Από τη χαύνωση, στην επόμενη μέρα.

            του Ελευθέριου Τζιόλα

            Η καλοκαιρινή και η πολιτική χαύνωση.

             .........................................................................

     Πριν ακόμα μπούμε στα βαθειά  του καλοκαιριού η πολιτική κατάσταση μοιάζει με μια χαύνωση απογευματινών ωρών θέρους.

         Η κυβέρνηση επιδιώκει την δυνατόν μεγαλύτερη διατήρηση της στην εξουσία, επιστρατεύοντας άτσαλα και παραπλανητικά επικοινωνιακές τακτικές για να συγκαλύψει αποτυχίες της σε προφανή θέματα, για τα οποία είχε δημόσια και πολλαπλά δεσμευθεί.  Χωρίς να επιτύχει κανένα στόχο της στο τελευταίο Eurogroup (ούτε για το χρέος, ούτε για το QE), η κυβέρνηση πανηγυρίζει... Με δέσμευση για πλεονάσματα 3,5%  έως και το 2023 και πλεονάσματα 2% έως και το 2060 (!), με ελάφρυνση χρέους όταν η οικονομία δεν θα δύναται να ανταποκριθεί, δηλαδή, όταν θα έχει περιπέσει σε μόνιμη κατάσταση ύφεσης (διερωτώμαι  χειρότερη κι απ΄ αυτήν της τελευταίας οχταετίας !).

      Υπογραμμίζουμε ότι στα χρονικά του σύγχρονου κόσμου, στη σύγχρονη ιστορία, δεν υπήρξε ποτέ, δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία με τέτοια πρωτογενή πλεονάσματα για τέτοιο χρονικό βάθος. Πρόκειται για οικονομική  παραφροσύνη !...

            Κι ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι έχει πλέον ''καθαρό δρόμο'' εξόδου από τα Μνημόνια και προς την ανάπτυξη. Όταν, είναι γνωστό και το έχουμε ξανατονίσει ότι αυτή η συνταγή εξοντωτικής λιτότητας είναι συνταγή ανέφικτη και συνταγή βέβαιης αποτυχίας.

       Όταν μπορούν να διαπιστώσουν ότι η Ελλάδα μόνον το 1999 εμφάνισε πλεόνασμα 3%, και αμέσως μετά έπεσε στο 2,4%, μετά στο 1,5% κ.ο.κ. Πολλοί από τους κήρυκες αυτών των μεγεθών στην Ε.Ε. έχουν στις χώρες τους ύφεση, δηλαδή, αρνητικά μεγέθη, επιμένοντας, όμως, αδικαιολόγητα σε αποφάσεις πλεονασμάτων σαν κι αυτές. 

            Λίγες εβδομάδες πιο πριν είχε δοθεί ένα άλλο μάθημα, που ουδείς φαίνεται ότι κατανόησε πραγματικά. Είχα ανακοινωθεί, προς μεγάλη χαρά και του Β. Σόϊμπλε, πρωτογενές πλεόνασμα 4,2%  για το 2016, την ίδια στιγμή που η οικονομία σημείωνε για τον ίδιο έτος ταυτόχρονα ύφεση για όγδοο  συνεχή χρόνο (-0,5%) ! Και, η στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους, στις φορολογικές  επιστροφές και ληξιπρόθεσμες οφειλές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πραγματική οικονομία ήταν  5,57 δισ. ευρώ στο τέλος 2016 !

            Δεν είναι ότι δεν μπορούν να αναλύσουν τα στοιχειώδη, δηλαδή, ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα μπορούν να προκύπτουν και σε μια οικονομία ύφεσης, και μάλιστα βαθειάς ύφεσης, είναι ότι αδυνατούν να οργανώσουν ένα Σχέδιο εξόδου και Ανάπτυξης. Σχέδιο, το οποίο, εν τέλει, και δεν ενδιαφέρει αφού οι προτεραιότητες αφορούν τη διαχείριση της πολιτικής φθοράς και τη διαμόρφωση - διατήρηση  μιας εκλογικής βάσης/δύναμης ικανής να διατηρέι τον ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό προσκήνιο, ως μία εκ των δύο κυρίαρχων  πολιτικών δυνάμεων.

            Η αληθινή εικόνα.

            ............................

            Ας δούμε, όμως,  στη μεγάλη εικόνα τα κύρια θέματα, του βασικούς πυλώνες :

1.      Καμία ελάφρυνση χρέους (όποια συζήτηση ουσίας το 2019).

2.     Αδυναμία ποσοτικής χαλάρωσης.

3.     Συνέχιση των capital controls.

4.     Καμία πραγματική ρήτρα ανάπτυξης.

5.     Πλεονάσματα ανήκουστα 3,5%  έως και το 2023 και 2% έως και το 2060.

6.     Υπερταμείο εκποίησης και υποθήκευσης της εθνικής περιουσίας μέχρι το 2015 (!) με πραγματικό σκοπό την πληρωμή των δανειστών και των χρεολύσιων.

7.     1919, η χώρα έχει να αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος χρέους  μέχρι το 2060, ύψους 13,7 δισ. €, παρόμοιου ύψους χρέος εμφανίζεται , μετά στα έτη 2037, -38, -39.

8.     Αποεπένδυση, η οποίο έχει γυρίσει τη χώρα μία 15ετία πίσω, με επίπεδα, ταυτόχρονα, ανεργίας στο 25 % και ορίου φτώχειας 2 στους 3 Έλληνες ! Υπογραμμίζουμε η έννοια ''αποεπένδυση'' δεν σημαίνει ''μη επένδυση'', όπως πολλοί εννοούν, σημαίνει αποξήλωση υφιστάμενου κεφαλαιοχικού εξοπλισμού, υφιστάμενων υποδομών, απαξίωση και αχρήστευση παραγωγικού δυναμικού ανθρώπινου και υλικού.

9.     Απώλεια σχεδόν του 30% του εθνικού πλούτου της χώρας !

Τα δύο τελευταία θέματα αποτελoύν, κατά τη γνώμη μας,  τα κεφαλαιώδη οικονομικά ζητήματα της χώρας.

             'Εξοδος  και Ανόρθωση.

              ...........................................

      Μια πανεθνική προσπάθεια, με υπευθυνότητα εθνικής ηγεσίας ανάλογου ύψους, σύνθεσης και προσανατολισμού είναι απολύτως αναγκαία και είναι ο πρωταρχικός όρος-προϋπόθεση για το άνοιγμα ενός πραγματικού κύκλου Εξόδου και Ανόρθωσης.

         Ταυτόχρονα, όμως, η ευρύτερη δυνατή παραγωγική, επιστημονική και πνευματική κινητοποίηση των δυνάμεων της Ελληνικής κοινωνίας στην Ελλάδα και παντού στον Κόσμο με τρόπο συστηματικό κια για μακρύ χρονικό διάστημα είναι η εγγύηση για τη βεβαιότητα  πραγματοποίησης της Ανόρθωσης.

      Ως στοιχεία, άμεσα, ζωτικά για την επείγουσα δρομολόγηση μιας τέτοιας πορείας σημειώνουμε τα παρακάτω.

    - Οριστικό τέλος στο Grexit και στο ''κούρεμα καταθέσεων'' και πολιτική για την επάνοδο των διαφυγόντων 110 δισ. ευρώ (!) στο εξωτερικό. Πολιτική απολύτως αντίθετη από την εφαρμοζόμενη, που ικετεύει τους  στρατηγικούς μπαταχτζήδες (ονομαζόμενοι, ευσχήμως, ''στρατηγικοί οφειλέτες'') οι οποίοι έχουν τα αφορολόγητα κέρδη τους στο εξωτερικό (τα διαφυλάττουν εκεί και τα εκμεταλλεύονται) και τις ζημίες τους στο εσωτερικό (και τις φορτώνουν στην ελληνική κοινωνία, η οποία έτσι καλείται να τους ξαναπληρώσει !). Αυτούς, η κυβέρνηση, αντί να τους ικετεύει πρέπει να τους καταδιώξει με κάθε τρόπο για να ανακτήσει η χώρα εκείνο που δολίως και παρανόμως φυγάδευσαν, αφαιρώντας -το από τον εθνικό-κοινωνικό της πλούτο και ελέγχοντας αυτό που δολίως στο εσωτερικό αποκρύβουν. Αντίθετα, να επιβραβεύσει έμπρακτα με πολιτικές και μέτρα εκείνους (επιχειρηματίες, επαγγελματίες, εργαζόμενους, επιστήμονες κλπ), που έχουν επιδείξει πρωτοφανή συνέπεια και στάθηκαν πραγματικά στηρίγματα  της Ελληνικής οικονομίας και της χώρας σε πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης και αφαίμαξής τους.

·       - Το τραπεζικό σύστημα ξεπερνώντας τις παραδοσιακές παθογένειες και τις πρόσφατες σχοινοβασίες λόγω αλλαγών στις μετοχικές τους συνθέσεις, ενισχυμένο, έστω, οριακά από την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, είναι αναγκαίο να λειτουργήσει αιμοδοτικά για τις νέες δυναμικές επενδύσεις, αποκαθιστώντας σταδιακά την κανονικότητα, με την άρση και των capital controls.

·       - Από το νέο ΕΣΠΑ, ακόμα και με τους ισχύοντες πόρους, - χωρίς την αναγκαία αύξησής τους  λόγω της μεταβολής του κατά κεφαλήν ελληνικού εισοδήματος  εξ αιτίας της κρίσης και της ύφεσης -, σε συνδυασμό με τις Δημόσιες Επενδύσεις μπορούν να αξιοποιηθούν παραπάνω από 20 δισ. €. Οι ταχύτητες, όμως, πρέπει να είναι άλλες από τις τωρινές. Να ανέβουν κατακόρυφα.  Δεν είναι δυνατόν, στα μέσα του 2017 και επί της ουσίας το Πρόγραμμα 2014 -2020 να μην έχει ξεκινήσει... Επίσης, οι στοχεύσεις του πρέπει να είναι σε πολλαπλασιαστικές, παραγωγικές επενδύσεις  κι όχι η σπατάλη της  διασποράς για την ικανοποίηση πελατειακών ομάδων και περιοχών.

·      -  Το σχέδιο Γιούνκερ αποτελεί ένα δυναμικό πλάνο, με συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που εκπονήθηκε προκειμένου να αντιστραφεί το κλίμα αποεπένδυσης που υφίσταται  σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, και το οποίο στην Ελλάδα είναι κατά πολύ οξύτερο και ως εκ τούτου μπορεί να διεκδικήσει αναλογικά μεγαλύτερο μερίδιο. Η συμμετοχή της ΕΤΕΠ θα δράσει κι ως πιστοδοτική εγγύηση για τις ενδιαφερόμενες ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν υποστεί πλήγμα από την έλλειψη ρευστότητας και δεν μπορούν να αντλήσουν κεφάλαια από τις διεθνείς αγορές.

·     - Στόχευση (σχέδιο, πρόγραμμα, προτεραιότητες, πόροι ) στους παρακάτω πέντε (5) τομείς :

- ενέργεια (δίκτυα αγωγών, αξιοποίηση γεωπολιτικής θέσης, κοιτάσματα υδρογονανθράκων , ανανεώσιμες πηγές, στρατηγικές αναπτυξιακές συμμαχίες),

- αγροτοδιατροφικός τομέας (διαφοροποιημένα προϊόντα, μεταποίηση - τυποποίηση, κέντρα διανομής στην καρδιά των ευρωπαϊκών αγορών, νέες δομές παραγωγής - εμπορίας),

- μεταφορές (χερσαίες, θαλάσσιες, εναέριες,  διαμετακομιστικοί κόμβοι -κέντρα),

- τουρισμός  (με επεκτάσεις,  ή/ και νέων συνδυαστικών projects, αλλά και ήπιων μορφών  αγρο- οικοτουριστικού και εναλλακτικού τύπου),

- νέες τεχνολογίες - νέες παραγωγές  (ψηφιακός κόσμος, και διεκδίκηση μεριδίων από τις νέες παραγωγές σε κάθε νέο σχετικό τομέα με κίνητρα για είσοδο νεοφυών επιχειρήσεων μεικτών ή ελληνικών) . 

·       - Το φορολογικό καθεστώς πρέπει να αλλάξει. Με συντελεστή 24%, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός συντελεστής είναι 13.1% και ο αντίστοιχος των γειτονικών χωρών περίπου στο μισό, το αντικίνητρο είναι προφανές και η όποια προσπάθεια θα αναστέλλεται. Ταυτόχρονα, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ιδιαίτερα των νεότερων γενιών, είναι απαραίτητη συνθήκη για την ομαλή ενοποίηση του Ασφαλιστικού συστήματος, την εξασφάλιση αξιοπρεπών όρων διαβίωσης χωρίς την αφαίρεση μεγάλου μέρους των αμοιβών τους, και για την ύπαρξη κινήτρου επιστροφής στους νέους επιστήμονες που μετανάστευσαν οι οποίοι δεν πρόκειται να επιστρέψουν, αν πρόκειται στη χώρα τους να αμείβονται  χαμηλότερα, να φορολογούνται υψηλότερα και να χρηματοδοτούν με τις εισφορές τους συντάξεις που ίδιοι ποτέ δεν θα αξιωθούν να λάβουν. Το πλαίσιο αυτό δημιουργεί και συνθήκες προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων που αφθονούν στη διεθνή αγορά και  αναζητούν θετικούς επενδυτικούς προορισμούς.

·       -  Σ΄ ένα περιβάλλον, όπου η Κίνα έχει προσγειωθεί αναζητώντας νέες διεξόδους, η Ινδία εξακολουθεί να είναι ένας θεσμικός λαβύρινθος (χειρότερος ακόμα κι από την Ελλάδα), οι ‘’τίγρεις της Ανατολής’’  έπαψαν να είναι ο άλλοτε ελκυστικός προορισμός, η ευρωζώνη έχει πολύ χαμηλές έως μηδενικές αποδόσεις και οι αναδυόμενες περιφερειακές οικονομίες της περιοχής μετά την ''αραβική άνοιξη'' (ορθότερα, μάλλον, ''αραβικός χειμώνας'') έχουν μεταβληθεί σε εμπόλεμες ζώνες, η Ελλάδα, εξασφαλίζοντας, πολιτική σταθερότητα, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό, υψηλών προσδοκιών επενδυτικό προορισμό.

 Θεσσαλονίκη, 22 Ιουνίου 2016,

Ελευθέριος Τζιόλας