Η Πρωτοβουλία

για την ανασύσταση, ανοικοδόμηση του ελληνικού δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου

               -------------------------------------------------------------------------------------------------

Xωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης πέρασε το γεγονός ότι πενήντα (50) στελέχη προερχόμενα από τον άλλοτε υπαρκτό και συγκροτημένο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με σταθερές κοινωνικές αναφορές και γνήσια προοδευτικό προσανατολισμό, συναντήθηκαν στις 30 Νοεμβρίου, στην Αθηνα, συζήτησαν και  αποφάσισαν :

1. Να ενεργήσουν συντονισμένα και μαζικά για την αντιμετώπιση και την ανατροπή της εφαρμοζόμενης καταστροφικής πολιτικής.

2. Να αναλάβουν συστηματικές πρωτοβουλίες για τη σύγκλιση όλων των κινήσεων και δυνάμεων στον ευρύτερο δημοκρατικό, σοσιαλιστικό χώρο  με στόχο την ανασύσταση της παράταξης στη βάση μιάς γνήσια προοδευτικής, ανορθωτικής στρατηγικής.

Γιατί, άραγε,  αυτή η πρωτοβουλία  είναι διαφορετική από άλλες και υπό ποίες προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποδόσει συνολικότερα θετικά αποτελέσματα ;

Α.  Δεν είναι μία ακόμα ‘’κίνηση’’.

Η Πρωτοβουλία είναι καταρχήν σημαντική γιατί δεν υποδύεται  τη ''λύση'' (κομματική, πολιτική, ιδεολογική, προγραμματική), δεν αποτελεί κόμμα, ούτε αποκαλείται  πολιτικό σχήμα (με τις διάφορες ποικιλονυμίες και πληθωριστικές πολυμορφίες της περιόδου).  Την ίδια, βέβαια, στιγμή διατηρεί και προβάλλει σταθερά το προοδευτικό της στίγμα απένατι στην νεο-φιλεύθερη ευρωπαϊκή και ελληνική καταιγίδα, απένατι στην πολιτική της τροϊκας και την ασκούμενη  καταστροφική κυβερνητική πολιτική και δηλώνει καθαρά τη τοποθέτηση της στο μη-συντηρητικό/δημοκρατικό φάσμα του πολιτικού τοπίου με τρόπο ενεργητικών συνεργασιών και πνεύμα αλληλεγγύης με τις δυνάμεις αυτού του φάσματος.

Β.  Το διασπαρμένο δυναμικό και η συσσωμάτωσή –του.

Η Πρωτοβουλία είναι σημαντική γιατί  αντιλαμβάνεται : και τη σημασία των μεγάλων πολιτικών -κοινωνικών συσχετισμών, των αναγκαίων νέων πλειοψηφικών συμμαχιών, που δύνανται να παράξουν στη βάση ενός προοδευτικού πλαισίου νέα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, και τη σημασία της ανασύστασης-της ανοικοδόμησης  της Παράταξης . Ανασύσταση-ανοικοδόμηση που θα πραγματοποιηθεί  τόσο από το διασπαρμένο, πολυκερματισμένο, ανέστιο  δυναμικό του ελληνικού δημοκρατικού- σοσιαλιστικού χώρου που προήλθε από την κατάρρευση-αποσάθρωση του ΠΑΣΟΚ, απ΄όταν οι ηγεσίας του των πέντε τελευταίων ετών επέβαλαν και προώθησαν μιά ωμά νεο-φιλελευθέρη, ανοιχτά νεο-συντηρητική πολιτική  σ΄όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση, οικονομία, κοινωνία, κόμμα, θεσμοί), όσο κι από δυνάμεις που απελευθερώνει η κρίση από δομές και σχήματα με επαμφοτερίζουσα πολιτική συμπεριφορά και σοβαρά κενά ταυτότητας και προσανατολισμού. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται : όλο το δυναμικό που προήλθε από το ΠΑΣΟΚ, και αντιτίθεται στις πολιτικές της τελευταίας πενταετίας, δυνάμεις ανένταχτες ή/και όσες περιστασιακά έκαναν άλλες τακτικές επιλογές, αλλά και δυνάμεις με προβληματισμό που απελευθερώνονται  από συγγενικούς χώρους (έξοδος από ΔΗΜΑΡ, έξοδος από ΣΥΡΙΖΑ, κλπ).

Γ.  Καταλύτης και προωθητής.

Η Πρωτοβουλία θεωρεί τον εαυτό της καταλύτη και προωθητή των διεργασιών υπέρβασης της πολυδιάσπασης και των αγκυλωτικών παθογενειών,  σύγκλισης, δημιουργικής σύνθεσης  και πολιτκο-οργανωτικής δόμησης  ενός ισχυρού ρεύματος, ενός τελικά ισχυρού πολιτικού σχήματος με κοινωνική ρίζα, αναφορές  και  προοπτική. Aυτόν τον ρόλο, καταλύτη και προωθητή, αναθέτει στον εαυτό της, αυτή την ευθύνη αναλαμβάνει, καλώντας παράλληλα κάθε άλλη κίνηση, συσπείρωση, ομάδες και ανένταχτα στελέχη, μπροστά στην οξύτητα των αδιεξόδων και των αποσυνθετικών κοινωνικών συνεπειών, που καθιστούν επιτακτική την επιτάχυνση των συγκλίσεων και των μορφοποιήσεων να δείξουν ευθύνη, ενωτικό πνεύμα και πραγματική διάθεση υπέρβασης κάθε μερικότητας με στόχο τη σύνθεση ενός μεγάλου και αξιόπιστου πολιτικού ρεύματος –πόλου. Ήδη, η νέα πρωτοβουλία στο εσωτερικό της και για τη σύνθεση στη νέα της μορφή, έχει πραγματοποιήσει την πρώτη δική της υπέρβαση και ποιοτική ανασύνθεση σε μια πορεία ανάλογων θετικών, ποιοτικών εξελίξεων μέχρι του τελικού στόχου : τη συγκρότηση με επαρκείς  και ισχυρούς κοινωνικούς, πανελλαδικούς, οργανωτικούς και πολιτικούς όρους, του νέου  πολιτικού σχήματος του ελληνικού δημοκρατικού σοασιαλισμού. Ειδικότερα, η πρωτοβουλία αυτή, στην εκκίνηση της συναποτελέστηκε από μέλη της ''Αριστερής Πρωτοβουλίας'', της  συσπείρωσης  αριστερών στελεχών της Βόρειας Ελλάδας, ηγετικών, δημιουργικών στελεχών των μεγάλων κοινωνικών/επαγγελματικών  θεσμικών εκπροσωπήσεων (ΤΕΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΑΔΕΔΥ), έμπειρων κοινοβουλευτικων στελεχών, ριζοσπαστικών δυνάμεων της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, σημαντικών  διανοούμενων  από τα ελληνικά Πανεπιστήμια και τον ευρύτερο χώρο, έμπειρων και ριζοσπαστικών στελεχών στους τομείς του Τραπεζικού συστήματος, του συστηματος Υγείας, του συστήματος της Δικαιοσύνης, της Αυτοδιοίκησης και των αιρετών Περιφερειών, αγωνιστικών δυνάμεων  από τον ιδιωτικό τομέα. Κι ενώ στην εκκίνηση της συναποτελούνταν απ΄όλες αυτές τις δυνάμεις, ήδη, τώρα, υπερβαίνοντας τα πρωτογενή συνθέτικά της στοιχεία, δρα και λειτουργεί σαν μία νέα ποιοτικά, συλλογική δύναμη στο πλαίσιο και για την προώθηση των στόχων που έχουν αναφερθεί.

Δ.  Αντιπαλότητες, διαχωρισμοί, συγκλίσεις.

Η νέα αυτή Πρωτοβουλία  τοποθετημένη στο μη συντηρητικό, δημοκρατικό φάσμα είναι υποχρεωμένη  εκτός από τη σταθερή, ιδεολογικο-πολιτική  αντιπαλότητά της με τον συντηρητικό χώρο και τους φορείς της (‘’Ν.Δ’’, ‘’Ανεξάρτητοι Έλληνες’’, νεο-ναζιστές της ‘’Χ.Α.’’ και άλλα περιφερειακά σχήματα), να υπογραμμίσει  τη βαθειά αντίθεσή  της  με το κόμμα του Βενιζέλου  και την πολιτική του, που τους κατατάσσουν ως δορυφορικό σχήμα στο συντηρητικό, κεντροδεξιό φάσμα  οριστικοποιώντας την ουσιαστική εκκένωση, διάχυση  κάθε υπαρκτού, σοβαρού στοιχείου του ΠΑΣΟΚ από τη φόρμα -ΠΑΣΟΚ προς την κοινωνία και σ΄άλλες αναγκαστικές επί  του παρόντος κατευθύνσεις, επιζητώντας, ωστόσο,  τη γνήσια  νέα έκφρασή του.  Κρίνει, επίσης, απολύτως αναγκαίο να οριοθετηθεί   απέναντι σε άλλες ‘’κινήσεις’', οι οποίες διαπιστώνοντας το διαμορφούμενο κενό στον χώρο αυτό επιχειρούν  με προσχηματικό, μετέωρο  λόγο και παραπλανητικούς χειρισμούς να υφαρπάξουν την εκπροσώπησή  του, εν  όψει  μάλιστα των επερχόμενων ευρωεκλογών και των εκλογών της Αυτοδιοίκησης. Πρόκειται, ιδιαίτερα, για την ‘’κίνηση των 58’’ και τη λοιπή κινητικότητα  με πρόδηλη την σκοπιμότητα κάλυψης του χώρου αυτού, την  αναπαραγωγή ενός ''εκσυγχρονιστικού'' εγχειρήματος με τρόπο παρωχημένο, κοινωνικά έωλο και πολιτικά αναντίστοιχο προς τα καίρια ζητήμτα της κρίσης και των συνεπειών της και την παροχή ‘’λεοντής’’  στο κόμμα του Βενιζέλου και τον ίδιο το Βενιζέλο. Κυρίως, αφορά σε  στόχευση, με την απροκάλυπτη στήριξη των κατεστημένων μέσων,  στη διαμόρφωση, -στα πλαίσια του συστήματος , των ισχυρών συμφερόντων του και της γραμμής του γερμανικού ιμπέριουμ-,  εναλλακτικής λύσης για την ύπαρξη κυβέρνησης  σε συνεργασία με τη ‘’Ν.Δ.’’ με σκοπό την ουσιαστική  συνέχιση της ασκούμενης πολιτικής στην πολύ πιθανή περίπτωση κατάρρευσης της  υφιστάμενης δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά –Βενιζέλου. Στο χώρο ενός διαχυμένου και κερματισμένου ΠΑΣΟΚ, επανεμφανίζεται μία παλιώτερη αντιπαράθεση μεταξύ του ''εκσυγχρονισμού''  και της ''αριστεράς'', εμπλέκοντας στην αντιπαράθεση αυτή και όμορους χώρους (ΔΗΜΑΡ, και εν μέρει ΣΥΡΙΖΑ), καθώς και όποια άλλη ομαδοποίηση  έχει εν τω μεταξύ προκύψει, ως αποτέλεσμα της αποσυνθετικής κρίσης και διασποράς του ΠΑΣΟΚ. Μόνο, που, τώρα,  το κοινωνικό και οικονομικό υπέδαφος είναι ριζικά τροποποιημένο,  τα ζωτικά ζητούμενα εντελώς διαφορετικά και οι προτεραιότητες άλλες. Ο ''εκσυγχρονισμός'' με όλο σχεδόν το δυναμικό του, αφού ενθάρρυνε ανοιχτά και πιεστικά το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης, αφού έδοσε κάλυψη και υποστήριξη στον πυρήνα της  ασκούμενης πολιτικής, αφού συμμετείχε με στελέχη  του  στη διαμόρφωση και άσκηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, συμβάλλοντας έτσι καθοροιστικά  και στην αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ , αλλά και στην εξουθένωση της κοινωνίας, παρά την επιδίωξή του, τώρα, να μεταλλάξει το πρόσωπό του, χωρίς πραγματική σύνδεση με την κοινωνία, δεν μπορεί να πείσει, ούτε να αποκρύψει τις  αληθινές του στοχεύσεις , που, σε τελική, ανάλυση αποτελούν προέκταση των όσων έχουν προηγηθεί και έχει προωθήσει... ΄Ολα, όμως, αυτά, καθιστούν, από την άλλη, ακόμα πιο επιτακτική και αναγκαία την ύπαρξη της ''αριστεράς'' στον  χώρο αυτό και ευρύτερα, για να αποτύχουν οι προσπάθειες λαθροχειρίας και υφαρπαγής, για να υπάρξει γνήσια, πραγματική και ελπιδοφόρα έκφραση του σε στέρεα σχέση με την κοινωνία. Ενώ, ταυτόχρονα, γίνεται αντιληπτή και απόλυτα αναγκαία  η επιτάχυνση των διαδικασιών σύγκλισης, υπέρβασης και ανοικοδόμησης.

Ε.  Για την εναλλακτική διέξοδο : η τρέχουσα κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί από μόνη της.

Στο χώρο του δημοκρατικού φάσματος η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα είναι δεδομένη και είναι αυτή που θα προσδόσει τον τόνο των επερχόμενων εξελίξεων, ιδιαίτερα μετά από πιθανή σαφή επικράτησή του στις εκλογέ ςτου Μαίου 2014 . Η διαπίστωση αυτή είναι ουσιώδης και πρέπει να αποτελεί μέρος της ανάλυσης  που στοχεύει στη χάραξη πολιτικής για την μεσοπρόθεσμη χρονική περίοδο.  Ωστόσο, η συνολική πολιτική διέξοδος, και μάλιστα με εναλλακτικά προοδευτικά χαρακτηριστικά, δεν είναι  μία διασφαλισμένη προοπτική, όχι μόνο λόγω των γενικότερων, ευρωπαϊκών  και  δομημένων μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά, κυρίως, λόγω ανεπάρκειων του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη, ο ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει των ερχόμενων, ενδεχόμενων κυβερνητικών του ευθυνών, έχει προβεί σ΄έναν επιταχυνόμενο και σε περιπτώσεις άτσαλο μετασχηματισμό, που περισσότερο θολώνει παρά κάνει πιο ρεαλιστική και συγκεκριμένη την πολιτική, προγραμματική πρότασή του. Ενώ, η καθημερινή και  άχαρη τριβή του Α.Τσίπρα με την καθημερινή αντιπολιτευτική δραστηριότητα και την  εμπλοκή σε τοπία συγκρούσεων με σκληρά επιχειρηματικά συμφέροντα, φθείρουν  μια προηγούμενη εικόνα του, ενός φρέσκου, αδιάφθορου, ελπιδοφόρου ηγέτη. Την ίδια στιγμή,  σοβαρές εσωτερικές του δυνάμεις δεν μπορούν ακόμα να εξοικειωθούν, -και μάλλον αντιτίθενται-,   με την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής.  Ενώ, και η έλλειψη αξιόλογου, συγκροτημένου, ποιοτικού στελεχιακού δυναμικού είναι φανερή. Ταυτόχρονα, το εύρος των κοινωνικών  και  πολιτικών συμμαχιών είναι εξαιρετικά αβαθές, περιορισμένο και αβέβαιο. Και ενώ, δείχνει, ότι  έχει εγκαταληφθεί η προοπτική μιάς τυχοδιωκτικής συνεργασίας με τον Π.Καμμένο και τους ''Ανεξάρτητους Έλληνες'', τίποτα δεν βεβαιώνει  ότι Ο Φ.Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ θα εισέλθουν στη νέα Βουλή , όπως και ότι στη θετική αυτή έκβαση θα αποτελέσουν μια σίγουρη δύναμη συνεργασίας.  Όλα αυτά, επίσης, αναδεκνύουν με έμφαση και επιτακτικότητα, την αναγκαιότητα  την έκφρασης και εκπροσώπησης του ευρύ χώρου του ελληνικού δημοκρατικού σοσιαλισμού με την ανασύσταση-ανοικοδόμηση  του, ώστε η διαμόρφωση και ανάδειξη μιας γνήσια προοδευτικής στρατηγικής να αποφέρει και να υπηρετήσει ένα συνολικότερο εναλλακτικό σχέδιο συνεργασίας και στελέχωσης του, εξόδου από την κρίση και εναλλλακτικής κυβερνητικής προπτικής.  

Ε.   Οι καιροί ού μενετοί.

Είναι ανάγκη να πυκνώσουν, να βαθύνουν και να ουσιαστικοποιηθούν οι διεργασίες συνεννόησης, σύγκλισης, ενιαιοποίησης. Οι εκλογές του Μαΐου 2014 θα είναι καταλυτικές. Οι έλληνες πολίτες πρέπει και μπορούν να έχουν στα χέρια τους μια άλλη πρόταση εξόδου και ανόρθωσης, μια νέα πολιτική δύναμη με ρίζα στο παρελθόν, με προοδευτική ταυτότητα και στρατηγική στο παρόν, με ελπίδα και προοπτική για το μέλλον. Με αποθέματα τον ιστορικό  θετικό απολογισμό του κοινωνικού κράτους, των θεσμών της δημοκρατίας και της ισχυροποίησης της θέσης των μη προνομιούχων, με σταθερή τη θέση για ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής και των δυνάμεων που την υποστηρίζουν, με αντίληψη συνεργασιών  για μια συνολικά προοδευτική διέξοδο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη,  μπορούμε να προχωρήσουμε συγκροτώντας τα βασικότερα από τα ζητούμενα (πολιτικά, οργανωτικά) μέχρι τέλους Ιανουαρίου 2014.

Το πλαίσιο άμεσων κινήσεων είναι :

-  Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους και είμαστε ανοιχτοί στα πλαίσια του δημοκρατικού φάσματος προς όλους.

-  Απευθύνουμε πρόσκληση προς κάθε κίνηση και κάθε στέλεχος που στάθηκαν και στέκονται όρθιοι απέναντι στην νέο-φιλεύθερη καταιγίδα της τελευταίας πενταετίας, της  κατακρήμνισης κατακτήσεων, οικονομικών αντοχών, δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας.

-  Ιδιαίτερα, τούτη τη στιγμή, καλούμε εκείνα τα στελέχη που ονομάστηκαν ιστορικά να δείξουν με τη στάση τους, το λόγο και τις πράξεις τους ότι συνειδητοποιούν το διαχρονικό τους ρόλο και επωμίζονται τις ευθύνες τους, είναι η τελευταία τους στιγμή.

-  Είναι αναγκαιότητα ιστορική να προχωρήσουμε μπροστά, προοδευτικά, ενωτικά, αποφασιστικά !

Να το κάνουμε με πίστη στις δυνάμεις του Λαού, με συνείδηση της αναγκαιότητας για μια νέα εποχή, με αποφασιστικότητα απέναντι στις πολιτικές της κοινωνικής ερήμωσης, με πνεύμα ενότητας, ανασύνθεσης, συγκρότησης και υπέρβασης.

Αν το πλαίσιο αυτό τηρηθεί και οι κατευθύνσεις αυτές υποστηριχθούν και πραγματωθούν, τότε, μπορούμε να λέμε και να ελπίζουμε ότι κάτι ουσιαστικό, σημαντικό και ελπιδοφόρο έχει δρομολογηθεί.

Ελευθέριος Τζιόλας

Θεσσαλονίκη, 1 Δεκέμβρη 2013.