία, μάλιστα, τώρα, μιλάμε για το κεντρικότερο όλων, για τον πυρήνα : το πολιτικό υποκείμενο. Όσοι, πάλι, ακολουθήσουν άλλους δρόμους, προς την άλλη ή/και την υπόλοιπη αριστερά, ας αναλογισθούν (και πριν το κάνουν κι αφού το κάνουν) για τον χαμένο χρόνο, για τις διασπαρμένες δυνάμεις, για την ανακύκλωση των αδυναμιών, για την αναποτελεσματικότητα μας ξανά μετά πό 30 χρόνια !
Φτάσαμε στο βαθύτερο επίπεδο : η κρίση για να απαντηθεί χρειάζεται υποκείμενο, χρειάζεται πρωταγωνιστή !