Στη "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής'', 11.12.2016, δημοσιεύθηκε το παρακάτω άρθρο μου.
H χώρα εισέρχεται σε λίγο στο ναρκοπέδιο 2017.
Η όξυνση των εθνικών ζητημάτων λόγω του επικίνδυνου τούρκικου επεκτατισμού, αναγκαστικά αναβαθμίζει σε πρωτεύον το μέτωπο της εθνικής κυριαρχίας και της ακεραιότητας της Πατρίδας.
Το μέτωπο, όμως, που επικαθορίζει τις εξελίξεις, τα τελευταία επτά (7) χρόνια, είναι η οικονομική κρίση. Το χρέος και οι διαπραγματεύσεις για την μείωση του θεωρούνται οι μείζονες προτεραιότητες, με την έννοια ότι αν υπάρξει επιτυχία με μία γενναία διαγραφή (‘’κούρεμα’’), τότε όλα θα γίνουν καλύτερα για την παράλυτη ελληνική οικονομία και την εξουθενωμένη ελληνική κοινωνία. Η σημασία του ζητήματος του χρέους δεν μπορεί, ασφαλώς, να υποτιμηθεί, αλλά οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι και το χρέος και η ύφεση αποτελούν , -και θα εξακολουθήσουν να αποτελούν ακόμα και σε πιθανή ευνοϊκή έκβαση μεγάλης απομείωσης χρέους-, παράγωγα ενός βαθύτερου προβλήματος ακόμα πιο ζωτικού : της παραγωγικής κατάρρευσης της χώρας, με τη μαζική αποεπένδυση, την κολοσσιαία για ευρωπαϊκή χώρα ανεργία και την έξοδο πόρων, κυρίως ανθρώπινου δυναμικού υψηλής στάθμης.↪
Και, ενώ οι άνεργοι, συνήθως αναφέρονται σαν ένα στατιστικό μέγεθος (!), δεν φαίνεται να έχει για τους κυβερνώντες και τους ιθύνοντες ιδιαίτερη σημασία η μαζική αποεπένδυση, όπως αυτή σκληρά φανερώνεται στα θλιβερά τοπία με τα κουφάρια των βιομηχανικών περιοχών, των ερειπωμένων βιοτεχνιών, των κατεστραμμένων υποδομών, των κλειστών εμπορικών, των αποξηλωμένων και σκουριασμένων μηχανών, των θεοσκότεινων πίσω από τα κατεβασμένα ρολά καταστημάτων. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο το -30% της σωρευτικής ύφεσης της τελευταίας επταετίας, που ισοδυναμεί με ισόποση απώλεια εθνικού κεφαλαίου, ούτε το 25% της επί τετραετία ανεργίας, ούτε οι 160.000 έλληνες επιστήμονες μετανάστες. Εκείνο που πρέπει να τονισθεί είναι ότι όχι μόνο δεν δημιουργείται νέο παραγωγικό κεφάλαιο, αλλά γίνεται και ραγδαία απαξίωση, αποξήλωση και όσου απέμεινε ! Το 2008, χρονιά εισόδου της χώρας στον κύκλο της κρίσης, καταμετρώνταν περίπου 28 δις ευρώ καθαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, ενώ το 2015 αυτές ήταν αρνητικές στα – 16 δις ευρώ.
Αν θέλουμε η οικονομία να επανέλθει στα επίπεδα του 2008, χρειάζεται εντός της επόμενης πενταετίας να πραγματοποιηθούν 100 -110 δις ευρώ νέες παραγωγικές επενδύσεις σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων. Το μέγεθος φαίνεται ακατόρθωτο, αλλά είναι εφικτό, αν τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις για να αντληθούν-κινητοποιηθούν αυτοί οι πόροι, αν υπάρξει σχετικό σχέδιο κατεύθυνσης τους κι αν υπάρξει εθνική συνεγερτική ηγεσία και κρατικός μηχανισμός που θα εργασθούν αφοσιωμένα.
Επιγραμματικά αναφέρονται :
1. Δημόσιες δαπάνες, συγκριτικά αυξημένες, στοιχείο για το οποίο έπρεπε σοβαρά να μεριμνά και ο προϋπολογισμός 2017, οι οποίες σε συνδυασμό με το νέο πρόγραμμα ΕΣΠΑ θα μπορούσαν να υποστηρίξουν σημαντικά παραγωγικά έργα κι όχι μικροέργα διασποράς. Ταυτόχρονη αξιοποίηση του σχεδίου Γιούνκερ, το οποίο επινοήθηκε και ως απάντηση στο εκτεταμένο πρόβλημα αποεπένδυσης που υφίσταται σ΄όλες τις χώρες της Ε.Ε., με την Ελλάδα σε κρισιμότερη θέση, μέσω χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ώστε να καλυφθεί και η υπάρχουσα αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές. Είναι, ωστόσο, αναγκαίο να σημειωθεί, εδώ, για να επισημανθεί η αναγκαιότητα δραστικής αλλαγής ρότας και νοοτροπίας ότι, ενώ σε λίγο εισερχόμαστε στο 2017, το πρόγραμμα 2014 -2020 δεν έχει ουσιαστικά ξεκινήσει !
2. Στόχευση (σχέδιο και πρόγραμμα) στους παρακάτω πέντε (5) τομείς : ενέργεια (δίκτυα αγωγών, αξιοποίηση γεωπολιτικής θέσης, κοιτάσματα υδρογονανθράκων , ανανεώσιμες πηγές), αγροτοδιατροφικός τομέας (διαφοροποιημένα προϊόντα, μεταποίηση - τυποποίηση), μεταφορές (χερσαίες, θαλάσσιες, εναέριες, διαμετακομιστικοί κόμβοι -κέντρα), τουρισμός (μεγάλων συνδυαστικών projects, αλλά και ήπιων μορφών αγροοικοτουριστικού και εναλλακτικού τύπου), νέες τεχνολογίες.
3. Τραπεζικό σύστημα και το Φορολογικό καθεστώς. Το, μεν, πρώτο είναι απολύτως αναγκαίο να λειτουργήσει αιμοδοτικά για τις νέες δυναμικές επενδύσεις, ξεπερνώντας τις παραδοσιακές παθογένειες και τις πρόσφατες σχοινοβασίες λόγω αλλαγών στις μετοχικές τους συνθέσεις. Η επιστροφή στο τραπεζικό σύστημα διαφυγόντων κεφαλαίων για να διατεθούν εν συνεχεία στην παραγωγική ανάκαμψη θα πραγματοποιηθεί αν : αποκλεισθούν οριστικά το ''κούρεμα'' καταθέσεων και το Grexit, αν κινηθούν οι πρώτες επενδύσεις δημιουργώντας κλίμα ανάτασης κι αν η πολιτική σταθερότητα είναι σε κάθε περίπτωση δεδομένη. Η αναμενόμενη ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ θα είναι ένα ακόμη μέσον ευεργετικής επίπτωσης και επιτάχυνσης. Για, δε, το Φορολογικό καθεστώς, πρέπει να σημειωθεί ότι ο συντελεστής 24%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός είναι 13,1% και ο αντίστοιχος των γειτονικών χωρών είναι περίπου στο μισό, είναι επειγόντως αναγκαίο να διορθωθεί ανάλογα.
4. Σ΄ αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα μπορεί να προσελκύσει σημαντικά ξένα επενδυτικά κεφάλαια και μπορεί να προτιμηθεί από τις χώρες της ευρωζώνης όπου οι αποδόσεις είναι σχεδόν μηδενικές, και από τις αναδυόμενες περιφερειακές οικονομίες όπου οι πολεμικές συρράξεις τις έχουν καταστήσει ανασφαλείς.
Ο δρόμος αυτός, ρεαλιστικής προοπτικής και ανάπτυξης θέτει τη χώρα σε άλλη τροχιά και προοπτική και μπορεί δημιουργώντας στέρεα, νέα δεομένα στην οικονομία και την απασχόληση να αντιμετωπίσει και τα άλλα της σοβαρά ζητήματα της δημοσιονομικής προσαρμογής και του χρέους.
H χώρα εισέρχεται σε λίγο στο ναρκοπέδιο 2017.Η όξυνση των εθνικών ζητημάτων λόγω του επικίνδυνου τούρκικου επεκτατισμού, αναγκαστικά αναβαθμίζει σε πρωτεύον το μέτωπο της εθνικής κυριαρχίας και της ακεραιότητας της Πατρίδας.
Το μέτωπο, όμως, που επικαθορίζει τις εξελίξεις, τα τελευταία επτά (7) χρόνια, είναι η οικονομική κρίση. Το χρέος και οι διαπραγματεύσεις για την μείωση του θεωρούνται οι μείζονες προτεραιότητες, με την έννοια ότι αν υπάρξει επιτυχία με μία γενναία διαγραφή (‘’κούρεμα’’), τότε όλα θα γίνουν καλύτερα για την παράλυτη ελληνική οικονομία και την εξουθενωμένη ελληνική κοινωνία. Η σημασία του ζητήματος του χρέους δεν μπορεί, ασφαλώς, να υποτιμηθεί, αλλά οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι και το χρέος και η ύφεση αποτελούν , -και θα εξακολουθήσουν να αποτελούν ακόμα και σε πιθανή ευνοϊκή έκβαση μεγάλης απομείωσης χρέους-, παράγωγα ενός βαθύτερου προβλήματος ακόμα πιο ζωτικού : της παραγωγικής κατάρρευσης της χώρας, με τη μαζική αποεπένδυση, την κολοσσιαία για ευρωπαϊκή χώρα ανεργία και την έξοδο πόρων, κυρίως ανθρώπινου δυναμικού υψηλής στάθμης.↪
Και, ενώ οι άνεργοι, συνήθως αναφέρονται σαν ένα στατιστικό μέγεθος (!), δεν φαίνεται να έχει για τους κυβερνώντες και τους ιθύνοντες ιδιαίτερη σημασία η μαζική αποεπένδυση, όπως αυτή σκληρά φανερώνεται στα θλιβερά τοπία με τα κουφάρια των βιομηχανικών περιοχών, των ερειπωμένων βιοτεχνιών, των κατεστραμμένων υποδομών, των κλειστών εμπορικών, των αποξηλωμένων και σκουριασμένων μηχανών, των θεοσκότεινων πίσω από τα κατεβασμένα ρολά καταστημάτων. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο το -30% της σωρευτικής ύφεσης της τελευταίας επταετίας, που ισοδυναμεί με ισόποση απώλεια εθνικού κεφαλαίου, ούτε το 25% της επί τετραετία ανεργίας, ούτε οι 160.000 έλληνες επιστήμονες μετανάστες. Εκείνο που πρέπει να τονισθεί είναι ότι όχι μόνο δεν δημιουργείται νέο παραγωγικό κεφάλαιο, αλλά γίνεται και ραγδαία απαξίωση, αποξήλωση και όσου απέμεινε ! Το 2008, χρονιά εισόδου της χώρας στον κύκλο της κρίσης, καταμετρώνταν περίπου 28 δις ευρώ καθαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, ενώ το 2015 αυτές ήταν αρνητικές στα – 16 δις ευρώ.
Αν θέλουμε η οικονομία να επανέλθει στα επίπεδα του 2008, χρειάζεται εντός της επόμενης πενταετίας να πραγματοποιηθούν 100 -110 δις ευρώ νέες παραγωγικές επενδύσεις σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων. Το μέγεθος φαίνεται ακατόρθωτο, αλλά είναι εφικτό, αν τηρηθούν ορισμένες προϋποθέσεις για να αντληθούν-κινητοποιηθούν αυτοί οι πόροι, αν υπάρξει σχετικό σχέδιο κατεύθυνσης τους κι αν υπάρξει εθνική συνεγερτική ηγεσία και κρατικός μηχανισμός που θα εργασθούν αφοσιωμένα.
Επιγραμματικά αναφέρονται :
1. Δημόσιες δαπάνες, συγκριτικά αυξημένες, στοιχείο για το οποίο έπρεπε σοβαρά να μεριμνά και ο προϋπολογισμός 2017, οι οποίες σε συνδυασμό με το νέο πρόγραμμα ΕΣΠΑ θα μπορούσαν να υποστηρίξουν σημαντικά παραγωγικά έργα κι όχι μικροέργα διασποράς. Ταυτόχρονη αξιοποίηση του σχεδίου Γιούνκερ, το οποίο επινοήθηκε και ως απάντηση στο εκτεταμένο πρόβλημα αποεπένδυσης που υφίσταται σ΄όλες τις χώρες της Ε.Ε., με την Ελλάδα σε κρισιμότερη θέση, μέσω χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ώστε να καλυφθεί και η υπάρχουσα αδυναμία άντλησης κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές. Είναι, ωστόσο, αναγκαίο να σημειωθεί, εδώ, για να επισημανθεί η αναγκαιότητα δραστικής αλλαγής ρότας και νοοτροπίας ότι, ενώ σε λίγο εισερχόμαστε στο 2017, το πρόγραμμα 2014 -2020 δεν έχει ουσιαστικά ξεκινήσει !
2. Στόχευση (σχέδιο και πρόγραμμα) στους παρακάτω πέντε (5) τομείς : ενέργεια (δίκτυα αγωγών, αξιοποίηση γεωπολιτικής θέσης, κοιτάσματα υδρογονανθράκων , ανανεώσιμες πηγές), αγροτοδιατροφικός τομέας (διαφοροποιημένα προϊόντα, μεταποίηση - τυποποίηση), μεταφορές (χερσαίες, θαλάσσιες, εναέριες, διαμετακομιστικοί κόμβοι -κέντρα), τουρισμός (μεγάλων συνδυαστικών projects, αλλά και ήπιων μορφών αγροοικοτουριστικού και εναλλακτικού τύπου), νέες τεχνολογίες.
3. Τραπεζικό σύστημα και το Φορολογικό καθεστώς. Το, μεν, πρώτο είναι απολύτως αναγκαίο να λειτουργήσει αιμοδοτικά για τις νέες δυναμικές επενδύσεις, ξεπερνώντας τις παραδοσιακές παθογένειες και τις πρόσφατες σχοινοβασίες λόγω αλλαγών στις μετοχικές τους συνθέσεις. Η επιστροφή στο τραπεζικό σύστημα διαφυγόντων κεφαλαίων για να διατεθούν εν συνεχεία στην παραγωγική ανάκαμψη θα πραγματοποιηθεί αν : αποκλεισθούν οριστικά το ''κούρεμα'' καταθέσεων και το Grexit, αν κινηθούν οι πρώτες επενδύσεις δημιουργώντας κλίμα ανάτασης κι αν η πολιτική σταθερότητα είναι σε κάθε περίπτωση δεδομένη. Η αναμενόμενη ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ θα είναι ένα ακόμη μέσον ευεργετικής επίπτωσης και επιτάχυνσης. Για, δε, το Φορολογικό καθεστώς, πρέπει να σημειωθεί ότι ο συντελεστής 24%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός είναι 13,1% και ο αντίστοιχος των γειτονικών χωρών είναι περίπου στο μισό, είναι επειγόντως αναγκαίο να διορθωθεί ανάλογα.
4. Σ΄ αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα μπορεί να προσελκύσει σημαντικά ξένα επενδυτικά κεφάλαια και μπορεί να προτιμηθεί από τις χώρες της ευρωζώνης όπου οι αποδόσεις είναι σχεδόν μηδενικές, και από τις αναδυόμενες περιφερειακές οικονομίες όπου οι πολεμικές συρράξεις τις έχουν καταστήσει ανασφαλείς.
Ο δρόμος αυτός, ρεαλιστικής προοπτικής και ανάπτυξης θέτει τη χώρα σε άλλη τροχιά και προοπτική και μπορεί δημιουργώντας στέρεα, νέα δεομένα στην οικονομία και την απασχόληση να αντιμετωπίσει και τα άλλα της σοβαρά ζητήματα της δημοσιονομικής προσαρμογής και του χρέους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου