Η ζωτικά αναγκαία πρωτοβουλία σύγκλισης, ενιαιοποίησης.

-----------------------------------------------------------------------------------

H χώρα έχει μπεί μάλλον σ΄έναν αυτόματο χρηματο-οικονομικό πιλότο ολοκληρωτικής εξουθένωσης...

Σ΄έναν αυτόματο μηχανισμό σύνθλιψης, για τον οποίο το μεν κέντρο του γερμανικού ιμπέριουμ λίγη πλέον σημασία αποδίδει πιστεύοντας ότι έχει λύσει το ενοχλητικό ''ελληνικό πρόβλμα'' με μηδαμινό πολιτικό κόστος και τεράστια οικονομικά οφέλη, η δε κυρίαρχη οικονομικό-κοινωνική ελληνική τάξη και το υποτακτικό κυβερνητικό σύστημα πορεύονται άνευ ανακλαστικών και πρωτοβουλιών...  

Πραγματική ηγετική δύναμη με κοινωνική σύνθεση, κοινωνικά χαρακτηριστικά και κοινωνική προοπτική δεν υπάρχει συγκροτημένη. Ηγετική πολιτική δύναμη με στοιχεία πραγματικής ηγεμονίας, εναλλακτικού προγράμματος διεξόδου και μετασχηματισμού, ενοποίησης δυνάμεων για τη σύμπτηξη πλειοψηφικού συνασπισμού δεν υπάρχει με όρους βαθύτερους, πραγματικούς και ανθεκτικούς.

Στο τοπίο της κρίσης, δηλαδή, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν υπάρχουν οι θεμελειώδεις προϋποθέσεις για βαθύτερη, ουσιαστική, εναλλακτική έξοδο.

Η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί, πράγματι, να λάβει πολύ μεγάλη έκταση, όπως και η κυριολεκτική συντριβή των δύο κυβερνητικών εταίρων, με το αποτελίωμα του κόμματος του Βενιζέλου και την συντριπτική, μέχρι υπαρξιακής υποστάσεως, ήττα της ''Ν.Δ.'',  θα έχει μέσα της ένα (συν)ταρακτικό μήνυμα, θα εκφράζει μιά βαθειά κοινωνική διάθεση για ριζική  στροφή και μια νέα αρχή, αλλά θα βρίσκεται και ενώπιον των αναφερθέντων καίριων αδυναμιών (έλλειμα κοινωνικού συνασπισμού-ατμομηχανής της εξόδου και της ανόρθωσης, έλλειμα πραγματικής ηγετικής πολιτικής δύναμης και συμμαχιών  στην Ευρώπη και στην Ελλάδα).

Κάθε, λοιπόν, προσπάθεια και πρωτοβουλία που τοποθετείται στο προοδευτικό χώρο και συσχετίζει την ύπαρξη και τη δράση της με την εναλλάκτική διέξοδο από τη σημερινή κρίση, έχοντα υπόψη της τα παραπάνω, πρέπει  με τη συμβολή της να στοχεύει στην υπέρβαση αυτών των αδυναμιών.

Η αναγκαιότητα ύπαρξης-συνδιαμόρφωσης ενός ρεύματος, μίας κοίτης σύγκλισης και σύμπλεξης των δυνάμεων που είναι ριζικά αντίθετοι με την ασκούμενη πολιτική και ουσιαστικά τοποθετημένοι για μια γνήσια εναλλακτική στρατηγική διεξόδου, είναι το κυρίαρχο καθήκον τους.  

Η σύνεχιση της πολυδιάσπασης και του πολυκερματισμού, αλλά και οι λογικές της περιχαράκωσης στον απαξιωμένο κομματικό μικρόκοσμο, των μικροϊδιοκτησιακών συνδρόμων, των παγιδευτικών εξαρτήσεων από ξεπερασμένα ιδεολογήματα και μοιραία πρόσωπα, έπρεπε να είχαν  τελειώσει  οριστικά και αποφασιστικά, προ πολλού.  Σ΄αυτήν εδώ την κατηγορία συγκαταλέγονται όλες οι κινήσεις, ομαδοποιήσεις και τα αποδεσμευένα στελέχη του πρώην οργανωμένου χώρου του ΠΑΣΟΚ ( ''Αριστερή Πρωτοβουλία'', ''Κίνηση 75'',  Σοσιαλιστές του Βορρά (Λίγκα του Βορρά), Πρωτοβουλία για Σοσιαλιστικό Κόμμα, '' Έλληνες Σοσιαλιστές'', ''Κίνηση των 101'', Συσπειρώσεις Ριζοσπατών σε κλαδικούς τομείς, κλπ).  Ήδη, είναι αργά... Και για ορισμένα πράγματα, όπως η έναρξη της διαδικασίας συσσωμάτωσης, ενιαιοποίησης της σύγκλισης και της αυτόνομης πορείας , είναι πολύ αργά !

Η συσσωμάτωση όλων αυτών των δυνάμεων αποτελεί και για τα γενικότερα ζητούμενα, όπως αναφέρθηκαν, καθοριστική συμβολή, διαμορφώντας μία νέα δυναμική για εναλλακτική συμμαχική  προπτική της ευρύτερης Αριστεράς (μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και την πλειοψηφία της ΔΗΜΑΡ). Αλλά,  και για τις ίδιες τις δυνάμεις με τα χαρακτηριστικά που φέρουν μέσα από την μακρά διαδρομή τους, αποτελεί τη μόνη προοπτική. Σε άλλη περίπτωση, το όποιο σημαντικό τους ''κεφάλαιο'' ή θα διαχυθεί σχεδόν ανεκμετάλλευτο, ή θα τύχει της χειρότερης δυνατής αξιοποίησης, όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις, αλλων χώρων, στο παρελθόν...

Αυτό το καθήκον δεν μπορεί ούτε να παρακάμπτεται, ούτε να υποστέλεται, ούτε να λαθροδιαχειρίζεται. Όσοι, μιλούν, μεν, και γράφουν αντιπολιτευτικά, δεν πράττουν, όμως, ανάλογα με τις ζωτικές ανάγκες για την ύπαρξη μιάς στιβαρής, προοδευτικής και με εκτόπισμα συγκροτημένης δύναμης, αυτοί προσφέρουν, τελικά, υπηρεσία, στην διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης εξουθένωσης και, από τα πράγματα, μετέχουν και στην υπόσκαψη κάθε εναλλακτικής διεξόδου.

Όσοι, δε, πιστεύουν ότι μετά το φοβερό Μάϊο 2014 είναι ο κατάλληλος χρόνος, ας γνωρίζουν ότι τότε θα έχει προηγηθεί όλων αυτών (των ''πεφωτισμένων'') και θα έχει αποφασίσει ο απλός πολίτης με την ψήφο του και την εντολή του !

Το έχουμε, ξαναπεί, οι καιροί ού μενετοί.

''Και, ο δρόμος μας καλεί '' !