Η Πρωτοβουλία

για την ανασύσταση, ανοικοδόμηση του ελληνικού δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου

               -------------------------------------------------------------------------------------------------

Xωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης πέρασε το γεγονός ότι πενήντα (50) στελέχη προερχόμενα από τον άλλοτε υπαρκτό και συγκροτημένο χώρο του ΠΑΣΟΚ, με σταθερές κοινωνικές αναφορές και γνήσια προοδευτικό προσανατολισμό, συναντήθηκαν στις 30 Νοεμβρίου, στην Αθηνα, συζήτησαν και  αποφάσισαν :

1. Να ενεργήσουν συντονισμένα και μαζικά για την αντιμετώπιση και την ανατροπή της εφαρμοζόμενης καταστροφικής πολιτικής.

2. Να αναλάβουν συστηματικές πρωτοβουλίες για τη σύγκλιση όλων των κινήσεων και δυνάμεων στον ευρύτερο δημοκρατικό, σοσιαλιστικό χώρο  με στόχο την ανασύσταση της παράταξης στη βάση μιάς γνήσια προοδευτικής, ανορθωτικής στρατηγικής.

Γιατί, άραγε,  αυτή η πρωτοβουλία  είναι διαφορετική από άλλες και υπό ποίες προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποδόσει συνολικότερα θετικά αποτελέσματα ;

Α.  Δεν είναι μία ακόμα ‘’κίνηση’’.

Η Πρωτοβουλία είναι καταρχήν σημαντική γιατί δεν υποδύεται  τη ''λύση'' (κομματική, πολιτική, ιδεολογική, προγραμματική), δεν αποτελεί κόμμα, ούτε αποκαλείται  πολιτικό σχήμα (με τις διάφορες ποικιλονυμίες και πληθωριστικές πολυμορφίες της περιόδου).  Την ίδια, βέβαια, στιγμή διατηρεί και προβάλλει σταθερά το προοδευτικό της στίγμα απένατι στην νεο-φιλεύθερη ευρωπαϊκή και ελληνική καταιγίδα, απένατι στην πολιτική της τροϊκας και την ασκούμενη  καταστροφική κυβερνητική πολιτική και δηλώνει καθαρά τη τοποθέτηση της στο μη-συντηρητικό/δημοκρατικό φάσμα του πολιτικού τοπίου με τρόπο ενεργητικών συνεργασιών και πνεύμα αλληλεγγύης με τις δυνάμεις αυτού του φάσματος.

Β.  Το διασπαρμένο δυναμικό και η συσσωμάτωσή –του.

Η Πρωτοβουλία είναι σημαντική γιατί  αντιλαμβάνεται : και τη σημασία των μεγάλων πολιτικών -κοινωνικών συσχετισμών, των αναγκαίων νέων πλειοψηφικών συμμαχιών, που δύνανται να παράξουν στη βάση ενός προοδευτικού πλαισίου νέα οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, και τη σημασία της ανασύστασης-της ανοικοδόμησης  της Παράταξης . Ανασύσταση-ανοικοδόμηση που θα πραγματοποιηθεί  τόσο από το διασπαρμένο, πολυκερματισμένο, ανέστιο  δυναμικό του ελληνικού δημοκρατικού- σοσιαλιστικού χώρου που προήλθε από την κατάρρευση-αποσάθρωση του ΠΑΣΟΚ, απ΄όταν οι ηγεσίας του των πέντε τελευταίων ετών επέβαλαν και προώθησαν μιά ωμά νεο-φιλελευθέρη, ανοιχτά νεο-συντηρητική πολιτική  σ΄όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση, οικονομία, κοινωνία, κόμμα, θεσμοί), όσο κι από δυνάμεις που απελευθερώνει η κρίση από δομές και σχήματα με επαμφοτερίζουσα πολιτική συμπεριφορά και σοβαρά κενά ταυτότητας και προσανατολισμού. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται : όλο το δυναμικό που προήλθε από το ΠΑΣΟΚ, και αντιτίθεται στις πολιτικές της τελευταίας πενταετίας, δυνάμεις ανένταχτες ή/και όσες περιστασιακά έκαναν άλλες τακτικές επιλογές, αλλά και δυνάμεις με προβληματισμό που απελευθερώνονται  από συγγενικούς χώρους (έξοδος από ΔΗΜΑΡ, έξοδος από ΣΥΡΙΖΑ, κλπ).

Γ.  Καταλύτης και προωθητής.

Η Πρωτοβουλία θεωρεί τον εαυτό της καταλύτη και προωθητή των διεργασιών υπέρβασης της πολυδιάσπασης και των αγκυλωτικών παθογενειών,  σύγκλισης, δημιουργικής σύνθεσης  και πολιτκο-οργανωτικής δόμησης  ενός ισχυρού ρεύματος, ενός τελικά ισχυρού πολιτικού σχήματος με κοινωνική ρίζα, αναφορές  και  προοπτική. Aυτόν τον ρόλο, καταλύτη και προωθητή, αναθέτει στον εαυτό της, αυτή την ευθύνη αναλαμβάνει, καλώντας παράλληλα κάθε άλλη κίνηση, συσπείρωση, ομάδες και ανένταχτα στελέχη, μπροστά στην οξύτητα των αδιεξόδων και των αποσυνθετικών κοινωνικών συνεπειών, που καθιστούν επιτακτική την επιτάχυνση των συγκλίσεων και των μορφοποιήσεων να δείξουν ευθύνη, ενωτικό πνεύμα και πραγματική διάθεση υπέρβασης κάθε μερικότητας με στόχο τη σύνθεση ενός μεγάλου και αξιόπιστου πολιτικού ρεύματος –πόλου. Ήδη, η νέα πρωτοβουλία στο εσωτερικό της και για τη σύνθεση στη νέα της μορφή, έχει πραγματοποιήσει την πρώτη δική της υπέρβαση και ποιοτική ανασύνθεση σε μια πορεία ανάλογων θετικών, ποιοτικών εξελίξεων μέχρι του τελικού στόχου : τη συγκρότηση με επαρκείς  και ισχυρούς κοινωνικούς, πανελλαδικούς, οργανωτικούς και πολιτικούς όρους, του νέου  πολιτικού σχήματος του ελληνικού δημοκρατικού σοασιαλισμού. Ειδικότερα, η πρωτοβουλία αυτή, στην εκκίνηση της συναποτελέστηκε από μέλη της ''Αριστερής Πρωτοβουλίας'', της  συσπείρωσης  αριστερών στελεχών της Βόρειας Ελλάδας, ηγετικών, δημιουργικών στελεχών των μεγάλων κοινωνικών/επαγγελματικών  θεσμικών εκπροσωπήσεων (ΤΕΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΑΔΕΔΥ), έμπειρων κοινοβουλευτικων στελεχών, ριζοσπαστικών δυνάμεων της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, σημαντικών  διανοούμενων  από τα ελληνικά Πανεπιστήμια και τον ευρύτερο χώρο, έμπειρων και ριζοσπαστικών στελεχών στους τομείς του Τραπεζικού συστήματος, του συστηματος Υγείας, του συστήματος της Δικαιοσύνης, της Αυτοδιοίκησης και των αιρετών Περιφερειών, αγωνιστικών δυνάμεων  από τον ιδιωτικό τομέα. Κι ενώ στην εκκίνηση της συναποτελούνταν απ΄όλες αυτές τις δυνάμεις, ήδη, τώρα, υπερβαίνοντας τα πρωτογενή συνθέτικά της στοιχεία, δρα και λειτουργεί σαν μία νέα ποιοτικά, συλλογική δύναμη στο πλαίσιο και για την προώθηση των στόχων που έχουν αναφερθεί.

Δ.  Αντιπαλότητες, διαχωρισμοί, συγκλίσεις.

Η νέα αυτή Πρωτοβουλία  τοποθετημένη στο μη συντηρητικό, δημοκρατικό φάσμα είναι υποχρεωμένη  εκτός από τη σταθερή, ιδεολογικο-πολιτική  αντιπαλότητά της με τον συντηρητικό χώρο και τους φορείς της (‘’Ν.Δ’’, ‘’Ανεξάρτητοι Έλληνες’’, νεο-ναζιστές της ‘’Χ.Α.’’ και άλλα περιφερειακά σχήματα), να υπογραμμίσει  τη βαθειά αντίθεσή  της  με το κόμμα του Βενιζέλου  και την πολιτική του, που τους κατατάσσουν ως δορυφορικό σχήμα στο συντηρητικό, κεντροδεξιό φάσμα  οριστικοποιώντας την ουσιαστική εκκένωση, διάχυση  κάθε υπαρκτού, σοβαρού στοιχείου του ΠΑΣΟΚ από τη φόρμα -ΠΑΣΟΚ προς την κοινωνία και σ΄άλλες αναγκαστικές επί  του παρόντος κατευθύνσεις, επιζητώντας, ωστόσο,  τη γνήσια  νέα έκφρασή του.  Κρίνει, επίσης, απολύτως αναγκαίο να οριοθετηθεί   απέναντι σε άλλες ‘’κινήσεις’', οι οποίες διαπιστώνοντας το διαμορφούμενο κενό στον χώρο αυτό επιχειρούν  με προσχηματικό, μετέωρο  λόγο και παραπλανητικούς χειρισμούς να υφαρπάξουν την εκπροσώπησή  του, εν  όψει  μάλιστα των επερχόμενων ευρωεκλογών και των εκλογών της Αυτοδιοίκησης. Πρόκειται, ιδιαίτερα, για την ‘’κίνηση των 58’’ και τη λοιπή κινητικότητα  με πρόδηλη την σκοπιμότητα κάλυψης του χώρου αυτού, την  αναπαραγωγή ενός ''εκσυγχρονιστικού'' εγχειρήματος με τρόπο παρωχημένο, κοινωνικά έωλο και πολιτικά αναντίστοιχο προς τα καίρια ζητήμτα της κρίσης και των συνεπειών της και την παροχή ‘’λεοντής’’  στο κόμμα του Βενιζέλου και τον ίδιο το Βενιζέλο. Κυρίως, αφορά σε  στόχευση, με την απροκάλυπτη στήριξη των κατεστημένων μέσων,  στη διαμόρφωση, -στα πλαίσια του συστήματος , των ισχυρών συμφερόντων του και της γραμμής του γερμανικού ιμπέριουμ-,  εναλλακτικής λύσης για την ύπαρξη κυβέρνησης  σε συνεργασία με τη ‘’Ν.Δ.’’ με σκοπό την ουσιαστική  συνέχιση της ασκούμενης πολιτικής στην πολύ πιθανή περίπτωση κατάρρευσης της  υφιστάμενης δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά –Βενιζέλου. Στο χώρο ενός διαχυμένου και κερματισμένου ΠΑΣΟΚ, επανεμφανίζεται μία παλιώτερη αντιπαράθεση μεταξύ του ''εκσυγχρονισμού''  και της ''αριστεράς'', εμπλέκοντας στην αντιπαράθεση αυτή και όμορους χώρους (ΔΗΜΑΡ, και εν μέρει ΣΥΡΙΖΑ), καθώς και όποια άλλη ομαδοποίηση  έχει εν τω μεταξύ προκύψει, ως αποτέλεσμα της αποσυνθετικής κρίσης και διασποράς του ΠΑΣΟΚ. Μόνο, που, τώρα,  το κοινωνικό και οικονομικό υπέδαφος είναι ριζικά τροποποιημένο,  τα ζωτικά ζητούμενα εντελώς διαφορετικά και οι προτεραιότητες άλλες. Ο ''εκσυγχρονισμός'' με όλο σχεδόν το δυναμικό του, αφού ενθάρρυνε ανοιχτά και πιεστικά το σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης, αφού έδοσε κάλυψη και υποστήριξη στον πυρήνα της  ασκούμενης πολιτικής, αφού συμμετείχε με στελέχη  του  στη διαμόρφωση και άσκηση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, συμβάλλοντας έτσι καθοροιστικά  και στην αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ , αλλά και στην εξουθένωση της κοινωνίας, παρά την επιδίωξή του, τώρα, να μεταλλάξει το πρόσωπό του, χωρίς πραγματική σύνδεση με την κοινωνία, δεν μπορεί να πείσει, ούτε να αποκρύψει τις  αληθινές του στοχεύσεις , που, σε τελική, ανάλυση αποτελούν προέκταση των όσων έχουν προηγηθεί και έχει προωθήσει... ΄Ολα, όμως, αυτά, καθιστούν, από την άλλη, ακόμα πιο επιτακτική και αναγκαία την ύπαρξη της ''αριστεράς'' στον  χώρο αυτό και ευρύτερα, για να αποτύχουν οι προσπάθειες λαθροχειρίας και υφαρπαγής, για να υπάρξει γνήσια, πραγματική και ελπιδοφόρα έκφραση του σε στέρεα σχέση με την κοινωνία. Ενώ, ταυτόχρονα, γίνεται αντιληπτή και απόλυτα αναγκαία  η επιτάχυνση των διαδικασιών σύγκλισης, υπέρβασης και ανοικοδόμησης.

Ε.  Για την εναλλακτική διέξοδο : η τρέχουσα κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί από μόνη της.

Στο χώρο του δημοκρατικού φάσματος η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα είναι δεδομένη και είναι αυτή που θα προσδόσει τον τόνο των επερχόμενων εξελίξεων, ιδιαίτερα μετά από πιθανή σαφή επικράτησή του στις εκλογέ ςτου Μαίου 2014 . Η διαπίστωση αυτή είναι ουσιώδης και πρέπει να αποτελεί μέρος της ανάλυσης  που στοχεύει στη χάραξη πολιτικής για την μεσοπρόθεσμη χρονική περίοδο.  Ωστόσο, η συνολική πολιτική διέξοδος, και μάλιστα με εναλλακτικά προοδευτικά χαρακτηριστικά, δεν είναι  μία διασφαλισμένη προοπτική, όχι μόνο λόγω των γενικότερων, ευρωπαϊκών  και  δομημένων μνημονιακών δεσμεύσεων, αλλά, κυρίως, λόγω ανεπάρκειων του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη, ο ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει των ερχόμενων, ενδεχόμενων κυβερνητικών του ευθυνών, έχει προβεί σ΄έναν επιταχυνόμενο και σε περιπτώσεις άτσαλο μετασχηματισμό, που περισσότερο θολώνει παρά κάνει πιο ρεαλιστική και συγκεκριμένη την πολιτική, προγραμματική πρότασή του. Ενώ, η καθημερινή και  άχαρη τριβή του Α.Τσίπρα με την καθημερινή αντιπολιτευτική δραστηριότητα και την  εμπλοκή σε τοπία συγκρούσεων με σκληρά επιχειρηματικά συμφέροντα, φθείρουν  μια προηγούμενη εικόνα του, ενός φρέσκου, αδιάφθορου, ελπιδοφόρου ηγέτη. Την ίδια στιγμή,  σοβαρές εσωτερικές του δυνάμεις δεν μπορούν ακόμα να εξοικειωθούν, -και μάλλον αντιτίθενται-,   με την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής.  Ενώ, και η έλλειψη αξιόλογου, συγκροτημένου, ποιοτικού στελεχιακού δυναμικού είναι φανερή. Ταυτόχρονα, το εύρος των κοινωνικών  και  πολιτικών συμμαχιών είναι εξαιρετικά αβαθές, περιορισμένο και αβέβαιο. Και ενώ, δείχνει, ότι  έχει εγκαταληφθεί η προοπτική μιάς τυχοδιωκτικής συνεργασίας με τον Π.Καμμένο και τους ''Ανεξάρτητους Έλληνες'', τίποτα δεν βεβαιώνει  ότι Ο Φ.Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ θα εισέλθουν στη νέα Βουλή , όπως και ότι στη θετική αυτή έκβαση θα αποτελέσουν μια σίγουρη δύναμη συνεργασίας.  Όλα αυτά, επίσης, αναδεκνύουν με έμφαση και επιτακτικότητα, την αναγκαιότητα  την έκφρασης και εκπροσώπησης του ευρύ χώρου του ελληνικού δημοκρατικού σοσιαλισμού με την ανασύσταση-ανοικοδόμηση  του, ώστε η διαμόρφωση και ανάδειξη μιας γνήσια προοδευτικής στρατηγικής να αποφέρει και να υπηρετήσει ένα συνολικότερο εναλλακτικό σχέδιο συνεργασίας και στελέχωσης του, εξόδου από την κρίση και εναλλλακτικής κυβερνητικής προπτικής.  

Ε.   Οι καιροί ού μενετοί.

Είναι ανάγκη να πυκνώσουν, να βαθύνουν και να ουσιαστικοποιηθούν οι διεργασίες συνεννόησης, σύγκλισης, ενιαιοποίησης. Οι εκλογές του Μαΐου 2014 θα είναι καταλυτικές. Οι έλληνες πολίτες πρέπει και μπορούν να έχουν στα χέρια τους μια άλλη πρόταση εξόδου και ανόρθωσης, μια νέα πολιτική δύναμη με ρίζα στο παρελθόν, με προοδευτική ταυτότητα και στρατηγική στο παρόν, με ελπίδα και προοπτική για το μέλλον. Με αποθέματα τον ιστορικό  θετικό απολογισμό του κοινωνικού κράτους, των θεσμών της δημοκρατίας και της ισχυροποίησης της θέσης των μη προνομιούχων, με σταθερή τη θέση για ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής και των δυνάμεων που την υποστηρίζουν, με αντίληψη συνεργασιών  για μια συνολικά προοδευτική διέξοδο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη,  μπορούμε να προχωρήσουμε συγκροτώντας τα βασικότερα από τα ζητούμενα (πολιτικά, οργανωτικά) μέχρι τέλους Ιανουαρίου 2014.

Το πλαίσιο άμεσων κινήσεων είναι :

-  Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους και είμαστε ανοιχτοί στα πλαίσια του δημοκρατικού φάσματος προς όλους.

-  Απευθύνουμε πρόσκληση προς κάθε κίνηση και κάθε στέλεχος που στάθηκαν και στέκονται όρθιοι απέναντι στην νέο-φιλεύθερη καταιγίδα της τελευταίας πενταετίας, της  κατακρήμνισης κατακτήσεων, οικονομικών αντοχών, δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας.

-  Ιδιαίτερα, τούτη τη στιγμή, καλούμε εκείνα τα στελέχη που ονομάστηκαν ιστορικά να δείξουν με τη στάση τους, το λόγο και τις πράξεις τους ότι συνειδητοποιούν το διαχρονικό τους ρόλο και επωμίζονται τις ευθύνες τους, είναι η τελευταία τους στιγμή.

-  Είναι αναγκαιότητα ιστορική να προχωρήσουμε μπροστά, προοδευτικά, ενωτικά, αποφασιστικά !

Να το κάνουμε με πίστη στις δυνάμεις του Λαού, με συνείδηση της αναγκαιότητας για μια νέα εποχή, με αποφασιστικότητα απέναντι στις πολιτικές της κοινωνικής ερήμωσης, με πνεύμα ενότητας, ανασύνθεσης, συγκρότησης και υπέρβασης.

Αν το πλαίσιο αυτό τηρηθεί και οι κατευθύνσεις αυτές υποστηριχθούν και πραγματωθούν, τότε, μπορούμε να λέμε και να ελπίζουμε ότι κάτι ουσιαστικό, σημαντικό και ελπιδοφόρο έχει δρομολογηθεί.

Ελευθέριος Τζιόλας

Θεσσαλονίκη, 1 Δεκέμβρη 2013.

Ο Μ Ι Λ Ι Α - Τοποθέτηση του Ελευθερίου Τζιόλα στο 9ο Συνεδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. [ Αθήνα, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 2 Μαρτίου 2013 ]

Ο Μ Ι Λ Ι Α - Τοποθέτηση

του  Ελευθερίου Τζιόλα

στο 9ο Συνεδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

[ Αθήνα, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, 2 Μαρτίου 2013 ]

----------------------------------------------------------------------

Συντόφισσες και σύντροφοι,

Ερχόμουν  σχετικά προετοιμασμένος να πω, εδώ, άλλα πράγματα απ΄αυτά για τα οποία, τελικά, θα σας μιλήσω.

Για πλαίσιο αναφοράς και κατευθύνσων , πάντως, υποστηρίζω το κείμενο που έχουμε καταθέσει μαζί με άλλους συντρόφους από τη Βόρεια Ελλάδα και το οποίο καλό θα ήταν να διαβασθεί και να προσεχθεί.

Κατά τη χθεσινή ομιλία του Προέδρου, Β.Βενιζέλου, κι ενώ τον άκουγα προσεκτικά, σχεδόν ασυναίσθητα παρακολουθούσα, παράλληλα, και τα συνθήματα, τους στόχους που ανέβαιναν στις γιγαντο-οθόνες του Συνεδρίου...

Τα βλέπετε και σεις, τώρα.

Δείτε -τα, διαβάστε -τα κια προσέξτε -τα !...

Κατόπιν, πέρασα απ΄το ασυνείδητο πεδίο στη λογική επεξεργασία.

Στη συγκριτική συσχέτιση, στην αξιολογική αντιπαραβολή : λόγων από το μικρόφωνο και συνθημάτων από τις οθόνες !

'Υστερα, αναλογίσθηκα, βήμα-βήμα, την πολιτική των τριών τελευταίων ετών. Και τη συσχέτισα, βήμα -βήμα, με τους στόχους που έτρεχαν στις οθόνες του Συνεδρίου.

Λοιπόν, σύντροφοι, αυτό είναι το πρωταρχικό, το μεγάλο θέμα του Συνεδρίου, το κεντρικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Οι οθόνες λένε ΤΙ είναι ΠΑΣΟΚ, ποιό είναι το περιεχόμενο της πολιτικής του συγκερκιμένα, καθαρά κι όχι υποκριτικά, και η υλοποιούμενη πολιτική, η ασκούμενη πολιτική των τριών τελευταίων ετών είναι ακριβώς το αντίθετό -της ! Αλλά, και η συνεχιζόμενη πολιτική, αυτή που προτεινεται να συνεχισθεί είναι στον αντίποδα του πλαισίου που, -εδώ μπροστά σας-, στις κυλιόμενες οδόνες κραυγάζει ΠΑΣΟΚικά...

Αυτό είναι το πρώτο, μεγάλο πρόβλημα : μεταξύ του πραγματικού ΠΑΣΟΚ (των οθονών) και του ΠΑΣΟΚ της συντελούμενης πολιτικής (τωρινού-κυβερνητικμού) υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο !

Το Συνέδριο πρέπει να αποφασίσει είναι με το ΠΑΣΟΚ των προοδευτικών στόχων, της προοδευτικλής πολιτικλης που αποτυπώνουν οι οθόνες και  μιλάει στη μνήμη, στη καρδιά και στο νού μας ; 'Η, είναι με το τωρινό-κυβερνητικό ΠΑΣΟΚτης βαθειάς ύφεσης, της λιτότητας, της ανεργίας, της κοινωνικής απόγνωσης ;

Το Συνέδριο είναι σώμα, βουλευόμενο, κυρίαρχο κι αποφασιστικό. Δεν μπορεί να μην δεί τα συμβαίνοντα, δεν μπορεί να μην επιτελέσει την αποστολή του.

Το Συνέδριο να αποφασίσει. Με ποιούς  θα πάμε και ποιούς θα αφήσουμε. Αποστολή του, -αποστολή μας-, είναι και να νοιώσουμε και να συμπαραταχθούμε με την κοινωνία, αλλά και να αποτελέσουμε πρωτοπόρο προοδευτικό τμήμα της που θα την κατευθύνει, ενεργά και συντονισμένα, στην έξοδο από την κρίση και την ανόρθωση.

Η πολιτική που παράγει 1.500.000 ανέργους, -24% συσσωρευτική ύφεση στην τετραετία, 3.800.000 φτωχούς κάτω από το όριο, 450.000 οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο, 370.000 κλειστές επιχειρήσεις, 350.000 νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό, 180.000 επιστήμονες μετανάστες, -αυτή η πολιτική, σήμερα, εδώ, πρέπει να αποφασισθεί ότι σταματάει !

Οι έλληνες σοσιαλιστές, -όλοι εμείς, σήμερα, από τούτο το Συνέδριο-, πρέπει να υψώσουμε ένα γιγάντιο φράκτη σ΄αυτή την παλλίροια της καταστροφής : STOP ! Nα στείλουμε ένα δραστικό, διαπεραστικό μήνυμα προς τη ελληνική κοινωνία και όλη την Ευρώπη : ''Φτάνει πιά !ΝΟ PASSARAN !''. Και, πρέπει ευθέως, κυττώντας κατά πρόσωπο κάθε ευρωπαίο ηγέτη, κάθε ευρωπαίο πολίτη, να τους ρωτήσουμε  : ''Είσαι ευρωπαίος, όταν ανέχεσαι αυτή την κοινωνική καταστροφή ; Τι σχέση μπορεί να έχει όλη αυτή η κοινωνική και ανθρωπιστική αποσάθρωση με την Ευρώπη και μάλιστα στη αυλή της ;''.

Και, στο κάτω-κάτω, ας πράξουμε αυτό που έκανε, πάντα, μετά από κάθε μεγάλη συμφορά.η ανθρωπότητα των ανθρώπων κι όχι των εκβαρβαρισμένων... Μετα από κάθε πόλεμο, έθαβε τους νεκρούς της, μάζευε τις πληγές της και έλυνε πολιτικά τα ουσιώδη ζητήματα της για το σήμερα και την επόμενη μέρα. 'Ετσι δεν έκαναν και οι Ευρωπαίοι νικητές το 1953 απέναντι στην ηττημένη Γερμανία, που έσπρωξε τον κόσμο δύο φορές σε εμπόλεμη σύρραξη ; As το ακούσει αυτό η κα.Μέρκελ από τούτο το Συνέδριο, μαζί με τη δέσμεσυση μας για τη διεκδίκηση και απόδοση απόδοση των πολεμικών αποζημιώσεων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οι 'Ελληνες πολίτες, άνδρες, γυναίκες, νέοι και νέες, έχουν το βλέμμα τους, το πρόσωπό τους στραμένο εδώ, προς όλους σας, και αναμένουν. Αναμένουν απ΄το ΠΑΣΟΚ με την ελπίδα να ξανασκιρτά μέσα τους...

Οχι μόνο οι 'Ελληνες, αλλά και οι Κύπριοι, και οι Πορτογάλοι, και οι Ισπανοί , και οι Ιρλανδοί κυττάνε εδώ, και αναμένουν...

Ιδιαίτερα, οι δημοκράτες στην ελληνική κοινωνία, οι σοσιαλιστές στην Κύπρο, στην Πορτογαλία, στην Ισππανία, αλλά και στη Γαλλία, στη Γερμανία, σ όλη την Ευρώπη, γνωρίζοντας το ΠΑΣΟΚ  των μεγάλων και δίκαιων αγώνων, των προοδευτικών, διεθνιστικών και γνήσια κοινωνικών θέσεών του, ελπίζουν και αναμένουν...

Τί θα πείτε, σύντροφοι, σε όλους αυτούς ;

Τι μήνυμα στέλνετε ; Τι δέσμευση αναλαμβάνετε ; Ποιόν αγώνα θα δόσετε ;

Σύντροφοι, είμαστε ΠΑΣΟΚ ! Δεν ήρθαμε εδώ ως ενταφιαστές του και ιδρυτές ενός νέου κόμματος, του κόμματος του ΔΝΤ στην Ελλάδα... Δεν ήρθαμε εδώ ως σύμμαχοι και εντολείς της τρόϊκας και του ΔΝΤ. Δεν είμαστε απολογητές του νεοφιλελευθερισμού, της δεξιάς και του Σαμαρά !

Είμαστε ΠΑΣΟΚ, σύντροφοι... Και οι πράξεις μας οφείλουν να είναι ανάλογες, αντίστοιχες !

Ερχομαι, τώρα, σ΄ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, κατα ένα παράξενο και ανεπίτρεπτο τρόπο, απαγορευμένο από την ηγεσία θέμα προς συζήτηση και απόφαση : τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση Σαμαρά.

Αν, σύντροφοι, αποφασίσουμε ότι ο τριετής κύκλος της αδιέξοδης και αποσυνθετικής πολιτικής έκλεισε, οτι το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κινηθεί στα πλαίσια των αρχών του και σε προοδευτική κατεύθυνση, αναδεικνύοντας και προωθώντας και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μια άλλη πολιτική, τότε η σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά αποκλείεται να είναι και να εξακολουθήσει να είναι η σημερινή (της συμμετοχής, της συνευθύνης, της συγκυβέρνησης).

Η ειλικρίνεια, η αξιοπιστία και η συνέπεια όλων αυτών και του ''πραγματικού μας είναι'' κρίνεται από τη σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά και την υλοποιούμενη πολιτική !

Ορισμένοι από μας είχαν αυτή την προσέγγιση, αυτή τη στέρεα λογική και τον Ιούνιο 2012 (αντίθετη με την ηγετική για τη συνευθύνη συμμετοχής σε κυβέρνηση Σαμαρά), αλλά τώρα, πλέον,  τα πράγματα είναι περισσότερο από πιεστικά, εξουθενωτικά και προφανή.

Αν το ΠΑΣΟΚ είναι ειλικρινές ότι κλείνει τον τριετή αυτό καταστροφικό κύκλο δεν μπορεί να συμμετέχει στη δεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, που συνεχίζει και βαθαίνει αυτόν τον κύκλο, κλιμακώνοντας πάντα αρνητικά τις μνημονιακές δεσμεύσεις, καταποντίζοντας την οικονομία κια την κοινωνία.

Αν το ΠΑΣΟΚ είναι αξιόπιστο κια συνεπές με την απόφαση επανασυνδεσης του με την προοδευτική του πολιτική, το αναγεννητικό κοινωνικό της  περιεχόμενο, καθώς κια την επανατοποθέτησή του στο δημοκρατικό-αριστερό  φάσμα του πολιτικού πεδιου, τότε η αποσύνδεση του από την κυβερνηση Σαμαρά του ακραίου νεοφιλελευθερισμού κια της κοινωνικής αποσάθρωσης είνια η πρώτη, απλή λογική συνέπεια, η πρώτη, άμεση πολιτική κίνηση.

Αν, όμως, τίποτα απ΄αυτά δεν ισχύει, στην πράξη, τότε το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας βαθυτερα στου ''κακού τη σκάλα'', δεν αντιστρεφει την τροχιά της ήττας μεσα στην οποία επί τρία χρόνια κινείται κια τα αποτελέσματα της ήταν συντριπτικά. Κατρακυλωντας, μέσα σε δυόμιση (2,5) χρόνια από το 43,3% στο 12,35, χάνοντας, δηλαδή, 2.250.000 υποστηρικτές του, ψηφοφόρους ! Και, συνεχίζοντας έτσι οδηγειται στην πλήρη σχεδόν εξουθένωσή του, υποδιπλασιάζοντας σχεδόν τη δύναμή του, που απέμεινε...

Αν, δηλαδή, τίποτα απ΄αυτά που οριοθετούν έναν ποιοτικά νέο κύκλο και νέα πορεία, έμπρακτα κια συγκεκριμένα, δεν γίνει τότε το ΠΑΣΟΚμετεξελίσσεται σένα μικρό δεξιό-σοσιαλδημοκρατικό σχήμα, δορυφορικός σύμμαχος στο συντηρητικό σκηνικό. Αλλά, τότε, θα πάψει να είνια ΠΑΣΟΚ, όπως το κατεγραψε η ιστορία, όπως το γνώρισε η ελληνική κοινωνία και η προοδευτική Ευρώπη, και, κυρίως, όπως το απαιτεί τούτη η περίοδος. ''Τα ράσα δεν κάνουν τον παππά...'', λέει η σοφία του λαού μας.

Οφείλω να υπογραμμίσω και κάτι, ακόμα, σημαντικό : ο ελληνικός λαός με την ψήφο του, δύο φορές, και το Μάϊο και τον Ιούνιο 2012, μας τοποθέτησε στη θέση της αντιπολίτευσης, εκεί μας έταξε. Αλλά, κι εμείς, ούτε προτείναμε προεκλογικά, ούτε διεκδικήσαμε, όυτε ε'ίχαμε εντολ'η να συγκυβερνησουμε με τη ''Ν.Δ''. Η ''Ν.Δ.'' 'ηταν αυτή που μετήλθε κάθε μέσου, διεκδίκησε με κάθε τρόπο και τελικά απέσπασε την ευθύνη της κυβέρνησης. Και έχει την ευθύνη της κυβέρνησης. Ας την έχει, λοιπόν. κι ας κριθεί...

Το ΠΑΣΟΚ, από τη θέση της αντιπολίτευσης, όπου το έταξε ο ελληνικός λαός, πρέπει να αξιοποιήσει όλα  τα προσφερόμενα από το Σύνταγμα μέσα για να προχωρήσουν τα βπράγματα προς όφελος της Πατριδας, της οικονομίας κια της κοινωνίας. Η ψήφος ανοχής, η ψηφος κριτικής κια περιστασιακής στήριξης εινια μεταξύ των προσρεφόμενων μέσων. Αλλά, κια η αρνητική ψήφος, όταν και όπου η δεξιά-κεντροδεξιά-ακροδεξιά συμπαράταξη εινια εμφανής. Καθώς και η κριτική και η αντιπαράθεση στη βουλή και στην κοινωνία, η έμπρακτη ανάδειξη των άλλων λύσεων και της διαφορετικής πρότασης αποτελούν τακτικές και μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν.

Γενικότερα, η αυτόνομη στάση, η αυτόνομη προοδευτική πορεία, ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός είναι σημεία κομβικά. Δεν μπορούν, -κια δεν πρέπει άλλο πιά-, να ακυρώνονται, μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚσε ουρά της ''Ν.Δ.'', παγιώνοντας μια τέτοια εικόνα και, μάλιστα, ακυρώνοντας κάθε αλλη εναλλακτική.

Επιπρόσθετα  σ΄αυτά, θα ήθελα να πώ και τούτο : τον Ιούνιο 2012, παρά τη διαφορετική προσεγγιση ορισμένων από εμάς, υπήρξε-προέκυψε  ένα πολιτικό πλαίσιο σύμφωνίας, ''εθνικής συνεννόησης'', κατά τη συγκρότηση και ως πλαίσιο για τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης. Στην πράξη τίποτα δεν εφαρμόσθηκε κια τίποτα δεσμευτικό δεν υπάρχει πλέον. Τούτο ομολογείται, πλέον,  κι από όσους συμμετείχαν σ΄εκείνη τη διαπραγμάτευση... Επομένως, σε ποιά πολιτική βάση, σε ποιό πολιτικό πλαίσιο συμφωνίας συνεχίζει και υπάρχει η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ; Είναι ή δεν είναι, μετά κι απ΄αυτά, απολύτως νομιμοποιημένο να αποχωρήσει ;

'Ηδη, από γνωστούς κύκλους, ακούω το τετριμένο επιχείρημα της κινδυνολογίας : ''θα οδηγήσουμε  τη χώρα σε ακυβερνησία ;''...

Λοιπόν, κύριοι, ας ξεκαθαρίσουμε... Δεν είναι η ακυβερνησία της χώρας που σας απασχολεί !

Αυτοί που κατακεραυνώνουν  τον ''κυβερνητισμό'', που  καταγγέλουν  την  ''βαθειά αλλοτρίωση από τις πελατειακές σχέσεις της εξουσίας'', είναι αυτοί, οι ίδιοι, που δεν μπορούν να αισθανθούν ούτε στιγμή τον εαυτό τους έξω από την κυβέρνηση, δεν μπορούν να σκεφθούν ούτε λεπτό τον εαυτό τους έξω απο τον κύκλο της εξουσίας.  Είναι αυτοί, που επανέρχονται, τώρα, διεκδικώντας, συστοιχημένοι ανασχηματισμό με πολιτικά, κοινοβουλευτικά στελέχη, φωτογραφίζοντας τους εαυτούς σας.  

Η δική σας μη συμμετοχή στην κυβέρνηση απασχολεί... Επιθυμείτε, επιδιώκετε και οργανώνετε με κάθε τρόπο τη βαθύτερη συμμετοχή σας σ΄αυτή την κυβέρνηση, την εμπλοκή σας στην άσκηση τούτης της πράγματι αντιδραστικής εξουσίας. Κι αυτά, -πρέπει να το γνωρίζετε-, σας κάνουν περισσότερο αντιδημοφιλείς, αποκρουστικούς  στην κοινωνία  και το λαό.

Επί της ουσίας : η αποχώρηση από την κυβέρνηση Σαμαρά και ο επαναπροσδιοροσμός της σχέσης μαζί της με σεβασμό στη λαϊκή εντολή και στον προοδευτικό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνει ούτε ακυβερνησία, ούτε εκλογές.

Οι εκλογές, -και οι πρόωρες εκλογές-, είναι ευθύνη της ''Ν.Δ.", της κυβέρνησης της ''Ν.Δ.'' και του Σαμαρά, όχι του ΠΑΣΟΚ.

Και, σας παρακαλώ, ακούστε -με...

Η ακυβερνησία θα προκύψει ως αποτέλεσμα των τεράστιων αδιεξόδων  της ασκούμενης πολιτικής που συσσωρεύει οργή, εξαθλίωση και αγανάκτηση, ως αδυναμία  περαιτέρω χειρισμών και διαχείρησης μιας οξυμένης κατάστασης εκτός ορίων, και δεν θα είναι, δεν θα έχει ουδεμία σχέση από τη συμμετοχή (ή, την μη συμμετοχή ) του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Και, σε κείνες τις συνθήκες αδιεξόδου, που, πάντως, εμφανίζονται πολύ κοντινές, το θέμα θα είναι : ποιός  δεν θα έχει ακυρωθεί, ποιός  θα διαθέτει  την κοινωνική αποδοχή και δυναμική για να δόσει διέξοδο, για να αναλάβει ευθύνη εναλλακτικής λύσης και ελπίδας.  Με συνεχιζόμενη την εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και σ΄αυτή την πολιτική, αυτή η ζωτική, απολύτως αναγκαία δυνατότητα  θολώνει στα χαρακτηρισστικά της, απομειώνει τη δυναμική και την αποτελεσματικότητά της, περιορίζοντάς την στο  ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, ταυτόχρονα, είναι βέβαιο ότι μετά από τέτοιες εξελίξεις το ΠΑΣΟΚ θα έχει εξουθενωθεί, θα έχει πλήρως αυτο-αναιρεθεί...

Αυτή η ζοφερή προοπτική μπορεί να αποφευχθεί μόνο με την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, την επικοδομητική άσκηση του αντιπολιτευτικού του ρόλου στη βάση μιας  αυτόνομης προοδευτικής πολιτικής, στην επανατοποθέτησή του στο φυσιολογικό του δημοκρατικό -μη συντηρητικό χώρο και στην ανάληψη πρωτοβουλιών σε Ελλάδα και Ευρώπη για τη διαμόρφωση δημοκρατικής συνεργατικής εναλλακτικής  λύσης.

Οι προοδευτικοί άνθρωποι στην Ευρώπη, κι όχι μόνο, οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και ευρύτερα, πρέπει να αντιληφθούν ότι στο όνομα μιάς δογματικής αφοσίωσης στη συνταγή του γερμανικού δεσποτισμου και της τρόϊκας, στην Ελλάδα δεν θα ενταφιάσουμε κάθε άλλη λύση και το μέλλον μας. 'Οτι αυτή η απόφαση της στροφής του ΠΑΣΟΚ, σε τελική ανάλυση, μπορεί την οριακή στιγμή να διασώσει  την Ελλάδα από τα χειρότερα και να λειτουργήσει ως εκτονωτικός μηχανισμός και ως αναπροσαναολισμός και για την Ευρώπη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πολιτική της τρόϊκας και της κυβέρνησης δεν καταστρέφει μόνο τη χώρα, με τη συμμετοχή και τη συνυπευθυνότητα του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καταστρέφει και τη δυνατότητα  εναλλακτικής λύσης.  Το γεγονός αυτό είναι ακόμα πιο εφιαλτικό, πιο ζοφερό...

Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς βάθος συμμαχιών, χωρίς αναφορά σε ευρύ κοινωνικό τόξο δυνάμεων, με ισχνή οργανωτική ανάπτυξη, χωρίς στέρεο εσωτερικό κομματικό έδαφος και με σοβαρές ανεπάρκειες δομημένης εναλλακτικής στρατηγικής αδυνατεί από μόνος του και υπ΄αυτά τα δεδομένα να αποτελέσει ισχυρό, βέβαιο και αποτελεσματικό φορέα διεξόδου και εναλλακτικής λύσης. Ενώ, κάθε σκέψη ''συμμαχίας'' με τον τυχοδιωκτισμό του Καμμένου δεν μπορεί ούτε καν να αναφέρεται...

Η ΔΗΜΑΡ μ΄ εντεινόμενο τον εσωτερικό της διχασμό και με διαρκή απίσχνανση των δυνάμεών της  κατά ένα μέρος της θα τροφοδοτήσει το ΣΥΡΙΖΑ και κατά το άλλο της, -αν δεν συγκλίνει σε νέο μόρφωμα με ''εκσυγχρονιστικές''  αποσχίσεις του ΠΑΣΟΚ-, είναι πολύ πιθανό να μην καταγραφεί ως κοινοβουλευτική δύναμη σε όποια ερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Μετά και την δογματικά  επαναλαμβανόμενη  αυτοεξαίρεση του ΚΚΕ από κάθε κυβερνητική ευθύνη και προοπτική, η τοποθέτηση, οι αποφάσεις και ο σαφής  επαναπροσανατολισμός  του ΠΑΣΟΚ αποτελούν το κρίσιμο κυρολεκτικά ζήτημα, το κλειδί για το σήμερα και το αύριο της χώρας.

Το ΠΑΣΟΚ, -σ΄αυτή τη φάση, αυτή την περίοδο-, αποτελεί τον κρίσιμο  παράγοντα,  τον κρίσιμο παίκτη.  Το ΠΑΣΟΚ, όχι ως ουρά, όχι ως δορυφόρος της ''Ν.Δ.", ούτε ως το ''κέντρο'' του πολιτικού συστήματος, αλλά ως πολιτικός  χώρος με προοδευτικά σημεία αναφοράς  και αξιόλογο δυναμικό, αλλά, και σημαντική  κοινωνική βάση, της οποίας η συρρίκνωση δεν είναι αναντίστρεπτη, όταν,  μάλιστα, επανατοποθετηθεί δραστικά και πρωταγωνιστικά στη δημοκρατική -αριστερή του κοίτη, στο προοδευτικό -μη συντηρητικό φάσμα.

Το ΠΑΣΟΚ που αποσυνδέεται και αποκηρύσσει  αυτή την αναποτελεσματική, καταστρορική πολιτική, που κλείνει οριστικά τον κύκλο της βύθισης και της αποσύνθεσης και αποφασίζει να κινηθεί δραστήρια και πρωταγωνιστικά στη γραμμή του απεγκλωβισμού από το Μνημόνιο, της  επαναδιαπραγμάτευσης των συμφωνιών, της εξόδου απο την κρίση, της ανάπτυξης, της ανόρθωσης.

Αν το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει και κινηθεί σ΄αυτή την κατεύθυνση με συνέπεια, τότε διαμορφώνεται ένα πραγματικό,  ρεαλιστικό τόξο δυνάμεων με πλατειά κοινωνική αναφορά, με ευρεία πολιτική πλειοψηφία,  με αξιακή - πολιτική υπεροχή και ψυχολογία ανάτασης, με ''μεγάλη δύναμη πυρός''. Το τόξο αυτό, μιά πραγματική-δυνατή κι όχι φανταστική-αδύνατη ''ελιά'', με τις δυνάμεις : του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και ανένταχτων προοδευτικών προσωπικοπικοτήτων μπορεί να δόσει λύσεις, να διευρύνει συμμαχίες  και να δρομολογήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη.

Ο χρόνος, η διάσταση του χρόνου, είναι πάντα κρίσιμη και καθοριστική. Περισσότερο από ποτέ, η στιγμή του χρόνου για να γίνουν όλα αυτά είναι καθοριστική, τώρα.

Τώρα ! Τώρα, πρέπει να γίνουν όλα αυτά...

Τώρα παίζεται το πιο κρίσιμο στοίχημα, τώρα παίζεται και το σήμερα και το αύριο.

Θυμηθείτε : " Χθές (ίσως) ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, τώρα ! ''

Μπορούμε !...

Κλείνοντας, συντρόφισσες και σύντροφοι, καταθέτω στο Προεδρείο του 9ου Συνεδρίου και ζητώ να τεθει σε ψηφοφορία για απόφαση του Συνεδρίου την παρακάτω λιτή, αλλά συγκεκριμένη  πρόταση. Πρόταση, η οποία όπως θα έχετε διαπιστώσει  αποτελεί κοινό τόπο, κοινή βάση στις ομιλίες-τοποθετήσεις και άλλων συντρόφων-συνέδρων.

Η πρόταση που ζητώ να τεθεί σε ψηφορορία είναι η παρακάτω :

'' Οι αντιπρόσωποι του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος συνήλθαν στην Αθήνα, από 1 έως 3 Μαρτίου, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Αποφασίζουν ότι ο τριετής κύκλος της ύφεσης και της αποσύνθεσης πρέπει οριστικά να κλείσει.
Αποφασίζουν ότι αυτή η καταστροφική πολιτική για την Πατρίδα, την οικονομία και την κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά και να αντικατασταθεί από μία προοδευτική πολιτική ανάκαμψης, ανάπτυξης, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Αποφασίσζουν :
1ο.  Να αποσυνδεθεί το ΠΑΣΟΚ από τη διαχείρηση αυτής της πολιτικής και να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις με την κυβέρνηση Σαμαρά σε νέο πλαίσιο.
2ο.  Να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ και να κλιμακώσει σειρά πρωτοβουλιών στην Ευρώπη και διεθνώς για τον απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο και την επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών με στόχο μία δίκαιη και θετική νέα συμφωνία για τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία και ένα νέο πλαίσιο αλληλεγγύης, ισόρροπης ανάπτυξης και συνοχής για τις προοπτικές της Ευρώπης.
Οι αντιπρόσωποι-σύνεδροι, έλληνες σοσιαλιστές, στο 9ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αποφασίζουν την ενεργή συμμετοχή τους στο μεγάλο και δίκαιο αγώνα όλων των προοδευτικών ανθρώπων της Ευρώπης για μια Ευρώπη της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης, του κοινωνικού κράτους και της Αλληλεγγύης.

Για την υποβολή :
Ελευθέριος Τζιόλας
2 Μαρτίου 2013    ''

Σας ευχαριστώ !

Αθήνα, 2 Μαρτίου 2012.

Η νέα ποιητική συλλογή του Ελευθερίου Ξάνθου : ''Εξοδος''.

Κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή (τρίτη επίσημη) του Ελευθερίου Ξάνθου : ''Έξοδος'' (από τις εκδόσεις : περιοδικό ΔΙΑΥΛΟΣ), με φωτογραφίες του Ελευθερίου Τζιόλα.

Αποσύνθεση και ανασύσταση του προοδευτικού χώρου.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

του  Ελευθερίου Τζιόλα

Στα τέσσερα χρόνια εφαρμογής της σκληρής νεοφιλελευθερης πολιτικής της τρόϊκας και με ηγεσίες Γ.Παπανδρέου και Ε.Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, τ΄αποτελέσματα, η κατάσταση  στον χώρα αυτό (λεγόμενο και ιστορικό χώρο της δημοκρατικής παράταξης) είναι ολοφάνερη, εικόνα πλήρως αποσυνθετική.

Δραματική κατακρήμνιση και συνεχιζόμενη εξουθενωτική συρρίκνωση, έντονες και συνεχείς φυγόκεντρες τάσεις, αποσχίσεις και φαινόμενα διάλυσης. 

O σημερινός μικρός, στενός ηγετικός κύκλος, όπως και η ματαιότητα  αναβίωσης ενός παρωχημένου κια αναντίστοιχου παπανδρεϊσμού από τον τελευταίο επίγονο επιβεβαιώνει την κυρίαρχη αυτή εικόνα...

Ποιά είναι η αιτία που γεννά και αναπαράγει όλα αυτά, που κάνει θρύψαλα έναν συγκροτημένο πολιτικό χώρο ; Η ασκηθείσα και ασκούμενη πολιτική, που δεν βαθαίνει μόνο την οικονομική κρίση και τα αδιέξοδα και δεν διογκώνει μόνο την κοινωνική απόγνωση, σωρεύοντας ερείπια και οργή, αλλά στο πολιτικό πεδίο σμπαραλιάζει έναν χώρο (κι όχι μόνο,-αν δούμε συνολικότερα το πολιτικό σκηνικό), κατατάσσοντας και καταμετρώντας στους μοιραίους κι όσους την προώθησαν ή/και την προωθούν.

Η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, όπως υλοποιείται τέσσερα σχεδόν χρόνια, ευρισκόμενη σε ριζική αντίθεση με την ιδεολογική ατμόσφαιρα, σε ρήξη με τον πολιτικό προσανατολισμό και σε αντιστράτευση με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής βάσης του προοδευτικού χώρου, ανατίναξε με διαδοχικές και συνεχείς ρήξεις όλες τις κοινωνικές συμμαχίες και θρυμμάτισε τον συνεκτικό προοδευτικό πολιτικό χώρο, με τη συμμετοχή, βέβαια, και ευθύνη των ηγεσιών και των φίλιων δυναμεών τους.

Συνεπώς, κάθε γραμμή, ή ακόμα και επιθυμία ανασύστασης, ανασυγκρότησης του πολιτικού αυτού χώρου, σε πολιτικό ρεύμα, πολιτικό προοδευτικό κίνημα πρέπει να έχει συνειδητοποίησει αυτή την αλήθεια (πραγματικότητα), να δομείται σε σύγκρουση μ΄αυτή την καταστρεπτική πολιτική, να κινείται με συνέπεια σε κατεύθυνση ανατροπής της ίδιας και των ηγεσιών της και να  δρομολογεί ένα πρόγραμμα αλλαγών κοινωνικού χαρακτήρα για την ανόρθωση της οικονομίας, την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη, την κυριαρχία της πατρίδας, τις αλλαγές στην Ευρώπη.

Σ΄αυτή την προσπάθεια, τόσο ο σαφής πολιτικός προσανατολισμός όσο και οι δυνάμεις που θ΄αναλάβουν, θα πρωτοστατήσουν σ΄αυτή την ιδρυτική πρωτοβουλία, και που δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με τις ηγεσίες της ήττας και της αποσύνθεσης, αποτελούν τους κρίσιμους, πρώτιστους όρους.

Θεσσαλονίκη, 27 ιουνίου 2013

H σκιαμαχία για τη ''Σοσιαλιστική Διεθνή'' και το πραγματικό, κεντρικό ζήτημα της προοδευτικής πολιτικής και της οργάνωσης της σε διεθνές επίπεδο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλήθεια, για τις κοινωνικές πλειοψηφίες, για τις εκμεταλλευόμενες τάξεις και τις χειμαζόμενες από την κρίση κοινωνίες, στις οποίες, υποτίθεται, ότι αναφέρονται τα προοδευτικά κόματα, ιδιαίτερα δέ τα σοσιαλιστικά, ποιό είναι το πραγματικό νόημα της αντιπαράθεσης που αναδύθηκε τελευταία μεταξύ της καρικατούρας της ''Σοσιαλιστικής Διεθνούς'' με πρόεδρο τον ΓΑΠ και της ''νέας'', σοσιαλιστικής διεθνούς, γερμανικής έμπνευσης (της ''Προοδευτικής Συμμαχίας'') ?
Απ΄αυτή τη σκοπιά : της κοινωνικής προοτικής, απ΄αυτή την πλευρά ανάλυσης και ανάγνωσης των πραγμάτων, στην ουσία, ΚΑΜΙΑ.
Όντως, όμως, υπάρχει ένα κεντρικό, μέγα θέμα κοινής δράσης, κοινής οργάνωσης με σκοπό να γίνει πιό παρεμβατική, πιο αποτελεσματική η προοδευτική πολιτική για τα συμφέροντα των κοινωνικών πλειοψηφιών και των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών.
Αυτό είναι το πραγματικό έλλειμα και παγκόσμιο επίπεδο : προοδευτική πολιτική με βαθύ κοινωνικό περιεχόμενο και παγκόσμια (διεθνής) οργάνωση για την προώθηση και την κυριάρχηση αυτής της πολιτικής.
Τα υπόλιοπα που συντελούνται, τώρα, υποδύονται ακραίους υποκριτικούς πόλους για την αναπαραγωγή και διαιώνιση του υφιστάμενου πλέγματος πολιτικής εξουσίας και κοινωνικής-ολιγαρχικής κυριαρχίας, με επουσιώδεις ανακατανομές ρόλων και την εσωτερική μετατόπιση του κέντρου βάρους των ισορροπιών προς την γερμανική σφαίρα επιρροής. Η παρασκηνιακή εμπλοκή κι άλλων δυνάμεων (π.χ., από τις ΗΠΑ), σ΄αυτό πάντα πλαίσιο, είναι πιθανή.
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, το κεντρικό ζήτημα, σε συνθήκες μάλιστα παγκοσμιοποίησης είναι (και θα εξακολουθεί να είναι μέχρι την ανάληψη μιάς μεγάλης διεθνούς πρωτοβουλίας μέσα από εθνικά ρεύματα και ξεχωριστέες ηγετικές φυσιογνωμίες) : πραγματικά προοδευτική πολιτική με  αντίστοιχη διεθνή προοδευτική οργάνωση (χωρίς ηγεμονισμούς και αλλοτριώσεις, αλλά και με μεγάλο πολιτικό εκτόπισμα και αποτελέσματικό βάρος ώθησης κοινωνικών αλλαγών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο).

Θεσσαλονίκη, 10 Μαίου 2013.

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ !

 Επικοινωνώ μαζί σας σήμερα, έχοντας τηρήσει μέχρι τώρα, την αξιοπρεπή σιγή και απόσταση που επιβάλλει το σχήμα της επαγγελματικής μου ιδιότητας, αλλά και η αυτεπιβαλλόμενη αξιοπρέπεια του μαχόμενου Έλληνα βιοπαλαιστή.

Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς επί 30 συναπτά έτη, ανέλαβα με αγόγγυστη προσήλωση, τα υψηλά καθήκοντα που μου ανέθεσε η Πατρίδα μου...
και μέχρι σήμερα, όπως μαρτυρούν και οι περιοδικές αξιολογήσεις των προϊσταμένων μου, ανταποκρίθηκα επιτυχώς.

Οικογενειάρχης κατ΄ επιλογήν.

πολύτεκνος κατά συνείδηση υπηρέτησα τα μισά και παραπάνω έτη της θητείας μου στον Βόρειο Έβρο, προσαρμόζοντας τις ανάγκες της υπηρεσίας στην ζωή μου, μια και παντρεύτηκα εδώ, αγόρασα (επί δανείω) σπίτι εδώ, μεγαλώνω τρία παλληκάρια εδώ, και προσδοκώ να τελειώσω τον βίο μου εδώ, στο μεθοριακό μετερίζι του Ελληνισμού.

Βίωσα εδώ και δεκαετίες, την αμετροεπή οικονομική μας πολιτική, και τέθηκα εκόντας-άκοντας πάντα πρώτος στην κάθε κυβερνητική απόφαση, προσαρμόζοντας επί δεκαετίες την ζωή μου, σε ένα πληθωρισμένο βιοπορισμό, που ποτέ ο μισθός δεν επαρκούσε, αλλά έστω και με δανεισμό, κατάφερνε να διατηρήσει εμένα και την οικογένειά μου στα όρια της αξιοπρέπειας, ίσα-ίσα για να μπορώ να εκπληρώσω την αποστολή μου.

Εδώ και τρία χρόνια, βιώνω και την τελευταία πράξη της αδικίας, στο πρόσωπο μου, στην ιδιότητά μου και στην οικογένειά μου, με την πρωτοφανή στα χρονικά συρρίκνωση των ήδη μέχρι τότε πληθωρισμένων και στερουμένων ισολογισμού (έναντι των πραγματικών αναγκών διαβίωσης) αποδοχών μου.

Και πάλι δεν ομίλησα. Και πάλι αγόγγυστα σήκωσα το βάρος και την στέρηση, συνηθισμένος στην λιτή ζωή του στρατιώτη. Αλλά μάλλον, άνοιξα την όρεξη του τιμητή του έργου μου, να συνεχίζει να μου στερεί σταδιακά εδώ και τρία χρόνια, κομμάτι - κομμάτι την αξιοπρέπειά μου. Έτσι, κοντεύοντας τα 50 μου χρόνια, είδα μέρα την μέρα, να μου αποδομούν, ότι προσπάθησα να φτιάξω τίμια για την οικογένειά μου.
Έγινα αρχικά ασυνεπής οφειλέτης των πιστωτικών ιδρυμάτων, τα οποία με ψυχρή λογιστική τόκισαν την ασυνέπειά μου και την έφεραν στην πλήρη αδυναμία εξόφλησης.
Αναγκάστηκα να ζητήσω δικαιοσύνη και μετά κόπων και βασάνων, έφτασα να αιτηθώ το κούρεμα που προβλέπει ο Νόμος Κατσέλη περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

Έφτασα στο σημείο, να χάσω το ένα και μοναδικό αυτοκίνητο , νομή και αυτό της τράπεζας που ψυχρά το κατάσχεσε.

Αθέτησα αναγκαστικά να εξοφλήσω τα χρέη μου στην εφορία για το 2012 (μια και το ασύλληπτο για μένα ποσό των 2817 ευρώ, αδυνατώ από πέρισυ να το πληρώσω έστω και τμηματικά).

Είδα το υπόλοιπο των αποδοχών μου από τα Χριστούγεννα να συρρικνώνεται στα 500 ευρώ μηνιαίως (ακόμα και σήμερα τόσα παίρνω), βίωσα και βιώνω την ανεργία της συζύγου μου, ζώ την ειρωνεία της ανακοίνωσης της πρόσληψής της στον ίδιο φορέα και με την ίδια ειδικότητα εδώ και 40 μέρες, αλλά ακόμη να την καλέσουν να εργασθεί (βλέπεις δεν αρκεί να πρωτεύσεις σε ένα διαγωνισμό, δεν αρκεί να το ανακοινώσουν εγγράφως, χρειάζεται και επιβεβαίωση από τον ΑΣΕΠ και έκδοση ΦΕΚ και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, για να μπορέσει μια πολύτεκνη μάνα, με 3 πτυχία αναγνωρισμένα από το κράτος και άλλα επικουρικά προσόντα να εργασθεί για λίγους μήνες και να ταΐσει τα παιδιά της).
Έζησα την ειρωνεία της στέρησης των παγίων οδοιπορικών παραμεθορίου, λες και 200 ευρώ και αυτά με κρατήσεις, έβαλαν μέσα τον κρατικό προϋπολογισμό.

Έζησα παράλληλα την διακοπή του ισόβιου πολυτεκνικού επιδόματος της συζύγου μου από τον ΟΓΑ , λες και η διατίμηση των 320 ευρώ το δίμηνο μπορεί να αντισταθμίσει τις ανάγκες μιας πολύτεκνης μάνας να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Δέχτηκα σιωπηρά να διακανονίζω μήνα τον μήνα επί 3 χρόνια τις οφειλές μου στην ΔΕΗ -μια αδιάκοπη στέρηση του υπολοίπου των πενιχρών αποδοχών μου, χωρίς έλεος, υπό την απειλή της στέρησης του αγαθού του ηλεκτρισμού.



Ζήσαμε με τα παιδιά μου και την γυναίκα μου, αυτό το χειμώνα εδώ πάνω, με κρύο, στερούμενοι εδώ και δύο χειμώνες το πετρέλαιο, μια και οι τιμές ήταν απαγορευτικές. Τρυπήσαμε τους τοίχους και βγάλαμε καπνοδόχους, ξεθάψαμε σόμπες από τις αποθήκες των παππούδων, μαζέψαμε ξύλα και τα κάψαμε, ανάψαμε καλοριφέρ ηλεκτρικά, κλιματιστικά και ότι άλλο βρήκαμε για να ζεστάνουμε το σπίτι μας.

Και τους τελευταίους δύο μήνες, ήρθε και η κορύφωση.
Η ΔΕΗ, συνεπής συνέταιρος μου κάθε μήνα εδώ και τρία χρόνια, μας έστειλε το λογαριασμό της.

Απελπισμένα ζήτησα πριν ένα μήνα διακανονισμό εκ νέου, και πήρα την απάντηση να πληρώσω σε 4 δόσεις από 300 ευρώ.

Και το δέχτηκα. Και πλήρωσα μια δόση. Και πριν μια εβδομάδα, ήρθε και ο εξοφλητικός λογαριασμός, να μου φορτώσει συνολικά (μαζί με τα οφειλόμενα) να πληρώσω 2785 ευρώ, μέχρι τις 29 Απριλίου. Με ειδοποίηση διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος.



Και σήμερα, 1η Μαΐου, πήγα στην τοπική ΔΕΗ, για να εισπράξω την απάντηση, ότι δεν ανήκω στις κοινωνικές ομάδες που ευεργετούνται από τον διακανονισμό πολλαπλών (έως 48 δόσεων) λόγω υψηλής κατανάλωσης και λόγω εισοδήματος, ότι δεν γίνεται διακανονισμός πάνω σε ήδη συναφθέντα διακανονισμό που μάλιστα αθετήθηκε (πέρασε βλέπεις ο Απρίλιος), ότι οφείλω να καταβάλω άμεσα το ποσό μέχρι την μετά το Πάσχα Τετάρτη 8-5-13(βλέπετε το ανθρωπιστικό πρόσωπο των κοινωφελών υπηρεσιών περιορίζεται μόνο στις ημέρες των θρησκευτικών αργιών), ή το ήμισυ αυτού και να αιτηθώ εκ νέου διακανονισμό -και να παρακαλέσω να εγκριθεί νέος με 1-2 δόσεις σύν τα τρέχοντα που θα έρθουν-, ειδάλλως, τα κεντρικά -μου το τόνισαν αυτό αποποιούμενοι πάσης προσωπικής ευθύνης και εν πλήρη κατανοήσει του προβλήματός μου- θα αποστείλουν εντολή σε εργολάβο να μου διακόψει την παροχή.
Κι εγώ κοιτάζοντας το τελευταίο εκατοστάρικο -από τα 5 της τελευταίας μου μισθοδοσίας- αποχώρησα ευχόμενος στους υπαλλήλους καλό Πάσχα.

Αυτή την μεγάλη Τετάρτη, 1-5-13, η αξιοπρέπεια ενός ακόμη σιωπηρά μαχόμενου Έλληνα πολίτη, Αξιωματικού εν ενεργεία στην Μεθόριο και πολύτεκνου οικογενειάρχη και συζύγου άνεργης -επιτυχούσης αλλά μη προσληφθήσας- έλαβε το ύστατο της πλήγμα. Αμέσως μετά τις κωδωνοκρουσίες της επερχόμενης Ανάστασης, το μόνο φως που θα απομείνει στο σπίτι και την οικογένειά μου, θα είναι το Άγιο Αναστάσιμο Φως στην λαμπάδα και στο κανδήλι (για όσο υπάρχει λάδι να κάψει).

Κι εγώ αγόγγυστος, χωρίς επιρροή από τα προαναφερόμενα, αύριο το πρωί όπως και κάθε μέρα που θα ακολουθήσει, θα φορέσω την στολή μου και θα σταθώ εν πλήρη αφοσίωση όρθιος στο στρατιωτικό τμήμα που διοικώ και θα ασκήσω ανεπηρέαστος τα καθήκοντά μου, με απόλυτο γνώμονα το συμφέρον της υπηρεσίας μου.

Ζητώ συγνώμη, αν η ανθρώπινη ανεπάρκειά μου, μειώνει την αυτεπάγγελτη απαίτηση των συν-Ελλήνων που με θέλουν στην έπαλξή μου, περήφανο Στρατιώτη. Υπόσχομαι να μην τους απογοητεύσω, παρά τις προσωπικές στερήσεις μου.

Αδυνατώντας όμως, να ανταποκριθώ πλέον στην επιβίωση της οικογένειάς μου, θεώρησα σωστό, να τολμήσω να δημοσιεύσω το πρόβλημά μου, ελπίζοντας τουλάχιστον στην κατά το μέτρο του δυνατού ανταπόκριση κάποιων αρμοδίων.

Με την εναπομένουσα αξιοπρέπεια εκ μέρους μου και της οικογένειάς μου, που καλείται να ανέβει κι άλλο Γολγοθά, σας εύχομαι Καλή Ανάσταση. 

 

Μήνυμα Γλέζου στην Μέρκελ

Posted by egiakoumis on 06/05/2013 in Πολιτική

Ένα συγκλονιστικό άρθρο του Μανόλη Γλέζου για την Die Welt δημοσίευσε η γερμανική εφημερίδα στις 3 Μαΐου. 

Στο άρθρο του μεταξύ άλλων ο Μανόλης Γλέζος αναφέρεται στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων.

Τον προσεχή Σεπτέμβριο κλείνω τα 91. Αρχίζω να γράφω αυτό το κείμενο 72 χρόνια ακριβώς από τη μέρα που είδα τους Γερμανούς, πάνοπλους, με μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, να μπαίνουν στην Αθήνα.

Ήταν 27 Απριλίου του 1941. Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες της εφημερίδας ήταν τότε αγέννητοι. Όμως εγώ ήμουν ήδη 19 χρόνων.

Δεν έχω καιρό, λοιπόν, ούτε για ψέματα ούτε για μισές αλήθειες. Θα ήθελα να σας είχα κοντά μου, έναν-έναν, να σας μιλήσω γι’ αυτά που έζησα, που άκουσα, που είδα.

Θα αρκεστώ, ωστόσο, να μοιραστώ από εδώ, μαζί σας , μόνο κάποια από αυτά. Μετά, ίσως μπορούμε να κοιταχτούμε αναμεταξύ μας με διαφορετικό βλέμμα…

Α. Η Μάχη της Κρήτης.

Για τη Μάχη της Κρήτης έχουν γράψει πολλοί. Είναι εύκολο να βρείτε σε βιβλία Ιστορίας τι έγινε. Θα διαβάσετε για άντρες, γυναίκες και παιδιά που, με τσουγκράνες και ραβδιά για όπλα, υπερασπίστηκαν τη γη τους και τη γη των προγόνων τους. Απέναντί τους είχαν τον καλύτερο στρατό του κόσμου, τη Βέρμαχτ.

Και ο ουρανός έβρεχε αδιάκοπα αλεξιπτωτιστές…

Όταν η Μάχη τέλειωσε, ο στρατός είχε νικήσει. Μα οι γυναίκες των ηττημένων που είχαν χάσει παιδιά, αδέρφια, πατεράδες ή συζύγους, κατέβηκαν στο γιαλό, σκαρφάλωσαν στα βουνά και, όπου βρήκαν νεκρό σώμα εχθρού, το τίμησαν: το έπλυναν και το έθαψαν, όπως του έπρεπε. Ο νεκρός δεν ήταν πια εχθρός. Ήταν ο άταφος αδελφός.

Κι αυτές ήταν οι εγγονές της Αντιγόνης, που έκαναν το χρέος τους απέναντι στους νεκρούς. Την ίδια ώρα, οι νικητές έμπαιναν στην Κάνδανο.

Στην περιοχή γύρω από το χωριό είχαν χάσει 27 άντρες. Και τότε, ΩΣ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ, πήραν μια πρωτοφανή ‒ακόμα και για καιρό πολέμου‒ απόφαση: Σκότωσαν όσους από τους κατοίκους βρήκαν και ξεθεμελίωσαν το χωριό. Φεύγοντας, περήφανοι για το έργο τους, άφησαν και σχετικές πινακίδες! Αναζητήστε τις στο διαδίκτυο…

Β. Καισαριανή, 10 Μάη 1944.

Οι Ναζί εκτελούν τον 19χρονο αδελφό μου. Αν είχε ζήσει, θα γινόταν δάσκαλος. Μαζί του εκτελούν άλλους ογδόντα έναν άντρες και δέκα γυναίκες. Στον ίδιο τόπο, εννιά μέρες νωρίτερα, τη μέρα της Πρωτομαγιάς, είχαν εκτελέσει διακόσιους ακόμα Έλληνες πατριώτες.

Γ. Αμέσως μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, ξεκίνησα αγώνα για να επιστρέψει η Γερμανία στην Ελλάδα όσα της όφειλε. 

Τα γνωρίζετε.

Πρόκειται για το αναγκαστικό δάνειο, τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές της χώρας και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς.

Μάλιστα, το 1995, είχα την ευκαιρία να εκθέσω το όλο ζήτημα στο γερμανικό λαό, τόσο μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας DieZeit, όσο και σε μια αλησμόνητη εκδήλωση στο Ανόβερο.

Αν το πέρασμα των χρόνων ακύρωνε αρχές και αξίες, αν μετέβαλλε το ΗΘΟΣ των ανθρώπων, τότε οι τραγωδίες του Σοφοκλή, του Αισχύλου ή του Ευριπίδη δεν θα έλεγαν σήμερα τίποτα σε κανέναν.

Υπάρχουν όμως μερικά πράγματα που δεν μπαγιατεύουν, που δεν παραγράφονται, που δεν γερνούν καν. Και το δίκαιο είναι ένα από αυτά. Αν σήμερα, με όλο το βάρος των 90 χρόνων μου, συνεχίζω αυτόν τον αγώνα, είναι γιατί θεωρώ δίκαιο και για τη Γερμανία και για την Ελλάδα να επιστρέψει η πρώτη όσα οφείλει στη δεύτερη. Και προσέξτε κάτι. Δεν θα με ακούσετε ποτέ να μιλάω για ΕΚΔΙΚΗΣΗ.

Εμείς, που χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, δεν νιώθουμε μίσος για τον γερμανικό λαό και δεν επιζητούμε εκδίκηση. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το κάνουμε. Όσοι βγήκαμε ζωντανοί από τον πόλεμο, είχαμε χρέος να ζήσουμε και για λογαριασμό των νεκρών μας. Να αγαπήσουμε για κείνους, να χορέψουμε για κείνους, να κολυμπήσουμε στη θάλασσα για κείνους.

Μάθαμε, έτσι, να εκτιμάμε και να αγαπάμε τη ζωή. Και το μίσος σε εμποδίζει να αγαπήσεις τη ζωή. Στα χρόνια μετά τον πόλεμο, γνώρισα πολλούς Γερμανούς. Χαίρομαι βαθιά όποτε μου δίνεται η ευκαιρία να τους συναντήσω και οι συζητήσεις μαζί τους είναι πάντα καλή τροφή για σκέψη. Όλοι αυτοί, αφού άκουσαν με προσοχή τα επιχειρήματά μου, συμφώνησαν για το δίκαιο των αιτημάτων της Ελλάδας.

Έτσι, στάθηκαν επανειλημμένα στο πλευρό μου, βοηθώντας με να επικοινωνήσω με τον γερμανικό λαό. Αλλά δεν αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τη στάση τους. Αισθάνομαι φιλία για τους ίδιους. Κι αυτό είναι πολύ πιο πολύτιμο, πολύ πιο ακατάλυτο, πολύ πιο ανθρώπινο, πολύ πιο ισότιμο.

Κάθε σπιθαμή ευρωπαϊκού εδάφους είναι ποτισμένη με αίμα. Πληρώσαμε πολύ ακριβά τις θεωρίες των ανωτέρων φυλών και των εθνικών κρατών. Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της αλληλοκατανόησης.

Και η αναγνώριση των όσων η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα εξυπηρετεί απολύτως αυτήν την Ευρώπη. Αυτή η Ευρώπη, άλλωστε, θα άρεσε και στον Σίλλερ και στον Γκαίτε και στον Μπρεχτ…

Επτά (7) θέσεις : για πανελλαδική πρωτοβουλία δημιουργίας του κινήματος αλλαγής των ελληνών σοσιαλιστών και της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας .

Επτά  (7) θέσεις :

για πανελλαδική πρωτοβουλία δημιουργίας του Κινήματος αλλαγής των ελληνών σοσιαλιστών και της χειμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

I.   Ο πολιτικός χώρος των δυνάμεων που αποσυνδέθηκαν  και απελευθερώνονται από το μεταλλαγμένο, νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ του Γ.Παπανδρέου και του Β.Βενιζέλου και τις καταστροφικές τους πολιτικές, καθώς και δυνάμεις  της Αριστεράς και του ευρύτερο ριζοσπαστικού και σοσιαλιστικού χώρου οφείλουν, πρέπει και μπορούν να αναλάβουν μία μεγάλη ιδρυτική πρωτοβουλία για τη δημιουργία  Κινήματος αλλαγής, του μεγάλου προοδευτικού ρεύματος των ελλήνων σοσιαλιστών. Πραγματική συνέχεια του ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, των ιδεών του δημοκρατικού κοινωνικού μετασχηματισμού, της πολύμορφης ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά, κυρίως, σύγχρονη, σημερινή, βαθειά, έντονη  αναγκαιότητα για την έκφραση  του ευρύτατου υπαρκτού κοινωνικού δυναμικού και την εκπροσώπηση αυτού του νευραλγικού, σημαντικού πολιτικού χώρου.

ΙΙ.  Η πρωτοβουλία αυτή πρέπει να έχει ως υπόστρωμά της ένα πλατύ ρεύμα με ρίζες και αναφορά στην ελληνική κοινωνία  και ιδιαίτερα στα στρώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας  να εκφράζει και να εκπροσωπεί  την ανάγκη εξόδου από την κρίση, ανόρθωσης της πατρίδας, ανάπτυξης της οικονομίας, δικαιοσύνης και προοπτικής της κοινωνίας. Ένα ευρύ, πολιτικό ρεύμα με προοδευτικά χαρακτηριστικά και εσωτερική δημοκρατική λειτουργία.

ΙΙΙ.  Η πρωτοβουλία τοποθετημένη στο μη συντηρητικό-κεντροαριστερό φάσμα της πολιτικής ζωής, στα πλαίσια των αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ευρωπαϊκής κοινωνικής προοπτικής και του πατριωτισμού οφείλει να λειτουργήσει καταλυτικά για την απελευθέρωση, χειραφέτηση, συνένωση όλων των μη συντηρητικών-προοδευτικών δυνάμεων της βάσης του ΠΑΣΟΚ, καθώς και για τη σύγκλιση  σημαντικών δυνάμεων της  προβληματιζόμενης και αντιστεκόμενης Αριστεράς σ΄ένα  ενιαίο προοδευτικό ρεύμα, Κίνημα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων αλλάγής.

Η ηγεσία του ρεύματος αυτού, συλλογική και πλουλαριστική στην ιδρυτική της φάση, όπως σ΄όλες τις μεγάλες ιδρυτικές ιστορικές στιγμές των κινημάτων της αριστεράς, θα αναλάβει το καθήκον του συντονισμού  και της πανελλάδικής διάρθωσης  του Κινήματος, και μέσα από γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες θα οδηγήσει στην πολιτική-οργανωτική του διαμόρφωση και την ανάδειξη της νέας του ηγεσίας.

ΙV.  Η πρωτοβουλία αυτή στα πλαίσια των αρχών της θέτει ως πρώτο κεντρικό της στόχο την έξοδο της Ελλάδας από την βαθειά και καταστρεπτική για την οικονομία και την κοινωνία της κρίση και την συγκροτημένη πορεία ανάκαμψης με βάση ένα σχέδιο εθνικής και κοινωνικής  ανόρθωσης . Για το σκοπό αυτό θα κινηθεί με συστηματικότητα και υπευθυνότητα, ενεργά, προγραμματισμένα και δραστήρια σ΄όλα τα πεδία  : στην Ευρώπη και την Ελλάδα,  στα σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα, τις περιφερειακές δυνάμεις του νότου και τις εθνικές ριζοσπαστικές δυνάμεις,  στους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς, στους κοινωνικούς, μαζικούς  και πολιτικούς αγώνες, στις εναλλακτικές  κοινωνικές δράσεις. Στην πολυμέτωπη αυτή δραστηριότητά της οι σχέσεις με όλες τις δυνάμεις που έχουν τον ίδιο στόχο είναι, πρωτίστως, σχέσεις αλληλεγγύης και συνεργασίας.

V. Η διασύνδεση, η παρεμβατικότητα και ο συντονισμός άμεσων, δραστικών πρωτοβουλιών με την αριστερά των σοσιαλιστικών-σοσιαλδημοκρατικών-εργατικών ευρωπαϊκών κομμάτων με στόχο : την αλλαγή θέσεων τους σε προοδευτική κατεύθυνση και πρακτική, σε ενεργή παρεμβατική στάση των κομμάτων αυτών και του Ε.Σ.Κ. στην βαθειά οικονομική κρίση που καταλύει την  όποια συνοχή στην Ευρώπη, καθώς και τη συνολικώτερη προοδευτική μετατόπιση του ευρωπαϊκού σκηνικού. Το μέτωπο αυτό αποτελεί  πρωταρχικό καθήκον και ευθύνη.

Στις πρωτοβουλίες αυτές προς όλες τις αριστερές πτέρυγες και τις διάφορες μορφές έκφρασής  της, κεντρικό στοιχείο οφείλει να είναι : η συμφωνία του 1953 για την γερμανική υπόθεση και η αντίστοιχη-ανάλογη σημερινή για μια νέα πολιτική συμφωνία εξόδου από την κρίσ , η οποία έχει λάβει τη μορφή τρίτου ευρωπαϊκού πολέμου με τη Γερμανία κυρίαρχη και οφελημένη.

VI. Δεύτερο μεγάλο καθήκον και ευθύνη : ο ελληνισμός.  Απαιτείται, στο ζωτικό αυτό μέτωπο συντονισμός και πρωτοβουλίες ξεκινώντας από  τα αδελφά κόμματα Ελλάδος - Κύπρου  και οικοδομώντας ένα πανευρωπαϊκό και διεθνές μέτωπο υποστήριξης με κάθε τρόπο και έναντι των επιβουλών και της αποσταθεροποίησης, αλλά και της πολύμορφης στήριξης, της οικονομικής ανάκαμψης και ανόρθωσης της χώρας και των δύο κρατικών εστιών του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου.

VII. Η μεγάλη αυτή πρωτοβουλία δεν θα διακατέχεται από κανέναν  ηγεμονισμό, ή  υποκειμενισμό, τοποθετείται στο μη συντηρητικό-δημοκρατικό φάσμα, πιστεύει και προωθεί την πολυεπίπεδη συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς επιδιώκοντας τη  δημιουργία ενός ευρύ πλειοψηφικού ρεύματος, μιας στέρεας βιώσιμης εναλλακτικής πρότασης  και ελπιδοφόρας προοπτικής για τη χώρα, την κοινωνία και τη διακυβέρνησή της, αλλά και την ώθηση για μιά καθοριστική αλλάγή πορείας στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό ορίζονται και οι σχέσεις  και το περιεχόμενο της συνεργασίας και της όποιας κριτικής με το ΣΥΡΙΖΑ, τις αριστερές κινήσεις και τις ''αποσχίσεις'' στην Αριστερά.  Η εξελισσόμενη συσσώρευση δεξιόστροφων, ευκαιριακών, προσωποπαγών σχημάτων και η παρασκηνιακή ''φιλοδοξία'' συνενωσής τους σε μία ελληνική ''Ελιά" καμία δεν έχει σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας, σε κάθε  περίπτωση, -και από άποψη ουσίας και από άποψη στόχων και επιλογών-, εξυπηρετούν  το υφιστάμενο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό και τις ασκούμενες  εξοντωτικές πολιτικές. Ακόμα και μέσα απ΄αυτές τις κινήσεις, αναδεικνύεται κια επιβεβαιώνεται το καθοριστικό έλλειμα μιας μεγάλης ιδρυτικής πρωτοβουλίας στα αριστερά του πολιτικού σκηνικού, που θα συνδέεται με την χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, σε αντίθεση με τις πολιτικές  του πολύμορφου συντηρητισμού και της αποδιαρθωτικής κρίσης.

Θεσσαλονίκη, 1η Μάη 2013

Ελευθέριος Τζιόλας