ΠΑΣΟΚ το σημερινό του πρόσωπο - η νέα του στρατηγική

  Επιδιώκοντας να είμαι χρήσιμος, θα αναφερθώ, συνοπτικά, στο ΠΑΣΟΚ. Στα κύρια στοιχεία που περιγράφουν το σημερινό του πρόσωπο και τα ζητήματα που, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να αντιμετωπίσει.Τέσσερα (4) στοιχεία συνθέτουν τη νέα του στρατηγική, ένα (1) στοιχείο τακτικής καθορίζει τα τρέχοντα, κι ένα (1) ψυχολογικό - πολιτικό κλίμα διαπερνά το χώρο του
Τα τέσσερα (4) στρατηγικά του στοιχεία :
1. Το Κέντρο, 2. Ο διμέτωπος, 3. Η απολογητική της πολιτικής της πενταετίας και η προέκτασή της στο μέλλον. 4. Η γραμμή : '' κυβέρνηση εθνικής ενότητας με νέο πρωθυπουργό ''.
Το στοιχείο τρέχουσας ταχτικής : Η συμφωνία με το ''Ποτάμι''.
Και το ψυχολογικό - πολιτικό κλίμα που διαπερνά τον χώρο του, ένα, κατά παράξενο τρόπο, σύνδρομο : Το ''σύνδρομο ενοχής ΠΑΣΟΚ'' .
Θα μιλήσω για αυτά, θέλοντας να συμβάλλω σ΄ενα διαλόγο, που δραματικά απουσιάζει, για ένα πολιτικό χώρο που δεν περιλαμβάνει μόνο το υπαρκτό, περιορισμένο, σήμερα ΠΑΣΟΚ, αλλά αφορά πολύ ευρύτερες, δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ, που μέσα στη δίνη της κρίσης, αναζητούν μια γνήσια και συγκροτημένη διέξοδο.
Στο σημερινό σημείωμα, περιληπτικά, θ΄ αναφερθούμε στο πρώτο (To Kέντρο).
1. To Kέντρο.
Πολιτικά, με την έννοια της συγκροτημένης, συνεκτικής πολιτικής πλατφόρμας, Κέντρο δεν υπάρχει .
Στην Ελλάδα, όταν υπήρξε, προδικτατορικά, διασπάσθηκε. Το ίδιο κι αλλού, στην Ευρώπη...
Όταν επεχείρησε να ανασυσταθεί μεταδικτατορικά, το εγχείρημα αποδείχθηκε θνησιγενές, αποδιαρθρώθηκε, αδυνάτισε, μετακινήθηκε Δεξιά - Αριστερά και σημαντικό τμήμα του ενσωματώθηκε στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο για το σκοπό αυτό είχε επεξεργασθεί μια στρατηγική κοινωνικής συμμαχίας και ένα ανάλογο πολιτικό πλαίσιο, υπό την ανερχόμενη, νικηφόρα ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου. Και, με την ευκαιρία, ας σημειωθεί, εδώ, ότι η υποχώρηση από μια τέτοια στρατηγική, με την παράλληλη, την περίοδο εκείνη, εξόντωση εσωτερικών δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ που αντιστέκονταν σ΄έναν συνακόλουθο πελατειακό -κεντρώο εκφυλισμό, επέφερε στην πορεία του τα απογοητευτικά φαινόμενα...

Είναι πολύ σημαντικό να επισημανθεί, γενικά, ότι στα πλαίσια του συστήματος εξουσίας (και των ισχυρών οικονομικών στηριγμάτων του) γίνεται η επιλογή ύπαρξης , ή/και δημιουργίας, ή/και συντήρησης ενός τέτοιου ''ενδιάμεσου'' σχήματος με σκοπό τη διαμόρφωση των αναγκαίων κυβερνητικών συνεργασιών και των αναγκαίων για τους ισχυρούς παίκτες πολιτικών ισορροπιών για τις συμφέρουσες αποφάσεις.
Αυτή η επιλογή, είναι πράγματι, επιλογή και ορισμένων στελεχών στο ΠΑΣΟΚ, αλλά καμία δεν έχει σχέση με την ιστορία του, τη διαδρομή του, την προοπτική του, την ανάκαμψή του. Καθίσταται, όμως, κυρίαρχη, - και είναι αυτή που εφαρμόζεται στα πράγματα και τις εξελίξεις- , λόγω ηγετικής ανεπάρκειας για την αντίκρουσή της, την χάραξη και την υιοθέτηση μιας άλλης γραμμής αντίστοιχης των χαρακτηριστικών και των αναγκών ενός πλειοψηφικού, εναλλακτικού κοινωνικού και πολιτικού Φορέα. Οι ονοματοθεσίες περί ''προοδευτικού κέντρου'', η ''ριζοσπαστικού κέντρου'', ή ''κέντρου της πολιτικής σκηνής'' είναι χαρακτηριστικές και αποτυπώνουν τη βούληση για την νέα ταυτότητα και τα διακυβεύματα του νέου ΠΑΣΟΚ . Ο εγκλωβισμός σε μια επιλογή Κέντρου, είναι η βασική αιτία που φέρνει ως συνέπεια την καταμέτρηση και τις επιδόσεις ποσοστών αντίστοιχων ενός Φορέα του Κέντρου ( 4,5% - 6,5%). Αντίστοιχα, επηρεάζεται και το τρέχον εγχείρημα περί σύγκλισης με το ''Ποτάμι'', παράγοντας στον ισχνό χώρο του κέντρου ισχνά αποτελέσματα, και τελικά αδιέξοδα, από τους δύο διεκδικητές...
Ιδιαίτερη σημασία αποκτούν τα παραπάνω, όταν συνεχίζουν να συμβαίνουν και εξακολουθούν να αποτελούν κεντρική επιλογή, τη στιγμή που ο υποτιθέμενος, από τις περιστάσεις, προοδευτικός πόλος (ο ΣΥΡΙΖΑ) φθίνει και η καθοδική του πορεία πρόκειται να επιταχυνθεί, επιταχύνοντας και πιθανές εσωτερικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Δηλαδή, τη στιγμή που η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνει συνθήκες ανάδειξης του ιστορικά, έγκυρου και αξιόπιστου εναλλακτικού πόλου (του ΠΑΣΟΚ), ο εγκλωβισμός στην επιλογή του Κέντρου και του ''ενδιάμεσου ρυθμιστή'', καταγράφεται ως γραμμή στήριξης του εν δυνάμει ανερχόμενου (στις δημοσκοπήσεις) της ''Ν.Δ.'', ενώ , ταυτόχρονα, συνεχίζει να αποδέχεται στη θέση του άλλου -του προοδευτικού πόλου, το ΣΥΡΙΖΑ.
Διπλό κακό. Διπλή εκατέρωθεν συμπίεση και διαρροές, διπλή αυτοπεριθωριοποίηση... Αντί, για την οργανωμένη αντεπίθεση ανακατάληψης και ανασυγκρότησης ενός χώρου με προοδευτική ρίζα και πραγματικές αγωνίες εναλλακτικής προοπτικής, υπάρχει, λόγω ''κεντρώων'' επιλογών : από τη μιά, η παράδοση του χώρου, στον περιστασιακά επικυριαρχήσαντα (ΣΥΡΙΖΑ), και, από την άλλη, η απόδοση ελεύθερου χώρου στον συντηρητισμό (''Ν.Δ'') στο να υποδυθεί τη λύση και τη διέξοδο !!
Κρίνω αναγκαίο, να πω και δυο λόγια και για ένα συμφιές θέμα, το λεγόμενο ''κοινωνικό κέντρο'', που χρησιμοποιείται πολλάκις ως θεωρητική επίστρωση για ''κεντρώες'' επιλογές.
Τα μεσαία κοινωνικά στρώματα (το ονομαζόμενο ''κοινωνικό κέντρο'') δεν συνεπάγονται ούτε σηματοδοτούν αυτόματα μια κάποια κεντρώα πολιτική, ή έναν κάποιο κεντρώο πολιτικό σχήμα. Η πολιτική και ο φορέας αποτελούν πάντα ιδιαίτερα δημιουργήματα, που για τη σύνθεση και συγκρότησή τους, μεσολαβούν ιδεολογικά στοιχεία, στόχοι μέλλοντος, τύποι εξουσίας και άσκησης της, και, το σημαντικότερο, πολιτικά προτάγματα και Πολιτικό Πρόγραμμα. Και, βεβαίως, πρόσωπα, ηγετικό δυναμικό και οργάνωση.
Τα μεσαία στρώματα δεν είχαν, και δεν έχουν πάντα, μια , ούτως ειπείν, κεντρώα, δηλαδή, προοδευτική κατά τεκμήριο κατεύθυνση. Η ιστορία, ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή, έχει σειρά παραδειγμάτων, για την αμφιρροπία αυτών των στρωμάτων, όπως και πολύ σκληρών διδαγμάτων από την υποστήριξη τους σε φασιστικά και ναζιστικά κινήματα. Ακόμα και σήμερα, η άνοδος της ακροδεξιάς σε χώρες της Ευρώπης έχει σοβαρή υποστήριξη από τμήματα των μεσαίων στρωμάτων. Ο προοδευτικός πολιτικός προσανατολισμός, εκτός από τις τρέχουσες οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους, σχετίζεται καίρια με την παρέμβαση του προοδευτικού πολιτικού λόγου, την κινητικότητα των άλλων δημιουργικών κοινωνικών δυνάμεων, την ηγεμονία ιδεών και προτάσεων.
Σε κάθε περίπτωση, μια δημοκρατική εναλλακτική στρατηγική, είναι μια στρατηγική ευρείας κοινωνικής συμμαχίας, με Πολιτικό Πρόγραμμα αναπτυξιακού περιεχομένου, με κοινωνικό πρόσωπο, αποτελεσματικό - παραγωγικό κράτος και ανταγωνιστικό νεύρο, με προοδευτικές συμμαχίες στην Ευρώπη και διεθνώς, με ηγεσία πατριωτικής ευθύνης και εθνικού διαμετρήματος.
Ελευθέριος Τζιόλας
Θεσσαλονίκη, 19.9.2016