H σκιαμαχία για τη ''Σοσιαλιστική Διεθνή'' και το πραγματικό, κεντρικό ζήτημα της προοδευτικής πολιτικής και της οργάνωσης της σε διεθνές επίπεδο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλήθεια, για τις κοινωνικές πλειοψηφίες, για τις εκμεταλλευόμενες τάξεις και τις χειμαζόμενες από την κρίση κοινωνίες, στις οποίες, υποτίθεται, ότι αναφέρονται τα προοδευτικά κόματα, ιδιαίτερα δέ τα σοσιαλιστικά, ποιό είναι το πραγματικό νόημα της αντιπαράθεσης που αναδύθηκε τελευταία μεταξύ της καρικατούρας της ''Σοσιαλιστικής Διεθνούς'' με πρόεδρο τον ΓΑΠ και της ''νέας'', σοσιαλιστικής διεθνούς, γερμανικής έμπνευσης (της ''Προοδευτικής Συμμαχίας'') ?
Απ΄αυτή τη σκοπιά : της κοινωνικής προοτικής, απ΄αυτή την πλευρά ανάλυσης και ανάγνωσης των πραγμάτων, στην ουσία, ΚΑΜΙΑ.
Όντως, όμως, υπάρχει ένα κεντρικό, μέγα θέμα κοινής δράσης, κοινής οργάνωσης με σκοπό να γίνει πιό παρεμβατική, πιο αποτελεσματική η προοδευτική πολιτική για τα συμφέροντα των κοινωνικών πλειοψηφιών και των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών.
Αυτό είναι το πραγματικό έλλειμα και παγκόσμιο επίπεδο : προοδευτική πολιτική με βαθύ κοινωνικό περιεχόμενο και παγκόσμια (διεθνής) οργάνωση για την προώθηση και την κυριάρχηση αυτής της πολιτικής.
Τα υπόλιοπα που συντελούνται, τώρα, υποδύονται ακραίους υποκριτικούς πόλους για την αναπαραγωγή και διαιώνιση του υφιστάμενου πλέγματος πολιτικής εξουσίας και κοινωνικής-ολιγαρχικής κυριαρχίας, με επουσιώδεις ανακατανομές ρόλων και την εσωτερική μετατόπιση του κέντρου βάρους των ισορροπιών προς την γερμανική σφαίρα επιρροής. Η παρασκηνιακή εμπλοκή κι άλλων δυνάμεων (π.χ., από τις ΗΠΑ), σ΄αυτό πάντα πλαίσιο, είναι πιθανή.
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, το κεντρικό ζήτημα, σε συνθήκες μάλιστα παγκοσμιοποίησης είναι (και θα εξακολουθεί να είναι μέχρι την ανάληψη μιάς μεγάλης διεθνούς πρωτοβουλίας μέσα από εθνικά ρεύματα και ξεχωριστέες ηγετικές φυσιογνωμίες) : πραγματικά προοδευτική πολιτική με  αντίστοιχη διεθνή προοδευτική οργάνωση (χωρίς ηγεμονισμούς και αλλοτριώσεις, αλλά και με μεγάλο πολιτικό εκτόπισμα και αποτελέσματικό βάρος ώθησης κοινωνικών αλλαγών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο).

Θεσσαλονίκη, 10 Μαίου 2013.

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ !

 Επικοινωνώ μαζί σας σήμερα, έχοντας τηρήσει μέχρι τώρα, την αξιοπρεπή σιγή και απόσταση που επιβάλλει το σχήμα της επαγγελματικής μου ιδιότητας, αλλά και η αυτεπιβαλλόμενη αξιοπρέπεια του μαχόμενου Έλληνα βιοπαλαιστή.

Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς επί 30 συναπτά έτη, ανέλαβα με αγόγγυστη προσήλωση, τα υψηλά καθήκοντα που μου ανέθεσε η Πατρίδα μου...
και μέχρι σήμερα, όπως μαρτυρούν και οι περιοδικές αξιολογήσεις των προϊσταμένων μου, ανταποκρίθηκα επιτυχώς.

Οικογενειάρχης κατ΄ επιλογήν.

πολύτεκνος κατά συνείδηση υπηρέτησα τα μισά και παραπάνω έτη της θητείας μου στον Βόρειο Έβρο, προσαρμόζοντας τις ανάγκες της υπηρεσίας στην ζωή μου, μια και παντρεύτηκα εδώ, αγόρασα (επί δανείω) σπίτι εδώ, μεγαλώνω τρία παλληκάρια εδώ, και προσδοκώ να τελειώσω τον βίο μου εδώ, στο μεθοριακό μετερίζι του Ελληνισμού.

Βίωσα εδώ και δεκαετίες, την αμετροεπή οικονομική μας πολιτική, και τέθηκα εκόντας-άκοντας πάντα πρώτος στην κάθε κυβερνητική απόφαση, προσαρμόζοντας επί δεκαετίες την ζωή μου, σε ένα πληθωρισμένο βιοπορισμό, που ποτέ ο μισθός δεν επαρκούσε, αλλά έστω και με δανεισμό, κατάφερνε να διατηρήσει εμένα και την οικογένειά μου στα όρια της αξιοπρέπειας, ίσα-ίσα για να μπορώ να εκπληρώσω την αποστολή μου.

Εδώ και τρία χρόνια, βιώνω και την τελευταία πράξη της αδικίας, στο πρόσωπο μου, στην ιδιότητά μου και στην οικογένειά μου, με την πρωτοφανή στα χρονικά συρρίκνωση των ήδη μέχρι τότε πληθωρισμένων και στερουμένων ισολογισμού (έναντι των πραγματικών αναγκών διαβίωσης) αποδοχών μου.

Και πάλι δεν ομίλησα. Και πάλι αγόγγυστα σήκωσα το βάρος και την στέρηση, συνηθισμένος στην λιτή ζωή του στρατιώτη. Αλλά μάλλον, άνοιξα την όρεξη του τιμητή του έργου μου, να συνεχίζει να μου στερεί σταδιακά εδώ και τρία χρόνια, κομμάτι - κομμάτι την αξιοπρέπειά μου. Έτσι, κοντεύοντας τα 50 μου χρόνια, είδα μέρα την μέρα, να μου αποδομούν, ότι προσπάθησα να φτιάξω τίμια για την οικογένειά μου.
Έγινα αρχικά ασυνεπής οφειλέτης των πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία με ψυχρή λογιστική τόκισαν την ασυνέπειά μου και την έφεραν στην πλήρη αδυναμία εξόφλησης.
Αναγκάστηκα να ζητήσω δικαιοσύνη και μετά κόπων και βασάνων, έφτασα να αιτηθώ το κούρεμα που προβλέπει ο Νόμος Κατσέλη περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Έφτασα στο σημείο, να χάσω το ένα και μοναδικό αυτοκίνητο , νομή και αυτό της τράπεζας που ψυχρά το κατάσχεσε.

Αθέτησα αναγκαστικά να εξοφλήσω τα χρέη μου στην εφορία για το 2012 (μια και το ασύλληπτο για μένα ποσό των 2817 ευρώ, αδυνατώ από πέρισυ να το πληρώσω έστω και τμηματικά).

Είδα το υπόλοιπο των αποδοχών μου από τα Χριστούγεννα να συρρικνώνεται στα 500 ευρώ μηνιαίως (ακόμα και σήμερα τόσα παίρνω), βίωσα και βιώνω την ανεργία της συζύγου μου, ζώ την ειρωνεία της ανακοίνωσης της πρόσληψής της στον ίδιο φορέα και με την ίδια ειδικότητα εδώ και 40 μέρες, αλλά ακόμη να την καλέσουν να εργασθεί (βλέπεις δεν αρκεί να πρωτεύσεις σε ένα διαγωνισμό, δεν αρκεί να το ανακοινώσουν εγγράφως, χρειάζεται και επιβεβαίωση από τον ΑΣΕΠ και έκδοση ΦΕΚ και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, για να μπορέσει μια πολύτεκνη μάνα, με 3 πτυχία αναγνωρισμένα από το κράτος και άλλα επικουρικά προσόντα να εργασθεί για λίγους μήνες και να ταΐσει τα παιδιά της).
Έζησα την ειρωνεία της στέρησης των παγίων οδοιπορικών παραμεθορίου, λες και 200 ευρώ και αυτά με κρατήσεις, έβαλαν μέσα τον κρατικό προϋπολογισμό.

Έζησα παράλληλα την διακοπή του ισόβιου πολυτεκνικού επιδόματος της συζύγου μου από τον ΟΓΑ , λες και η διατίμηση των 320 ευρώ το δίμηνο μπορεί να αντισταθμίσει τις ανάγκες μιας πολύτεκνης μάνας να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Δέχτηκα σιωπηρά να διακανονίζω μήνα τον μήνα επί 3 χρόνια τις οφειλές μου στην ΔΕΗ -μια αδιάκοπη στέρηση του υπολοίπου των πενιχρών αποδοχών μου, χωρίς έλεος, υπό την απειλή της στέρησης του αγαθού του ηλεκτρισμού.



Ζήσαμε με τα παιδιά μου και την γυναίκα μου, αυτό το χειμώνα εδώ πάνω, με κρύο, στερούμενοι εδώ και δύο χειμώνες το πετρέλαιο, μια και οι τιμές ήταν απαγορευτικές. Τρυπήσαμε τους τοίχους και βγάλαμε καπνοδόχους, ξεθάψαμε σόμπες από τις αποθήκες των παππούδων, μαζέψαμε ξύλα και τα κάψαμε, ανάψαμε καλοριφέρ ηλεκτρικά, κλιματιστικά και ότι άλλο βρήκαμε για να ζεστάνουμε το σπίτι μας.

Και τους τελευταίους δύο μήνες, ήρθε και η κορύφωση.
Η ΔΕΗ, συνεπής συνέταιρος μου κάθε μήνα εδώ και τρία χρόνια, μας έστειλε το λογαριασμό της.

Απελπισμένα ζήτησα πριν ένα μήνα διακανονισμό εκ νέου, και πήρα την απάντηση να πληρώσω σε 4 δόσεις από 300 ευρώ.

Και το δέχτηκα. Και πλήρωσα μια δόση. Και πριν μια εβδομάδα, ήρθε και ο εξοφλητικός λογαριασμός, να μου φορτώσει συνολικά (μαζί με τα οφειλόμενα) να πληρώσω 2785 ευρώ, μέχρι τις 29 Απριλίου. Με ειδοποίηση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος.



Και σήμερα, 1η Μαΐου, πήγα στην τοπική ΔΕΗ, για να εισπράξω την απάντηση, ότι δεν ανήκω στις κοινωνικές ομάδες που ευεργετούνται από τον διακανονισμό πολλαπλών (έως 48 δόσεων) λόγω υψηλής κατανάλωσης και λόγω εισοδήματος, ότι δεν γίνεται διακανονισμός πάνω σε ήδη συναφθέντα διακανονισμό που μάλιστα αθετήθηκε (πέρασε βλέπεις ο Απρίλιος), ότι οφείλω να καταβάλω άμεσα το ποσό μέχρι την μετά το Πάσχα Τετάρτη 8-5-13(βλέπετε το ανθρωπιστικό πρόσωπο των κοινωφελών υπηρεσιών περιορίζεται μόνο στις ημέρες των θρησκευτικών αργιών), ή το ήμισυ αυτού και να αιτηθώ εκ νέου διακανονισμό -και να παρακαλέσω να εγκριθεί νέος με 1-2 δόσεις σύν τα τρέχοντα που θα έρθουν-, ειδάλλως, τα κεντρικά -μου το τόνισαν αυτό αποποιούμενοι πάσης προσωπικής ευθύνης και εν πλήρη κατανοήσει του προβλήματός μου- θα αποστείλουν εντολή σε εργολάβο να μου διακόψει την παροχή.
Κι εγώ κοιτάζοντας το τελευταίο εκατοστάρικο -από τα 5 της τελευταίας μου μισθοδοσίας- αποχώρησα ευχόμενος στους υπαλλήλους καλό Πάσχα.

Αυτή την μεγάλη Τετάρτη, 1-5-13, η αξιοπρέπεια ενός ακόμη σιωπηρά μαχόμενου Έλληνα πολίτη, Αξιωματικού εν ενεργεία στην Μεθόριο και πολύτεκνου οικογενειάρχη και συζύγου άνεργης -επιτυχούσης αλλά μη προσληφθήσας- έλαβε το ύστατο της πλήγμα. Αμέσως μετά τις κωδωνοκρουσίες της επερχόμενης Ανάστασης, το μόνο φως που θα απομείνει στο σπίτι και την οικογένειά μου, θα είναι το Άγιο Αναστάσιμο Φως στην λαμπάδα και στο κανδήλι (για όσο υπάρχει λάδι να κάψει).

Κι εγώ αγόγγυστος, χωρίς επιρροή από τα προαναφερόμενα, αύριο το πρωί όπως και κάθε μέρα που θα ακολουθήσει, θα φορέσω την στολή μου και θα σταθώ εν πλήρη αφοσίωση όρθιος στο στρατιωτικό τμήμα που διοικώ και θα ασκήσω ανεπηρέαστος τα καθήκοντά μου, με απόλυτο γνώμονα το συμφέρον της υπηρεσίας μου.

Ζητώ συγνώμη, αν η ανθρώπινη ανεπάρκειά μου, μειώνει την αυτεπάγγελτη απαίτηση των συν-Ελλήνων που με θέλουν στην έπαλξή μου, περήφανο Στρατιώτη. Υπόσχομαι να μην τους απογοητεύσω, παρά τις προσωπικές στερήσεις μου.

Αδυνατώντας όμως, να ανταποκριθώ πλέον στην επιβίωση της οικογένειάς μου, θεώρησα σωστό, να τολμήσω να δημοσιεύσω το πρόβλημά μου, ελπίζοντας τουλάχιστον στην κατά το μέτρο του δυνατού ανταπόκριση κάποιων αρμοδίων.

Με την εναπομένουσα αξιοπρέπεια εκ μέρους μου και της οικογένειάς μου, που καλείται να ανέβει κι άλλο Γολγοθά, σας εύχομαι Καλή Ανάσταση. 

 

Μήνυμα Γλέζου στην Μέρκελ

Posted by egiakoumis on 06/05/2013 in Πολιτική

Ένα συγκλονιστικό άρθρο του Μανόλη Γλέζου για την Die Welt δημοσίευσε η γερμανική εφημερίδα στις 3 Μαΐου. 

Στο άρθρο του μεταξύ άλλων ο Μανόλης Γλέζος αναφέρεται στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων.

Τον προσεχή Σεπτέμβριο κλείνω τα 91. Αρχίζω να γράφω αυτό το κείμενο 72 χρόνια ακριβώς από τη μέρα που είδα τους Γερμανούς, πάνοπλους, με μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, να μπαίνουν στην Αθήνα.

Ήταν 27 Απριλίου του 1941. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες της εφημερίδας ήταν τότε αγέννητοι. Όμως εγώ ήμουν ήδη 19 χρόνων.

Δεν έχω καιρό, λοιπόν, ούτε για ψέματα ούτε για μισές αλήθειες. Θα ήθελα να σας είχα κοντά μου, έναν-έναν, να σας μιλήσω γι’ αυτά που έζησα, που άκουσα, που είδα.

Θα αρκεστώ, ωστόσο, να μοιραστώ από εδώ, μαζί σας , μόνο κάποια από αυτά. Μετά, ίσως μπορούμε να κοιταχτούμε αναμεταξύ μας με διαφορετικό βλέμμα…

Α. Η Μάχη της Κρήτης.

Για τη Μάχη της Κρήτης έχουν γράψει πολλοί. Είναι εύκολο να βρείτε σε βιβλία Ιστορίας τι έγινε. Θα διαβάσετε για άντρες, γυναίκες και παιδιά που, με τσουγκράνες και ραβδιά για όπλα, υπερασπίστηκαν τη γη τους και τη γη των προγόνων τους. Απέναντί τους είχαν τον καλύτερο στρατό του κόσμου, τη Βέρμαχτ.

Και ο ουρανός έβρεχε αδιάκοπα αλεξιπτωτιστές…

Όταν η Μάχη τέλειωσε, ο στρατός είχε νικήσει. Μα οι γυναίκες των ηττημένων που είχαν χάσει παιδιά, αδέρφια, πατεράδες ή συζύγους, κατέβηκαν στο γιαλό, σκαρφάλωσαν στα βουνά και, όπου βρήκαν νεκρό σώμα εχθρού, το τίμησαν: το έπλυναν και το έθαψαν, όπως του έπρεπε. Ο νεκρός δεν ήταν πια εχθρός. Ήταν ο άταφος αδελφός.

Κι αυτές ήταν οι εγγονές της Αντιγόνης, που έκαναν το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς. Την ίδια ώρα, οι νικητές έμπαιναν στην Κάνδανο.

Στην περιοχή γύρω από το χωριό είχαν χάσει 27 άντρες. Και τότε, ΩΣ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ, πήραν μια πρωτοφανή ‒ακόμα και για καιρό πολέμου‒ απόφαση: Σκότωσαν όσους από τους κατοίκους βρήκαν και ξεθεμελίωσαν το χωριό. Φεύγοντας, περήφανοι για το έργο τους, άφησαν και σχετικές πινακίδες! Αναζητήστε τις στο διαδίκτυο…

Β. Καισαριανή, 10 Μάη 1944.

Οι Ναζί εκτελούν τον 19χρονο αδελφό μου. Αν είχε ζήσει, θα γινόταν δάσκαλος. Μαζί του εκτελούν άλλους ογδόντα έναν άντρες και δέκα γυναίκες. Στον ίδιο τόπο, εννιά μέρες νωρίτερα, τη μέρα της Πρωτομαγιάς, είχαν εκτελέσει διακόσιους ακόμα Έλληνες πατριώτες.

Γ. Αμέσως μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, ξεκίνησα αγώνα για να επιστρέψει η Γερμανία στην Ελλάδα όσα της όφειλε. 

Τα γνωρίζετε.

Πρόκειται για το αναγκαστικό δάνειο, τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές της χώρας και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς.

Μάλιστα, το 1995, είχα την ευκαιρία να εκθέσω το όλο ζήτημα στο γερμανικό λαό, τόσο μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας DieZeit, όσο και σε μια αλησμόνητη εκδήλωση στο Ανόβερο.

Αν το πέρασμα των χρόνων ακύρωνε αρχές και αξίες, αν μετέβαλλε το ΗΘΟΣ των ανθρώπων, τότε οι τραγωδίες του Σοφοκλή, του Αισχύλου ή του Ευριπίδη δεν θα έλεγαν σήμερα τίποτα σε κανέναν.

Υπάρχουν όμως μερικά πράγματα που δεν μπαγιατεύουν, που δεν παραγράφονται, που δεν γερνούν καν. Και το δίκαιο είναι ένα από αυτά. Αν σήμερα, με όλο το βάρος των 90 χρόνων μου, συνεχίζω αυτόν τον αγώνα, είναι γιατί θεωρώ δίκαιο και για τη Γερμανία και για την Ελλάδα να επιστρέψει η πρώτη όσα οφείλει στη δεύτερη. Και προσέξτε κάτι. Δεν θα με ακούσετε ποτέ να μιλάω για ΕΚΔΙΚΗΣΗ.

Εμείς, που χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, δεν νιώθουμε μίσος για τον γερμανικό λαό και δεν επιζητούμε εκδίκηση. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το κάνουμε. Όσοι βγήκαμε ζωντανοί από τον πόλεμο, είχαμε χρέος να ζήσουμε και για λογαριασμό των νεκρών μας. Να αγαπήσουμε για κείνους, να χορέψουμε για κείνους, να κολυμπήσουμε στη θάλασσα για κείνους.

Μάθαμε, έτσι, να εκτιμάμε και να αγαπάμε τη ζωή. Και το μίσος σε εμποδίζει να αγαπήσεις τη ζωή. Στα χρόνια μετά τον πόλεμο, γνώρισα πολλούς Γερμανούς. Χαίρομαι βαθιά όποτε μου δίνεται η ευκαιρία να τους συναντήσω και οι συζητήσεις μαζί τους είναι πάντα καλή τροφή για σκέψη. Όλοι αυτοί, αφού άκουσαν με προσοχή τα επιχειρήματά μου, συμφώνησαν για το δίκαιο των αιτημάτων της Ελλάδας.

Έτσι, στάθηκαν επανειλημμένα στο πλευρό μου, βοηθώντας με να επικοινωνήσω με τον γερμανικό λαό. Αλλά δεν αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τη στάση τους. Αισθάνομαι φιλία για τους ίδιους. Κι αυτό είναι πολύ πιο πολύτιμο, πολύ πιο ακατάλυτο, πολύ πιο ανθρώπινο, πολύ πιο ισότιμο.

Κάθε σπιθαμή ευρωπαϊκού εδάφους είναι ποτισμένη με αίμα. Πληρώσαμε πολύ ακριβά τις θεωρίες των ανωτέρων φυλών και των εθνικών κρατών. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της αλληλοκατανόησης.

Και η αναγνώριση των όσων η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα εξυπηρετεί απολύτως αυτήν την Ευρώπη. Αυτή η Ευρώπη, άλλωστε, θα άρεσε και στον Σίλλερ και στον Γκαίτε και στον Μπρεχτ…

Επτά (7) θέσεις : για πανελλαδική πρωτοβουλία δημιουργίας του κινήματος αλλαγής των ελληνών σοσιαλιστών και της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας .

Επτά  (7) θέσεις :

για πανελλαδική πρωτοβουλία δημιουργίας του Κινήματος αλλαγής των ελληνών σοσιαλιστών και της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

I.   Ο πολιτικός χώρος των δυνάμεων που αποσυνδέθηκαν  και απελευθερώνονται από το μεταλλαγμένο, νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του Γ.Παπανδρέου και του Β.Βενιζέλου και τις καταστροφικές τους πολιτικές, καθώς και δυνάμεις  της Αριστεράς και του ευρύτερο ριζοσπαστικού και σοσιαλιστικού χώρου οφείλουν, πρέπει και μπορούν να αναλάβουν μία μεγάλη ιδρυτική πρωτοβουλία για τη δημιουργία  Κινήματος αλλαγής, του μεγάλου προοδευτικού ρεύματος των ελλήνων σοσιαλιστών. Πραγματική συνέχεια του ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, των ιδεών του δημοκρατικού κοινωνικού μετασχηματισμού, της πολύμορφης ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά, κυρίως, σύγχρονη, σημερινή, βαθειά, έντονη  αναγκαιότητα για την έκφραση  του ευρύτατου υπαρκτού κοινωνικού δυναμικού και την εκπροσώπηση αυτού του νευραλγικού, σημαντικού πολιτικού χώρου.

ΙΙ.  Η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να έχει ως υπόστρωμά της ένα πλατύ ρεύμα με ρίζες και αναφορά στην ελληνική κοινωνία  και ιδιαίτερα στα στρώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας  να εκφράζει και να εκπροσωπεί  την ανάγκη εξόδου από την κρίση, ανόρθωσης της πατρίδας, ανάπτυξης της οικονομίας, δικαιοσύνης και προοπτικής της κοινωνίας. Ένα ευρύ, πολιτικό ρεύμα με προοδευτικά χαρακτηριστικά και εσωτερική δημοκρατική λειτουργία.

ΙΙΙ.  Η πρωτοβουλία τοποθετημένη στο μη συντηρητικό-κεντροαριστερό φάσμα της πολιτικής ζωής, στα πλαίσια των αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής κοινωνικής προοπτικής και του πατριωτισμού οφείλει να λειτουργήσει καταλυτικά για την απελευθέρωση, χειραφέτηση, συνένωση όλων των μη συντηρητικών-προοδευτικών δυνάμεων της βάσης του ΠΑΣΟΚ, καθώς και για τη σύγκλιση  σημαντικών δυνάμεων της  προβληματιζόμενης και αντιστεκόμενης Αριστεράς σ΄ένα  ενιαίο προοδευτικό ρεύμα, Κίνημα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων αλλάγής.

Η ηγεσία του ρεύματος αυτού, συλλογική και πλουλαριστική στην ιδρυτική της φάση, όπως σ΄όλες τις μεγάλες ιδρυτικές ιστορικές στιγμές των κινημάτων της αριστεράς, θα αναλάβει το καθήκον του συντονισμού  και της πανελλάδικής διάρθωσης  του Κινήματος, και μέσα από γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες θα οδηγήσει στην πολιτική-οργανωτική του διαμόρφωση και την ανάδειξη της νέας του ηγεσίας.

ΙV.  Η πρωτοβουλία αυτή στα πλαίσια των αρχών της θέτει ως πρώτο κεντρικό της στόχο την έξοδο της Ελλάδας από την βαθειά και καταστρεπτική για την οικονομία και την κοινωνία της κρίση και την συγκροτημένη πορεία ανάκαμψης με βάση ένα σχέδιο εθνικής και κοινωνικής  ανόρθωσης . Για το σκοπό αυτό θα κινηθεί με συστηματικότητα και υπευθυνότητα, ενεργά, προγραμματισμένα και δραστήρια σ΄όλα τα πεδία  : στην Ευρώπη και την Ελλάδα,  στα σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα, τις περιφερειακές δυνάμεις του νότου και τις εθνικές ριζοσπαστικές δυνάμεις,  στους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, στους κοινωνικούς, μαζικούς  και πολιτικούς αγώνες, στις εναλλακτικές  κοινωνικές δράσεις. Στην πολυμέτωπη αυτή δραστηριότητά της οι σχέσεις με όλες τις δυνάμεις που έχουν τον ίδιο στόχο είναι, πρωτίστως, σχέσεις αλληλεγγύης και συνεργασίας.

V. Η διασύνδεση, η παρεμβατικότητα και ο συντονισμός άμεσων, δραστικών πρωτοβουλιών με την αριστερά των σοσιαλιστικών-σοσιαλδημοκρατικών-εργατικών ευρωπαϊκών κομμάτων με στόχο : την αλλαγή θέσεων τους σε προοδευτική κατεύθυνση και πρακτική, σε ενεργή παρεμβατική στάση των κομμάτων αυτών και του Ε.Σ.Κ. στην βαθειά οικονομική κρίση που καταλύει την  όποια συνοχή στην Ευρώπη, καθώς και τη συνολικώτερη προοδευτική μετατόπιση του ευρωπαϊκού σκηνικού. Το μέτωπο αυτό αποτελεί  πρωταρχικό καθήκον και ευθύνη.

Στις πρωτοβουλίες αυτές προς όλες τις αριστερές πτέρυγες και τις διάφορες μορφές έκφρασής  της, κεντρικό στοιχείο οφείλει να είναι : η συμφωνία του 1953 για την γερμανική υπόθεση και η αντίστοιχη-ανάλογη σημερινή για μια νέα πολιτική συμφωνία εξόδου από την κρίσ , η οποία έχει λάβει τη μορφή τρίτου ευρωπαϊκού πολέμου με τη Γερμανία κυρίαρχη και οφελημένη.

VI. Δεύτερο μεγάλο καθήκον και ευθύνη : ο ελληνισμός.  Απαιτείται, στο ζωτικό αυτό μέτωπο συντονισμός και πρωτοβουλίες ξεκινώντας από  τα αδελφά κόμματα Ελλάδος - Κύπρου  και οικοδομώντας ένα πανευρωπαϊκό και διεθνές μέτωπο υποστήριξης με κάθε τρόπο και έναντι των επιβουλών και της αποσταθεροποίησης, αλλά και της πολύμορφης στήριξης, της οικονομικής ανάκαμψης και ανόρθωσης της χώρας και των δύο κρατικών εστιών του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου.

VII. Η μεγάλη αυτή πρωτοβουλία δεν θα διακατέχεται από κανέναν  ηγεμονισμό, ή  υποκειμενισμό, τοποθετείται στο μη συντηρητικό-δημοκρατικό φάσμα, πιστεύει και προωθεί την πολυεπίπεδη συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς επιδιώκοντας τη  δημιουργία ενός ευρύ πλειοψηφικού ρεύματος, μιας στέρεας βιώσιμης εναλλακτικής πρότασης  και ελπιδοφόρας προοπτικής για τη χώρα, την κοινωνία και τη διακυβέρνησή της, αλλά και την ώθηση για μιά καθοριστική αλλάγή πορείας στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό ορίζονται και οι σχέσεις  και το περιεχόμενο της συνεργασίας και της όποιας κριτικής με το ΣΥΡΙΖΑ, τις αριστερές κινήσεις και τις ''αποσχίσεις'' στην Αριστερά.  Η εξελισσόμενη συσσώρευση δεξιόστροφων, ευκαιριακών, προσωποπαγών σχημάτων και η παρασκηνιακή ''φιλοδοξία'' συνενωσής τους σε μία ελληνική ''Ελιά" καμία δεν έχει σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας, σε κάθε  περίπτωση, -και από άποψη ουσίας και από άποψη στόχων και επιλογών-, εξυπηρετούν  το υφιστάμενο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό και τις ασκούμενες  εξοντωτικές πολιτικές. Ακόμα και μέσα απ΄αυτές τις κινήσεις, αναδεικνύεται κια επιβεβαιώνεται το καθοριστικό έλλειμα μιας μεγάλης ιδρυτικής πρωτοβουλίας στα αριστερά του πολιτικού σκηνικού, που θα συνδέεται με την χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, σε αντίθεση με τις πολιτικές  του πολύμορφου συντηρητισμού και της αποδιαρθωτικής κρίσης.

Θεσσαλονίκη, 1η Μάη 2013

Ελευθέριος Τζιόλας