Πολιτικό περιβάλλον

Για να αντιληφθούμε σε ποιό περιβάλλον εισερχόμαστε από τώρα και καθ΄όλο το 2017, και τη σοβαρότητα των πραγμάτων (και αντίστοιχα την υπευθυνότητα ηγεσιών και πολιτών που απαιτείται) σημειώνω :
Ανοίγεται μία περίοδος, όπου :
- Η Ιταλία έχει δημοψήφισμα και η οικονομική της κρίση βαθαίνει.
- Η Ελλάδα αγκομαχάει να κλείσει τη β΄αξιολόγηση, η κυβέρνηση δεν αποκλείει αδιέξοδο και οι δανειστές το ίδιο, η αβεβαιότητα εκτείνεται και πέραν του 2017, όλα τα οικονομικά και κοινωνικά θέματα βρίσκονται σε παρόξυνση, ενώ και στο Κυπριακό το νέο αδιέξοδο γεννά πρόσθετες συνθήκες αβεβαιότητας...
- Ο Τραμπ αναλαμβάνει επίσημα Πρόεδρος των ΗΠΑ (τέλος Ιανουαρίου).
- Η Γαλλία οδεύει στις πλέον αβέβαιες προεδρικές εκλογές τα τελευταία 50 χρόνια.
- Η Μ.Βρετανία ξεκινάει τις διαπραγματεύσεις στη βάση του Brexit.
- H Γερμανία (και η Ολλανδία) έχουν εκλογές.
- Ο πόλεμος στη Συρία και την ευρύτερη περιφερειακή ζώνη, με την εμπλοκή δυνάμεων της Ρωσίας, της Τουρκίας, των Κούρδων, του Ιράκ, και σκληρό παρασκήνιο και σύγκρουση συμφερόντων συνεχίζεται...
- Η οικονομική κρίση αφορά πλέον σε τραπεζικά ''μεγαθήρια'' των Δυτικών χωρών (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία).
- Το ύφεση στο ''ανατολικό μέτωπο'' της Ουκρανίας είναι εικονική, και σε κάθε περίπτωση προσωρινή.
- Η γειτονική fYROM έχει εκλογές, μετά από μακρά περίοδο εσωτερικής κρίσης και παρεμβάσεις της Ε.Ε., με πιθανότητα επανάληψης του ίδιου κυβερνητικού αποτελέσματος -σχήματος.
.......
.......
Μέσα σ' αυτό και απ΄αυτό το τοπίο, οφείλουμε να δούμε την κίνηση και τις επιλογές μας.

Oμιλία ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλου, 18 Ιανουαρίου 2003.

Oμιλία ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλου,     κατά  την  επίσκεψή του στα Γρεβενά στις  17 & 18 Ιανουαρίου 2003,
    προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου του Νεομάρτυρα (του Φουστανελά),
(17 Ιανουαρίου 20013: στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών και 18 Ιανουαρίου 2003:                                         στην πόλη των Γρεβενών).
-----------------------------------------------------------------------------------------------

Εξοχότατε κ. Πρόεδρε,
Με ιδιαίτερη χαρά και αισθήματα ευγνωμοσύνης χαιρετίζω την παρουσία σας στο Νομό Γρεβενών, στην πόλη των Γρεβενών. ΄Ενα βαθύ ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησής μου και τη θετική ανταπόκρισης σας, σε τέτοιο χρόνο και μ΄ αυτές τις καιρικές συνθήκες, να επισκεφθείτε τον Άγιο Γεώργιο, γενέτειρα του Νεομάρτυρα και να τιμήσετε τη μνήμη του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου και να βρεθείτε κοντά μας, εδώ, την πόλη των Γρεβενών !

Πολυτεχνείο !...Λευτέρης Τζιόλας

Πολυτεχνείο, ένα μετέωρο...
Μιά στιγμή οριακή.
Υπερβαίνει τους επώνυμους του, πολλούς απ΄τους οποίους μέσα στο ρεαλισμό της εξουσίας τους, στη φαρισαϊκή υποκρισία τους και το αξιακό τέλμα, τους χλευάζει.
Ξεβράζει, ξανά και ξανά, και τους τότε συνθηκολογημένους και τους τώρα βολεμένους τιμητές.
Τιμωρεί τους ιστοριογράφους της μονομέρειας που επιχειρούν να το κατηγοριοποιήσουν, να το κατατάξουν.
Διαψεύδει τους αναλυτές του συρμού.
Αγνοεί τους ''μικρομεσαίους'' που το... τιμούν.
Διαφεύγει προς το μέλλον, όπου αναζητά τη δικαίωσή του.
Ξεγλιστράει σαρκάζοντας τις ετήσιες, ρουτινιάρικες εκδηλώσεις και τα δοξαστικά.
Σημαδεύει με την απουσία του τις ξεθυμασμένες επετείους και τον τυφλό τραγέλαφο π΄ακολουθεί.
Πορεύεται σε διαδρομές αφανέρωτες, μυστικές, σπαρακτικές.
Στη ανήσυχη ματιά των νέων παιδιών αναδυφά μιαν ελπίδα...
Και διασώζει τη γνησιότητά του στους εκκολαπτόμενους, μελλοντικούς κύκλους απελευθέρωσης.

Απόσπασμα από ομιλία του δημοσιογράφου Γιάννη Τριάντη (17 Νοεμβρίου 2000) : Το αιώνιο πρόσημο του Πολυτεχνείου και οι επώνυμοι της ''γενιάς του Πολυτεχνείου''

Το 2000, στις 17 Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκε στα Γρεβενά, ανοιχτή εκδήλωση - συζήτηση για το Πολυτεχνείο, με ομιλητές τους : Δημήτρη Παπαχρήστο, Γιάννη Τριάντη, Φώτη Σιούμπουρα και τον υπογραφόμενο.

Τις ομιλίες εκείνες, τον Νοέμβρη 2006, η εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ'', με την ευθύνη του Παντελή Σαββίδη τότε Δ/ντή της εφημερίδας και τη φροντίδα του υπογραφόμενου, ως φόρο τιμής για τα 33 χρόνια της Εξέγερσης, εξέδωσε σε ειδικό τόμο που κυκλοφόρησε μαζί με τη εφημερίδα.

Από εκείνες τις ομιλίες (έκδοση της ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ"), αντιγράφω ένα απόσπασμα του εξαίρετου δημοσιογράφου και φίλου Γιάννη Τριάντη, που απαντά με ευθύτητα και ευθύνη στις απόψεις του συρμού περί ''της ευθύνης της γενιάς του Πολυτεχνείου''.

Λέει ο Γιάννης Τριάντης : ''... Αν, λοιπόν, συμφωνήσουμε ότι το γεγονός (της εξέγερσης του Πολυτεχνείου) αυτό καθαυτό ήταν , όπως το ορίσαμε, ηρωϊκή συμπεριφορά μιας δράκας νέων ανθρώπων, ο έπαινος τους αξίζει αιωνίως, ακόμη και  αν αρκετοί απ΄ αυτούς είτε έχουν συνθλιβεί σε κομματικές μυλόπετρες, είτε δεν ενδιαφέρονται για το παρελθόν, είτε ούτε και για το τί λέει εκείνο το ιστορικό γεγονός στη σημερινή εποχή. Προσωπικώς τους σέβομαι και θα τους σέβομαι  εσαεί. Και μόνο εκ του γεγονότος ότι εκείνη την εποχή, μια εποχή σκλαβιάς και φοβέρας, αυτά τα νέα παιδιά σήκωσαν το κεφάλι τους και τίμησαν τη δημοκρατική, μακραίωνη παράδοση αυτής της μικρής κουκίδας της υφηλίου της Πατρίδας μας, της Ελλάδας. Επομένως , όπως κι αν κρίνει κανείς την πορεία των πρωταγωνιστών (... αναφέρονται ονόματα ''πρωταγωνιστών''...) ένα δεν μπορεί να αρνηθεί : ότι η ευψυχία της στιγμής ήταν η απόφαση των ελεύθερων ανθρώπων, των ελεύθερων πολιορκημένων, να τιμήσουν το ανθρώπινο γένος. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Και ανεξάρτητα αν φυσούσε τις σημαίες των παιδιών εκείνων, ο αντιϊμπεριαλισμός, ή το μένος τους εναντίον του ΝΑΤΟ, η πράξη τους ήταν μια κραυγή ελευθερίας. Κι αυτό είναι το εμβληματικό σημείο της εξέγερσης. Το αιώνιο πρόσημό της !...''

Από την έκδοση της εφημερίδας ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ'' : Καταθέσεις για το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (Δημήτρης Παπαχρήστος, Λευτέρης Τζιόλας, Γιάννης Τριάντης, Φώτης Σιούμπουρας) Νοέμβριος 2006, Θεσσαλονίκη.

Ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ

Στις προκριματικές ήμουν ενεργητικά, με πολλούς τρόπους και δημόσια υπέρ του Mπ. Σάντερς.
Με την ανάδειξη της Χ.Κλίντον ως υποψήφια των Δημοκρατικών είχα σημειώσει ότι θα είχε τύχη μόνο αν κατόρθωνε να ενσωματώσει πειστικά και να τροποποιήσει με ειλικρίνεια την ατζέντα της με καίρια στοιχεία της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αντζέντας του κινήματος του Μπ.Σάντερς, πέρα από την επιφανειακή συγκόλληση τους (στο πανηγυρικό συνέδριο των Δημοκρατικών) και την επικοινωνιακή -μιντιακή πλημμυρίδα.
Δεν έγινε τίποτα τέτοιο (ως έσχατη διορθωτική κίνηση...).
Για το κείμενο ψύχραιμης ανάλυσης και ακριβούς ρεαλιστικής προσέγγισης του Μ.Μούρ, που είχα ανεβάσει στις 25 Ιουλίου 2016 και το ξαναθυμίζω, σήμερα, είχα δεχτεί επικρίσεις (ορισμένοι μάλιστα επανέφεραν το γνωστό : ''όλοι τους ίδιοι είναι'', αλλά, τώρα, ...ανησυχούν), μολονότι και τότε επεξηγούσα ότι οι επισημάνσεις είναι κρίσιμες και προέρχονται από έναν σκεπτόμενο δημιουργό, υποστηρικτή, όπως και ο ίδιος προσωπικά, του Μπ.Σάντερς.
Υπενθυμίζω την ανάρτηση μου της 25ης Ιουλίου 2016, όπου μπορούμε, στη σημερινή της ανάγνωση, να βρούμε στοιχεία ερμηνείας του χθεσινού εκλογικού αποτελέσματος στις ΗΠΑ :
'' O Mάϊκλ Μούρ, είναι ένας προικισμένος δημιουργός στο χώρο του κινηματογράφου (θυμηθείτε το συγκλονιστικό Fahrenheit 9/11, αλλά και τον ''Ακήρυχτο Πόλεμο'').Ταυτόχρονα είναι κι ένας οξυδερκής πολιτικός σχολιαστής, γεγονός που διαπιστώνεται και στο κινηματογραφικό του έργο. Αποδίδω, πάντα, σημασία στις απόψεις τους, καθώς και στα κινηματογραφικά του έργα...
Γράφει ο Μ.Μούρ : «Η εκλογική αριθμητική λέει ότι το μόνο που χρειάζεται ο Τραμπ για να κερδίσει είναι να επικρατήσει στις παραδοσιακές ρεπουμπλικανικές πολιτείες, (τις οποίες η Χίλαρι ποτέ δεν θα κερδίσει) καθώς και σε αυτές τις τέσσερις πολιτείες της αποβιομηχάνισης. Αυτό θα γίνει τον Νοέμβριο !».
Και, παρακάτω, έμμεσα και ως υποστηρικτής του Μπ.Σάντερς, επισημαίνει :Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ, είναι η Χίλαρι. Το 70% του εκλογικού σώματος τη θεωρεί αναξιόπιστη και ανέντιμη.

Aνασχηματισμός, χαμηλές προσδοκίες, οιωνοί νέου σκηνικού.

Aνασχηματισμός, χαμηλές προσδοκίες, οιωνοί  νέου σκηνικού.

-----------------------------------------------------------------------------------

του Ελευθερίου Τζιόλα

Με τον ανασχηματισμό ολοκληρώθηκε ένας κύκλος που περιλάμβανε το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και τη δομή -σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Η περίοδος που έρχεται, περιλαμβάνοντας τη β΄ αξιολόγηση, την προσπάθεια  για συζήτηση του χρέους, την επιδίωξη, έστω, ασθενικών μηνυμάτων ανάκαμψης της οικονομίας, θα εξελίσσεται σε περιβάλλον φθοράς της κυβέρνησης και μείωσης της απήχησης της, παρά τις όποιες οριακές βελτιώσεις της θέσης της αν υπάρξουν, -αρκετά αβέβαιο-,  σημειακές επιτυχίες. Η περίοδος αυτή οδηγεί σε εκλογές, επιδιώκοντας μια επίδοση όχι χαμηλότερη του 18%, με στάθμιση για την ημερομηνία τους και του γεγονότος των Γαλλικών Προεδρικών εκλογών (1ος γύρος : 23 Απριλίου 2017).

Πολλά απ΄ όσα συνέβησαν στο και από το 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι σήμερα, καθώς  και για τη συσχέτιση με τον ανασχηματισμό είχαμε προεκτιμήσει -αναλύσει στο σχετικό κείμενο μας της 12ης Οκτωβρίου 2016. 

Ι. Το ''σύστημα Τσίπρα''

Ο ανασχηματισμός συζητήθηκε αρκετά, κατά τη γνώμη μας, ως επί το πλείστον, επιφανειακά.

Θα επισημαίνουμε τα κυριότερα σε συνάρτηση και με τις αναμενόμενες εξελίξεις.

1. Κυρίως, η επικείμενη β΄ αξιολόγηση, καθώς και η αλλαγή ''κλίματος'' έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στη δομή και σύνθεση της νέα κυβέρνησης. Η νέα κυβέρνηση, από την άποψη αυτή, τείνει να αποκτήσει την εικόνα μιας Επιτροπής Διαπραγμάτευσης, στα πλαίσια των υπαρκτών στον ΣΥΡΙΖΑ δυνατοτήτων, και υπό τον περιορισμό της αυτοδέσμευσης Τσίπρα ότι θα κινηθεί για τα όποια αποτελέσματα με τις εκτιμούμενες ως δικές του δυνάμεις στις οποίες αποδίδει αυξημένο, συγκριτικά με το παρελθόν, βάρος.

2. Είναι, εδώ, απαραίτητη μια κρίσιμη αξιολόγηση, ευρύτερης σημασίας με μακροπρόθεσμη στόχευση και σκοπιμότητα. Ο Α. Τσίπρας για πρώτη φορά  επιχειρεί, με όπλο την πρωθυπουργική εξουσία  και την συνεδριακή επικράτησή του, να συγκροτήσει καθαρά ένα δικό του σύστημα-δίκτυο δύναμης (με στελέχη δικής του κοπής, με σχέσεις  εξάρτησης και διαχρονικής επιρροής,  με ρόλους νευραλγικούς). Ο Α. Τσίπρας, όπως και στο προηγούμενο κείμενό μας (12.10.2016) είχαμε εκτιμήσει,  δεν προβαίνει σε ανοίγματα μετασχηματισμού ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο κόμμα μέσω της ενσωμάτωσης δυνάμεων της ''κεντροαριστεράς'', αλλά μέσω της συγκρότησης ενός προσωποκεντρικού συστήματος με δυναμικό επιλογής του,  σε θέσεις  δημόσιας αναγνώρισης τους και με το προνόμιο της δύναμης της εξουσίας (νέοι υπουργοί και υφυπουργοί, Δ.Τζανακόπουλος, Ε.Αχτσιόγλου, Δ.Λιάκος Γ,Βασιλειάδης, Σ.Φάμελος, Ν. Σαντορινιός και οι της προηγούμηνης : Α.Φλαμπουράρης, Γ.Χουλιαράκης, Ο.Γεροβασίλη,  Α.Βερναρδάκης, Στ.Κοντονής, Ι.Αμανατίδης). Το γεγονός ότι μεγάλο  μέρος αυτού του δυναμικού δεν έχει κοινοβουλευτική προέλευση , ούτε κοινοβουλευτική πείρα, όπως και η ισχνή πολιτική και επαγγελματική του  πείρα, βεβαιώνουν την ''εξάρτηση από τον Πρόεδρο'', ως το σημείο πραγματικής τους αναφοράς, ενώ οι άλλες αδυναμίες καλύπτονται από το πέτασμα της ''ανανέωσης''.